اثبات چه چیزی؟

علیرضا ایمانخانی در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «اثبات چه چیزی؟» نوشت:

بعد از چند ماه تعلل و وقت گذرانی، بالاخره مذاکرات بازگشت به برجام آمریکا (البته بدون آمریکا) در وین در حال پیگیری است.

تیم کارشناسی چهل نفره ایران هم با همه مدل کارشناس حقوقی، مالی، سیاسی و… در حال مذاکره سخت و محکم با طرفین مقابل می‌باشد ولی نکته تلخ آینده مبهم و تاریک مذاکرات است.

ظاهرا طرف ایرانی فقط چند ماه وقت صرف محکم کردن قرارداد و ترمیم نکات قراداد قبلی کرده و خاطر جمع پا به میدان گذاشته است و نهایتا فقط سعی دارد به مردم رشید ایران بفهماند که اولا دولت آمریکا غیر قابل اعتماد و متحدان غربی هم ماله کش آنها هستند.

دوم. تیم مذاکره کننده قبلی به نوعی، بدون گروی لازم برجام را قبول کرده و خیانتی غیر قابل بخشش انجام داده است.

سوم. مذاکرات این دفعه دو سکه بیشتر ندارد یک طرف سکه تسلیم بی‌قید و شرط آمریکا است و طرف دیگر سکه گواه دروغگویی طرف غربی به مردم عزیز ایران، و این یعنی برجام از اول هم اشتباه بوده و ما فقط جهت رفع تکلیف زحمت، مسافرت به برهوت وین را کشیدیم!

متاسفانه نکته مغفول تیم مذاکره دولت و کلیت دولت حاکم آگاهی درست از وضعیت موجود جامعه از نظر عمق نارضايتي و خزانه خالی دولت و مشکلات پیش رو در زمینه اقتصاد است.

تیم مذاکره کننده باید باور کند این اثبات بد عهدی آمریکایی‌ها برای مردم هیچ »به به و چه چه» نداشته و چه بسا بخش بزرگی از مردم به دلایلی هر چند تبلیغاتی ایران را مقصر موجود بدانند.

آمریکایی‌ها با حضور در مذاکرات به صورت غیر مستقیم و اعلام آمادگی چند باره برای تعلیق تحریم‌های ضد برجامی عملا تیم مذاکره کننده ایرانی را خلع سلاح کرده و متون پیشنهادی ایران نزد دول غربی به یک باج خواهی و زیاده روی برای یک کشور در حال ورشکستگی اقتصادی تبدیل شده است.

آقایان تیم مذاکره کننده باور کنید اثبات این بی عهدی‌ها برای خیلی ها ثابت شده است و برای خیلی‌ها معنای دیگری دارد، پس وقت خود و مردم عزیز ایران را صرف این ماجرا نکرده و سعی نکنید مذاکراتی که از دید بیشتر ناظران در حال شکست و فروپاشی است گاها رو به جلو و گاهی وابسته به درایت طرف غربی بدانید.

مذاکرات شکست می‌خورد و طرفین به کشورشان باز می‌گردند حاصل و سوغات آن برای مردم ایران افزایش نرخ ارز و به تبع آن کالا و بغرنج‌تر شدن شرایط سفره‌های آنها است و ماحصل آن برای طرف غربی، فرستادن پوشه و دوسیه ایران به شورای حکام و بعد از آن، شورای امنیت سازمان ملل و قطعنامه‌‌های مجدد تحریمی مردم ایران است. چه بسا که بسیاری از مردم این کشورها ندانند که ایران کجای نقشه هست و زمانی که مردم آنها در حال جشن‌های کریسمس هستند بیماران کشور ما هم دغدغه نایاب شدن دارو به جهت شرایط جدید تحریمی را دارند.

پس تا دیر نشده مذاکرات را رها کنید، مذاکرات رها شده بسیار بهتر از مذاکرات شکست خورده می‌باشد.

ماندن شما و پیش نویس‌های فوق‌العاده شما، فقط و فقط موجب تحسین طرف روسی و گاها چینی است. همان‌ها که چند ماه در شورای امنیت برای وتو قطعنامه علیه ایران یا خواب می‌مانند و یا توی رودربایسی طرف‌های غربی و یا پیش خودشان می‌گویند، ایران تحریمی نه توان فروش نفت و گاز دارد و نه مبادلات بانکی، پس ایران مناسب برای ما همین ایران است و بس.

انتهای پیام