با اتوبوس مثل داعشى‌ها

اولاجناب دکتر عزیزتاآنجاکه ما در انظار و مرئی مردم دیده ایم خود باهنرمندی مخصوص وبی بدیل،هم شریک دزد و هم رفیق قافله هستند و درعین حال مراقبی تیزبین در امور دیگران واعمی به عیوب متکثر و متلون نفس سورچران خویش،درهر سرا که بادیه بزرگتر و چربی بیشتر باشد،فی الفور ودر بادی امرحاضر و درضمن تناول وتطاول نفایس ماکولات و تغذیه روحی و جسمی همچنان رصد رفقا ورقبا را دمی فرونمی نهند ودرحالات دیگران تفحص وتجسس و تجسم و اعطای عینیت به ذهنیات و اوهامات برخواسته از بخارات معده وجهازات هاضمه خویش بر دیگرانی میشوند که قوه ادراک و فهم ممیز ایشان ویا سوابق درخشانشان در قیاس با طرف مد نظر چون قدرت پشه ایی مسموم در برابر هیبت،قدرت،وسعت دید و آزادگی عقابی میماند ، سیرسلوک این” پیر خر ابات ” و لقمه چین آل سعود،انقلابی رادیکال،دانشجویی سفارشی مصادرامر ،نماینده ای مردمی وگوش به فرمان، منوالفکری معتدل نما ، نظریه پردازی طناز، دلربا وزیری منتقد،سیاست مداری وقت شناس، جهانگردی خوش مشرب و فراموشی ناپذیر و….. خلاصه “نخودی خوش طعم مانند” برای هرنوع آب و هوا و هرنوع سلیقه و ذائقه چه آبگوشت چه” سنگمشت”!!متأسفم که روزگاری دلبسته “معلومات فروشی “زبردست شده بودم که در مجلس برگزیدگان و صلاحیت مدار حکایت سعدی انشاءمی فرمود ،واقعا عمق دانش شما این است؟! می گفتند که بچه های دفتر کاتب آنهمه افاضات فیلسوفانه و حکیمانه بوده اند؟ما چه ساده نمیپدیرفتیم مجموعه ای از اسامی افراد،مکان و سال و ماه حوادث ودیگر هیچ! راستی آقای دکتر دیگر هیچ؟ گوئیا ملای ما “نه محقق بود نه دانشمند”.متاسفم.