صل علی سترکه، چشم ماها نترکه! | رضا رئیسی

رضا رئیسی، روزنامه‌نگار، در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

در همین ابتدای امر، خدمتتان عارض شوم که در این نوشتار بی هیچ روی قصد ندارم که از نقش آفرینی آمریکا به پشتوانه صهیونیست ها و مرتجعین منطقه ای در نقطه کانونی پدید آمدن مشکلات عدیده موجود در کشور، چشم پوشی و اغماض کنم، اتفاقا بر خلاف گفتار و نوشتار برخی عزیزان و منتقدان وطنی، بی کم و کاست، مهمترین مقصر وضعیت موجود همان دشمنان قسم خورده ایران و ایرانی هستند و در این واقعیت فراتر از پروپاگاندا و القائات رسانه ای هیچ شک و شبهه ای وجود ندارد.

نشان به آن نشانی که فارغ از بهانه جویی بیست و دو ساله بر سر پرونده هسته‌ای، حداقل هفت، هشت سال است که نتانیاهو و شرکای غربی آن از گریز هسته ای ایران گفته و مدعی می شوند که جمهوری اسلامی تنها 3 هفته با ساخت سلاح هسته ای فاصله دارد، 3 هفته ای که چندین و چند سال است فرا نرسیده اما به بهانه آن، جدای از تهدیدات مداوم نظامی، سخت ترین تحریم های کمر شکن و ظالمانه را علیه ما اعمال کرده اند و هیچ شیر پاک خورده‌ای در ینگه دنیا و در مهد تمدن و دموکراسی نمی گوید، پس آن 3 هفته ادعایی چه شد؟ یا نمی‌پرسد که اصلا تحریم اقتصادی و نفتی و بانکی چه ربطی به برنامه هسته ای ایران بر فرض انحراف آن به سمت نظامی دارد؟!

اگر هم بفرمایند که باعث فشار بر ایران می شود و در نهایت منجر به تغییر رویکرد آن! که تجربه بیست و دو ساله نشان داده چنین نیست و حاکمان ایران حاضر به کنارگذاری مشی و پارادایم و استراتژی خود در هیچ عرصه ای نیستند و حتی آن باری هم که نرمش و انعطاف نشان داده شد، هیچ بازخورد مثبتی از طرف مقابل دریافت نکردند که ترغیب به امتحان کردن دوباره آن شوند.

مضاف بر اینکه تاثیرگذاری تحریم ها بر گرده و تار و پود اقتصاد ایران، فارغ از هر مولفه و گزینه و گزاره‌ای، از زمینه ها و بسترهای دور زدن تحریم‌ها گرفته تا تمهیدات مرتبط با تاب آوری، مسئله ای زمانبر است و در صورت موفقیت هم هیچ ارتباط مستقیمی با روند و فرآیند پرونده هسته‌ای و حوزه نظامی و تنها ظرفیت متصوره بر آن، زمین گیر گردن اقتصاد ایران و فشار و آسیب و صدمه به مردم ایران است تا از طریق آن، این فشار به حاکمان منتقل و تهدید مستولی شود، تا تغییر استراتژی را شاهد باشیم که باز هم با ادعاهای فرصت گریز 3 هفته ای ایران برای ساخت سلاح هسته‌ای همخوان نیست و اصل و فرع این موضوع را مسخره و مضحک جلوه‌گر می‌کند و نشان می دهد که این روند جز یک بهانه جویی تمام عیار نیست.

مسئولان ایرانی هم بارها و بارها تاکید کرده و نشان داده‌اند که با این دست فرمان تهدید و تحدید نظامی و اقتصادی حاضر به تغییر مشی نیستند و در برابر طرف خارجی چه از نوع بایدنی و چه از نوع ترامپی با فشار حداکثری، سر تسلیم و وادادگی ندارند که البته اکثریت ایرانیان نیز با همه مشکلات و نارضایتی ها و فشارها حاصر به پذیرش این مدل از زیاده طلبی و تسلیم در برابر زورگویی طرف خارجی و استعمار طلبی آن نیستند.

