خرید تور تابستان ایران بوم گردی

هادی سروش: امام علی مردم را به اظهارنظر دعوت می‌کرد نه تهدید به حبس ۱۰ ساله

حجت الاسلام هادی سروش، استاد حوزه، در یادداشتی در روزنامه‌ی جمهوری اسلامی نوشت:

در حکومت امیرالمومنین (ع) افراد تندرو و پر انرژی و بلکه پیش فعالِ اعتقادی و سیاسی بودند که در شمار شهروندان کوفی بودند و قبل از علی(ع) اظهار نظر می‌کردند و حتی بعد از اعلام نظر حاکمیتِ علوی نیز ، اظهار نظر مخالف می‌کردند و بلکه توهین هم می‌کردند! ولی در تاریخ خبری از حبس و حصر آنان دیده نمی‌شود و بلکه بالعکس ؛ امامِ عدالت و رهبرِ انصاف و مدارا -حضرت امیر(ع)- اجازه هیچ گونه تهدید و یا تعدی نسبت به آنان را به اصحاب خود نمی‌داد.

برخی از گزارشات تاریخ در این مورد خواندنی است و می‌تواند فاصله حکومت‌های دینی کنونی را با حکومت علوی نمایان کند.

امیرالمومنین (ع) در یک نامه رسمی از مردم درخواست اظهارنظر و بالاتر ، اجازه اظهار نظر نقادانه نمود و فرمود : ” اگر دیدید بد عمل می‌کنم به من انتقاد کنید و اعتراض کنید تا من جبران کنم.” (نهج ، نامه ۵۷ با استفاده از ترجمه استاد مطهری)

مهم اینجاست که به روایت ابن ابی الحدید؛ در بحبوبه جنگ و شرائط امنیتی و فوق امنیتی آنان بر علیه فرماندهی کل نه تنها اظهار نظر می‌کردند بلکه بر علیه او شوریدند ، ولی مورد حبس و قتل قرار نگرفتند‌، بلکه امامِ عدالت -امام علی- ابن عباس را برای گفتگو و شنیدن اظهار نظرشان به سمت آنان مامور نمود.

وقتی امام علی(ع) از صفین به کوفه برگشت، خوارج از اظهار نظر پا فراتر گذاشتند و راه خود را جدا کردند و به طرف صحرای حروراء رفتند و این شعار را تکرار می کردند: “لا حکم إلا لله و لوکره المشرکون، ألا إن معاویه وعلیاً اشرکا فی حکم الله” ؛ حکم و داوری فقط از آن خداست؛ گر چه مشرکان کراهت داشته باشند. به راستی که معاویه و علی در حکم خدا مشرک شدند!

چون مبنای حکومت حضرت امیر (ع) حبس بخاطر اظهار نبود ، بلکه صریحاً فرمود: “تا زمانی که خونی نریخته و یا مالی را غارت نکرده باشند، متعرض آنها نشوید.”

خوارج با اینکه در بیرون کوفه اردو زده بودند، امّا پیوسته بین کوفه و حروراء در حال رفت و آمد بودند و موجب آزار مردم و تحریک آنها می شدند. و گاهی به مسجد می آمدند و با تکرار شعار «لا حکم الا لله» مسجد را بهم می‌ریختند و یا به امام جسارت می‌کردند و می‌گفتند : “قاتله الله کافراً ما افقهه!” (نهج ، ح/ ۴۲۰) اما با اینکه ادامه این وضع برای مردم بسیار خسته کننده و ملال آور شده بود و معترض بودند و به حضرت می گفتند: آیا از برخورد های آنها خسته نشده ای؟ چرا به نابودی آنها اقدام نمی کنی؟ ، اما امیرالمومنین (ع) اقدام به تهدید و یا حبس نمی‌کرد.

جالب است؛ برخی از اظهارنظر عبور کردند و تا آنجا پیش رفتند و امام را تهدید می‌کردند و واکنش امام (ع) شگفت آور است! ابن اعثم نقل می‌کند؛ در روز بیعت علی (ع) مردی مصری به او گفت: “ای ابوالحسن! ما بدین شرط با تو بیعت می‏‌کنیم که اگر چونان عثمان در میان ما عمل کردی، تو را بکشیم”. علی پاسخ داد: آری!” (الفتوح/۲۴۶)

خلاصه ؛ تاریخ هیچگونه حبس و مشابه آن را برای صِرف اظهار نظر و نقد ، نقل نکرده ، و شهروندان در حکومت علوی بدون تهدید به حبس ۱۰ تا ۱۵ سال مبادرت به اظهار نظر داشتند و در اظهارنظرشان، از نقد و انتقاد و حتی مخالفت خودداری نمی‌کردند!

انتهای پیام

بانک صادرات

نوشته های مشابه

یک پیام

  1. حکومت علی ع، لِلّه بود نه لمواهب الدنیا.تباین به تمام ذات . اطرافش انسانهای راستین بودند عثمان بن حنیف دربرابرخیلی هامعصوم بوده تمام جرم او که باعث آن نامهٔ معروف شد پذیرش دعوت اغنیا به یک شام بوده دلاربه ۵۱ هزارتومن رسیده صدا از صدر وذیل در نمیآید!! اسلام؟؟

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا