«شایستگان رهبری» از نگاه امام خمینی

1- کاملا مشخص است که نیت نویسنده با تغییر حقیقت در صدد رقیب تراشی برای جناب آقای خامنه ای بوده است و هر دو رقیب را هم از جریان مقابل آقای خامنه ای در تحولات دهه ی 1380 و 1390 انتخاب کرده است.
2- در جلسه ی خبرگان، نکته ای بسیار پر رمز و راز وجود دارد که به طور شگفت آور و تردید برانگیزی، کمتر به آن توجه شده است. آقای مشکینی، هنگام صحبت از شورای رهبری، که خود او هم به صراحت موافق آن بوده است، هنگامی که می بیند آقای هاشمی در مورد عضویت خود در این شورا مبهم و دو پهلو رفتار می کند، با لحنی کمتر شناخته شده از ایشان و کاملا تهاجمی، به هاشمی می گوید: “از خودتان رفع می کنید یا بگویم؟ خودتان را کنار بکشید آقا!” که بلافاصله بعد از آن است که مرحوم هاشمی با عجله و ناگهانی این چنین می گوید که به دلیل تمایل به کار اجرایی (بخوانید ریاست جمهوری آینده، که اتفاقا بدون رقیب جدی از آن او شد) نمی خواهد در شورای رهبری عضو شود. از این جمله ی “از خودتان رفع می کنید یا بگویم؟ خودتان را کنار بکشید آقا!” باید رمز گشایی شود. آیا آقای مشکینی می خواست راجع به کار اجرایی ایشان در آینده صحبت کند، یا نکند واقعا نکته ی مگویی در مورد آقای هاشمی در میان بوده است؟
3- کمتر توجه شده است که بیان خاطره ی نظر قطعی و مسلم امام بر روی شخص واحد آقای خامنه ای توسط هاشمی در جلسه ی مجلس خبرگان، تنها پس از رد شدن “قطعی” بحث شورای رهبری، و به تاکید سماجت آمیز آقایان مجتهد شبستری و طاهری خرم آبادی و دیگران رخ داده است! واقعیت آن است که، آقای هاشمی با تمام تلاش و کوشش ، هر کار که می توانست برای رای آوردن شورای رهبری انجام داد. آن هم شورای رهبری که – اگر نبود “تهدید” مرحوم مشکینی – خود را عضو مسلم در آن می دید! در حقیقت و بر خلاف گفته ی نگارنده که می گوید:”… مؤمنانه و جوانمردانه این قسمت را نقل و تأیید می‌کنند…” نه تنها چنین چیزی در کار نبوده است، بلکه مدیریت جلسه به دست آقای هاشمی، این گونه بوده است شورای رهبری شکل بگیرد و خود وی هم “مومنانه و جوانمردانه ” عضوی از آن شوند و چنان چه از مدیریت آقای هاشمی در مورد جنگ و قطع نامه و انتصاب قایم مقام و برکناری او و … می دانیم، ایشان “مومنانه و جوانمردانه ” عملا به رهبر واقعی ولی در پوشش شورای رهبری نظام مبدل می شدند! اگر ایشان “مومنانه و جوانمردانه ” در صدد رهبری آقای خامنه ای باشند، منطقا ابتدا باید خاطره ی امام نقل شود، سپس بحث ها صورت گیرد، نه بر عکس! آقای هاشمی، به طور برعکس رفتار کرد، درست می خوانید، کاملا برعکس! لطفا نکته ی بعد را هم بخوانید که ببینید چینش آقای هاشمی و رخ ندادن تشر آقای مشکینی، آینده ی ایران را به صورت “مومنانه و جوانمردانه ” به چه سیستم حکومتی تبدیل می کرد!
