کاسبی در دانشگاه به چه قیمتی
عباس مهدی زاده، روزنامه نگار، در یادداشت ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «کاسبی در دانشگاه به چه قیمتی» نوشت:
حدود چهار ماه است به دلیل مشکلاتی که سازمان سنجش آموزش کشور و دانشگاه‌های تحت امرش، در چگونگی انتخاب و گزینش دانشجویان مقطع دکتری تخصصی دارند با وجود مکاتبات متعدد یکی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی با وزارت علوم و نیز گواهی پزشکان متخصص مبنی بر دوری دانشجوی مربوطه از محیط دارای آلودگی شدید هوای تهران و تاکید آنان بر ضرر و آسیب جسمانی آتی، متاسفانه حتی در کمیسیون موارد خاص دانشگاهی که داعیه‌ی عنوان بزرگترین دانشگاه علوم انسانی کشور را یدک می‌کشد، تقاضای انتقال به دانشگاهی در شهرستان کوچک، توفیقی حاصل نداشته صرفا به خاطر آنکه دانشگاه، پرداخت شهریه دوره پردیس خودگردان توسط دانشجو را از دست ندهد تا بخشی از چاله‌های پولی و تنگناهای مالی دانشگاه تامین شود. اگر چه فلسفه‌ی وجودی و ایجاد آن همین بوده است اما آیا این نگاه تنگ نظرانه و بدون اغماض صرفا اقتصادی، یک دانشگاه دولتی را از فلسفه‌ی تربیتی و هدف محور علم و دانش بودن آن دور نمی‌کند و آن را در حد مطامع یک بنگاه اقتصادی تنزل نمی‌دهد.
در شرایطی که آلودگی شدید هوای تهران هزاران نفر را راهی بیمارستان‌ها و درصد قابل توجهی را پس از مدتی راهی دیار ابدی قبرستان می‌نماید براستی اولویت سلامتی دانشجو و آسیب نرسیدن به او در دیدگاه مسوولان دانشگاهی ما در چه سطحی از اهمیت قرار دارد. پاسخ این پرسش یقینا در دانشگاه‌های خارج از ایران همانند بسیاری از فاکتورهای دیگر، متفاوت و ستودنی خواهد بود.
پرسش دیگر آن است، با عنایت اینکه حداقل دو مقام وزارتی و رییس و معاونان دانشگاه مربوطه با مکاتبات متعدد موجود و ثبت شده تقاضای انتقال دانشجو مطلع بوده‌اند و همواره مخالفت نموده‌اند، در صورت اثبات و محرز شدن تشدید عارضه او در آلودگی هوای تهران، مجریان قواعد حقوقی از پاسخ آنان قانع خواهند شد.
در نهایت می‌توان گفت انتظاری از دولت مستاصل تدبیر و امید نمی‌رود اما در ماههای پایانی عمر مجلس دهم انتظار و امید کم رونقی از نمایندگان عضو کمیسیون آموزش مجلس و به ویژه کلیت اعضای فراکسیون امید آن می‌رود تا جامه عملی نتیجه بخش به خواسته مذکور بپوشانند و در فراسوی ناامیدی و یاس غالب شده شمعی کوچک روشن ساخته تا بدون مدیون بودن به صاحب قلمی، عرصه مجلس را ترک کنند.
انتهای پیام
