نقدى بر نقدی بر شفيعيان | علی نیلی

علی نیلی، انصاف نیوز: کنش‌های علی‌اصغر شفیعیان در شبکه اجتماعی ایکس، نقد یکی از همکاران رسانه ای، آقای رضا رئیسی، را در پی داشته است. این نوشته نقد آن نقد است.

جان کلام همکارمان این است که شفیعیان! این چه دفاعی ست که از دولت داری و چرا جبهه خودی را می زنی؟ هر چه فریاد داری بر سر مخالفان دولت بکش و آنان را خصم وفاق بخوان و به جبهه خودی ها کاری نداشته باش.

این توصیه اما وقتی پذیرفته بود که دولت مسعود پزشکیان برآمده از یک ساختار سیاسی حزبی منسجم بود و می دانستیم هر یک از آقایان و بانوان با کدام منطق در کدام جایگاه نشسته اند و قرار است چه کنند؟

در دولتی که بسیاری از مخالفانش پست گرفته اند، در دولتی که مدعیان پرهزینه و‌ کم‌اثر، مدیرعامل و عضو هیات مدیره شده اند، در دولتی که معاون اولش را سرخوردگی‌های ۹۲ تعیین کرده است، در دولتی که ساختار رسانه ای اش را دورترین ها به رسانه چیده اند، این توصیه رئیسی به شفیعیان در بهترین تعبیر، فانتزی است.

تجربه انتخابات مجلس سال پیش را هنوز پیش چشم داریم؛ بسیاری از کسانی که امروز پست مدیریت گرفته اند، ان روز شفیعیان و انصاف نیوز را به صراحت و کنایه می نواختند که اتتخابات چی کشک چی پشم چی؟ فقط بازی تحریم جبهه اصلاحات را بر هم زدید!

رضا جان! حافظه ها ضعیف است اما نه چنان که حوادث بعد از شگفتی های ۷۶ و ۹۲ را از یاد برده باشیم: دوستانی داریم که حیات‌شان در دو قطبی و‌ جنگ تعریف شده. دوستانی داریم که بحران‌زی‌اند و از گذشته هم درس نمی گیرند. اینان اصرار به نوع دیگری از «خالص سازی» دارند به این شکل که باید مرزی پررنگ با دیگری ترسیم کنی و آن دیگری دشمن شده را بکوبی. احتمالا از مشاورت همین دوستان است که آقای همتی در صحن مجلس درباره سن منتقد خود سوال می کند.

اگر همتی وزیر اقتصاد دولت منصوب ما نبود، از عملکردش می شد دفاع کرد یا از کنش رسانه‌ای‌اش؟ از فرافکنی اش یا بی اعتنایی اش به نقد دلسوزان؟
قرار بود همتی خرج پزشکیان شود یا همه دولت چهاردهم باید هزینه شکست مفتضحانه ۱۴۰۰ می شد؟

درباره آقای ظریف هم، گفتنی کم نیست. همان روزی که فهمیدیم ساختمانی در خیابان باقرخان به تولیدات رسانه ای مختص جناب ظریف می پردازد و آن را در رسانه ای رانتی توزیع می کند، دریافتیم که برنامه فراتر از پیروزی پزشکیان در انتخابات است و رنود خوش‌فاکتور وزیر خارجه سابق، آقای ظریف را مجاب کرده اند انتقام آن ۸ سال را که ناجوانمردانه تحت فشار بود، بگیرد.

آن رویکرد خیلی زود به بن بست رسید چون از جنس پزشکیان نبود. همان طور که افکار و اعمال همتی هم از جنس پزشکیان نبوده و نیست.
و در میان همکاران مطبوعاتی و اهالی رسانه چه کسی بیش از شفیعیان صلاحیت آن را دارد که همین کنش های نامتجانس با پزشکیان را تذکر دهد و نقد کند؟

اینجا هم همان ماجرای ستاد است؛ دوستانی عافیت گزیده و گوشه ای یافته و در حال افزودن بر سطور کارنامه اند و شفیعیان از بیرون دولت، دائم باید یادآوری کند که آقایان و بانوان همراه، قرار است شما خرج دولت و رئیس جمهور شوید و نه بالعکس.
خلاصه این که اگر قائل به تغییریم، باید بپذیریم که دوقطبی سازی های کاذب هم دیگر نخ نما شده و باید راه جایگزین بیابیم. به این اعتبار، کنشهای شفیعیان نیز قابل فهم می شود.

انتهای پیام