4-در فیلم نیز هست که وقتی شورایی رای نیاورد آقای هاشمی خودش صریحا در جلسه می گوید بر خلاف انتظار او بوده است. به علاوه، به این نکته نیز توجه نشده است که اگر تشر تهاجمی مرحوم مشکینی نبود و نیز مطابق با انتظار آقای هاشمی شورای رهبری با عضویت خود وی و رای موافق اصلی ترین سران جمهوری اسلامی – آقایان مشکینی، خامنه ای، هاشمی، موسوی اردبیلی و سید احمد خمینی در بیرون شورا – تشکیل می شد، وی می توانست با عضویت هم زمان در شورای رهبری و کسب بعدی ریاست جمهوری ( که او عملا بدون رقیب در آن پیروز شد) حتی قدرتی بیش از قدرت فعلی رهبر جمهوری اسلامی و یا حتی قدرت شاه در سیستم شاهنشاهی، و اما در قالب همین سیستم تازه تاسیس و نوبنیاد جمهوری اسلامی به دست آورد! توجه شود که بازبینی قانون اساسی هنوز انجام نشده بود و هاشمی، به سادگی، با قدرت مدیریتی که از او سراغ داریم، می توانست به قدرتی بیش از قدرت امام و شاه! در ایران برسد و تقریبا زمام تمام قوای کشور را در اختیار بگیرد و جهموری اسلامی، به چیزی غیر از این که ما شاهد آن هستیم، بسیار متفاوت با آن، تبدیل می شد! البته والله اعلم، ما نیات افراد را نمی خوانیم، ولی چینش جلسه ی خبرگان توسط آقای هاشمی، “مومنانه و جوانمردانه ” منطقا به این نوع سیستم حکومتی خود ایشان تبدیل می شد! ایشان با در دست داشتن ریاست جمهوری، نظرات خود را بر شورای رهبری نیز تحمیل می کرد، چنان چه نظر خود در مورد قایم مقام و قطع نامه را حتی بر “خود امام خمینی” تحمیل کرد! (برای یک نمونه، رجوع کنید به صحبت های صریح آقای محمدی گیلانی در همان جلسه)
توجه شود که ضربات این سیتم حکومتی “مومنانه و جوانمردانه ” آقای هاشمی، به مراتب سنگین تر از حکومت دیکتاتوری شاهنشاهی بود، چون شاه به هرحال مسوولیت حکومت را به وضوح در دست داشت، اما این سیستم جدید، کارها را یک نفر می کرد و در عوض یک شورا باید پاسخ آن را آماده می کرد! شما ببینید با اختلافاتی که افراددر دهه های بعد دیده شد، این سیستم ما را وارد چه فضای دیگری می کرد؟
فراموش نشود که هاشمی در سال 75 در مورد مطرح شدن ریاست جمهوری مادام العمر خود توسط عوامل دوستدارش، رضایتمندانه سکوت کرد و تا زمانی که رهبری به دفاع از قانون اساسی و کنار رفتن او نپرداخت، خود را از آن مبرا نکرد! یعنی در واقع، او یک بار نیت خود را برای تبدیل شدن به تنها قدرت ایران به وضوح و بی نیاز از هر تفسیری علنی نمود.
5- و در انتها، نص صریح امام در مورد رهبری آقای خامنه ای یک بار تکرار نشده است، بلکه در سفر آقای خامنه ای به کره ی شمالی، و دو یا سه بار در اتفاقات بحبوحه یا نزدیک یا انتهای بحث آقای منتظری رخ داده است. ناقلان تایید رهبری آقای خامنه ای تقریبا تمام طیف ها را در بر می گیرند: سید احمد خمینی، هاشمی ، خلخالی، موسوی اردبیلی، و برخی اعضای خبرگان. اما تاکنون یک نقل معتبر هم در مورد آقای هاشمی یا دیگران دیده نشده است، بلکه متاسفانه حتی به عکس، حتی از آقای علی اکبر پرورش نقل شده که امام، آقای خامنه ای را به “مراقبت” از آقای هاشمی ( احتمالا به دلیل این که امام به دلیل چشم انداز شناخته شده ی عرفانی خود، سطح معنویت باطنی آقای هاشمی را پایین، و او را دارای ویژگی های وجودی مادی گرایانه تر از آقای خامنه ای و دیگران می دید) توصیه کرده است. این قضیه در تفاوت زندگی این دو فرد ثابت شده است و نیاز به تحلیل و تفسیر ذهنی ندارد.