اما نمی شود که از مردم خواست که لب فرو ببندند و زبان در کام کنند و روزگار با هر سختی و مشقت بگذرانند و فقط و فقط بی کم و کاست و بدون چون و چرا در برابر دشمن خارجی صف آرایی کرده و با تمام تاب و توان از مسئولان و هط مشی مقاومتی آنان حمایت تمام قامت و شعاری کنند.

نمی شود از عموم مردم و اکثریت ملت خواست که همانند آن خانم گلپایگانی خطاب به ترامپ رجز بخوانند و شعار چشم ترکیدن ترامپ را بدهند و نسبت به فشارهای اقتصادی و سوختن آمال و آرزوهای چند نسل و زمین گیر شدن توسعه کشور، منفعل و نظاره گر صرف باشند، آنان اگر هم بنابر ملاحظات ملی و میهنی سکوت می کنند و مانع سوء استفاده دشمنان می شوند، این نباید مسئولان محترم را دچار اشتباه محاسباتی کرده و این همراهی را به مثابه رضایت‌مندی قلمداد کنند.

بله مردم در کنار حاکمان در برابر زیاده خواهی طرف غربی می ایستند و طبق اشارات اولیه این نوشتار مقصر را آنان می دانند اما نباید مسئولان و مدیران نیز بعد از همه این سالها و تاب آوری ایثارگرانه‌ی این ملت مظلوم، به حد وسع و توان خود تمهیداتی بیاندیشند و اقداماتی را به انجام رسانند که حداقل گذران امور مردم با چنین وضعیتی دست به گریبان نباشد؟

وضعیت فعلی ارز و دلار، سکه و طلا، تورم اقلام خوراکی و سفره معیشتی مردم چه نسبتی با کارآمدی و برنامه ریزی درست و بهنگام و سنجیده دارد؟ کدام نظارت درستی در زمینه کنترل بازار جامه عمل پوشیده است؟ همین دو ماه پیش رئیس جمهوری و رئیس مجلس از قاچاق روزانه 20 تا 30 میلیون لیتر سوخت از کشور گفتند و رئیس جمهوری دستور ویژه و ضرب الاجل یکماهه صادر کرد، چرا گزارشی از عملکردها در طول این مدت درباره هدررفت و تاراج بی محابا سرمایه ملی در این زمینه داده نمی شود؟

تا کی قرار است به مثابه دورانی که با وفور درآمدهای نفتی و دلاری، سیستم فشل و فربه اعطای امتیازات و امکانات دولتی و حاکمیتی را به بخش های غیر مولد در اقتصاد ایران تزریق می کردیم، عمل شود؟! آیا آن منابع و درآمدها در دسترس است؟!

مردم اگر ببینند که متولیان امر، برخوردار از دغدغه مندی و تلاش حداکثری برای رتق و فتق امور ملت هستند، بی گمان در برابر فشار حداکثری نیز خواهند ایستاد و مهمترین مولفه ارتقای امنیت ملی یعنی ایجاد حس همذات پنداری میان نهاد دولت-ملت رقم خواهد خورد و نه ترامپ که حتی اگر همه دنیا هم بخواهند، نمی توانند علیه آنان کاری از پیش ببرند.

اما این مشروط به آن است که شاهد تغییر رویه های حکمرانی نه در بخش استراتژی که در زمینه ها و بسترهای تاکتیکی برای کارآمد سازی امور اجرایی در کشور از یک‌سو و تغییر نگاه و رویکرد و استراتژی در زمینه تقنینی (قانون گذاری) و قضایی(نظارتی) از سوی دیگر باشیم و در برابر دشمن خارجی آرایشی وفاق مدارانه و وحدت آفرین در راستای منافع ملی و خیر جمعی به منصه ظهور برسد.

انتهای پیام