من آزاده نامداری هستم

«جلال جلالی زاده» نماینده‌ی اسبق سنندج در مجلس شورای اسلامی، در یادداشتی تلگرامی درباره‌ی «آزاده نامداری» نوشت:

حوادثی که در چند روز گذشته در کشورمان اتفاق افتاد، هرچند از لحاظ شخصی، فردی و خانوادگی رخدادهای ناگواری بودند اما از نظر جمعی موجب طرح مسائلی شد که به نفع و مصلحت جامعه تمام می‌شود.

من نمی‌دانم چرا این مسائل باید تنها در جامعه‌ی ما مطرح شود؟ چرا باید به دنبال زندگی خصوصی افراد باشیم؟ مگر خداوند نفرموده است لا تجسسوا، در زندگی و امور دیگران تجسس نکنید یعنی چه؟ لا تجسسوا به چه معنایی است؟ اینگونه مسائل نشان داده که کمیت منابرو وعظ نصیحت ما می‌لنگد، و مشخص است که بمباران تبلیغاتی پاسخ منفی می‌دهد، پس باید روش دیگری انتخاب کرد، سال‌هاست که در کشور ما بر منابر عمومی و خصوصی و حتی نزاع‌های فردی به پاکترین همسر پیامبر (ص) تهمت زده می‌شود و جز مقام رهبری کسی از او دفاع نکرده است، پس وقتی که حریم مقدس پیامبر به آسانی شکسته می‌شود، شکستن حریم دیگران سهل و آسانتر است.

در تاریخ نمونه‌های زیادی را داریم، از زبان حضرت عیسی نقل شده است، هنگامی که عده‌ای آماده سنگسار کردن شخصی شده بودند، این پیامبر پاک، دستور داد اولین سنگ را کسی بزند که مرتکب گناه نشده باشد و کسی از حاضران اقدامی نکرد.

در زمان خلیفه عادل عمربن خطاب، مردی که می‌خواست دخترش را شوهر دهد به او مراجعه کرد و گفت: دخترم پرده بکارتش را از دست داده است، حضرت عمر خطاب به آن شخص فرمودند: اگر سخنت را تکرار کنی، تازیانه‌ات می‌زنم.

درمساله‌ی سلمان رشدی بسیاری از علمای مسلمان معتقد بودند که چون ایشان در یک کشور غیر مسلمان زندگی می‌کند، حکم بر او جاری نمی‌شود.

در مساله‌ی جواز ربا در دارالحرب و در کشورهای غیر اسلامی هم امام ابوحنیفه و هم برخی از مراجع شیعه قائل به گرفتن ربا هستند، در حالی که همگان می‌دانند که گناه رباخواری از زنا هم سنگین تراست، چگونه اگر یک سرمایه‌دار در بانک‌های غربی میلیون‌ها تومان بهره بگیرد مهم نیست ولی اگر یک خانمی روسری نداشته باشد، اینگونه مورد هجوم و طعنه قرار می‌گیرد؟

از یکی از مقامات نقل کرده بودند که یکی از مقامات آلمان از ایشان می‌پرسند، چرا شما ایرانیان اگر به صورت دسته جمعی به خارج مسافرت می‌کنید، دارای چهره‌های اخمو و گرفته هستید، اما اگر تنها باشید بشاش و سرحال به نظر می‌رسید!

مگر اکثر ایرانیان به خارج مسافرت نکرده‌اند؟ مگر مقامات وضع حجاب اکثر خانم‌ها را به محض سوار شدن به هواپیما نمی‌دانند؟ پس چرا باید در بین هزاران نفر خانواده و خانم تنها با آبروی کسی بازی کنیم؟

چرا نباید یک بار مروج فضایل باشیم؟ راستی این چه هنری است که در پی افشای اسرار دیگران هستیم؟ چرا همیشه به دنبال معلول بوده واز بیان علت می ترسیم؟ آیا با این کارها قبح گناه و رذایل را نمی‌شکنیم؟ مگر انسان‌ها فرشته‌اند؟

چرا در توبه در اسلام همیشه باز گذاشته شده است؟ مگر پیامبر (ص) نفرموده: همه‌ی انسان‌ها خطاکاراند و بهترین خطاکارها توبه کنندگان هستند، چرا همیشه قضایا را سیاه و سفید می‌نگریم؟ چرا حصاری از نفاق و دورویی را به دور خودکشیده‌ایم؟ این هتک شخصیت‌ها تا کی ادامه خواهد داشت؟ چقدر در اسلام بر حفظ آبروی مردم تاکید شده است؟ چه کسی به این توصیه‌ها عمل می‌کند؟ مگر اسلام نگفته: مجازات‌ها را با شبهات دفع کنید، چه کسی به این توصیه‌ها عمل می‌کند؟ پس بهتراین است که بیشتر از این با خدا ومردم دروغ نگوییم، بدعت تهمت را کسانی بنیاد نهادند که به صراحت به افراد زجرکشیده‌ی اسلام وانقلاب و ایثارگر گفتند: به اسلام التزام نداری!

باید به دنبال راهکار درست و منطقی گشت، با این عقده گشایی‌ها وانتشار تصاویر خانوادگی و فتوشاپ کردن‌ها و جعل کردن‌ها نمی‌توان به جایی رسید. عده‌ای افراد از خدا بی خبر به مدت یک سال یک عکس جعلی را همراه با خلخالی چاپ کردند و در گروه‌های مجازی منتشر کردند و به این جانب منتسب نمودند، هرچند کسانی که عاقل و فهیم بودند این افترا را نپذیرفتند اما متاسفانه برخی از افراد از روی عناد و یا از روی جهل به انتشار آن دست یازیدند، که اگر یک لحظه عاقلانه و بدون غرض می‌اندیشیدند دچار چنین گناهی نمی‌شدند.

کسانی که در پی پرده دری و هتک حرمت دیگرانند، بدانند با توجه به این وضعیت بی تقوایی و ضعف بنیادهای اخلاقی جامعه این شتر بی حرمتی و تخریب در جلو خانه‌ی آنان هم زانو خواهد زد. و چون چنین چیزی درحقیقت هیچ انسانی محال نیست پس به خاطر دفاع از حرمت و آبروی یک هموطن و یک خانواده‌ی خوشنام وانقلابی و مسلمان و متعهد اعلام می‌کنم من هم آزاده نامداری هستم.

انتهای پیام