مشکل بیمه جانباز شیمیایی؛ سیر را از گرسنه چه خبر؟!

یک جانباز شیمیایی در یادداشتی ضمن انتقاد از بلاتکلیفی دو ماهه برای اجرای یکی از قوانین مربوط به بیمه ی جانبازان در دو ماهه ی گذشته، پرسید: راستی چرا کسی دلواپس قهرمانان جنگش نمی شود؟ آقایان نشسته براریکه ی قدرت؛ در حالی که از عمر ما به خاطر زخم های کهنه ی جنگ چیز زیادی نمانده است، ولی تاریخ این نوشته ها را ورق خواهد زد و آیندگان قضاوت خواهند کرد که بر ما که از جانمان برای این ملک و این نظام مایه گذاشته ایم چه رفته است. کاری کنید به خاطر ما و مردم شرمنده ی آیندگان نباشید.

متن این یادداشت که در اختیار انصاف نیوز قرار گرفته در پی می آید:

دو ماه از سال گذشته و درمان جانبازان بلاتکلیف است. نمایندگان مجلس و وزرای محترم که مشکل بیمه ندارند؟! چون که سرشان درد می گیرد یا به خارج برای مداوا می روند یا با بهترین بیمارستان های تهران چندین برابر مردم عادی قرارداد دارند و سیر را از گرسنه چه خبر؟! که یک نفرشان میاید می گوید برای درمان جانبازان شاغل استفساریه قرار است بدهیم و یا چند نفرشان هم طرحی دیگر داده اند تا طرح قبلی مجلس را لغو کند! بنیاد و دستگاه ها هم از فرصت سوء استفاده کرده و جانبازان را به همدیگر پاس می دهند.

رییس جمهور عزیز هم با توجه به نامه ی ارسالی اقدامی نکردند، لاقل دستور می دادند که یکی از دستگاه های فوق مسوولیت بپذیرند. ریس جمهور عزیز! بنیاد زیر بار قانون (تبصره ج ماده 16) نمی رود و هیچکس هم حریفش نیست (ایالت خود مختار است)، گویا قبل از این اینقدر اختلاس شده است که بودجه کم دارند (آقای فقیهی از بنیاد گفته اند اگر مجلس طرح خود را پس نگیرد 800 میلیارد کسری بودجه دارد و نمی تواند درمان جانبازان شاغل را به عهده بگیرد).

البته بنیاد بودجه ی همایش و ریخت و پاش های دیگر را دارد، معاون محترم راهبردی ریس جمهور عزیز هم فقط جدول هزینه کرد دستگاه ها برای جانبازان را گرفتند و دریغ از کوچکترین اقدام! ما چاره ای نداریم برای درمانمان یا به موسسات خیریه و یا سر چهار راه ها باید برویم و یا از استکبار جهانی استمداد کنیم! چون مسوولان ما قهرمانان جنگشان را فراموش کرده اند و نمایندگان مجلس و وزرایش دو ماه است خواب تشریف دارند و تازه می خواهند طرح بدهند!

آقایان فقط روز جانباز به فکر ما می افتند و با ما عکس یادگاری می گیرند، نمی دانند این دو ماه چه بر ما گذشته است؟ باور کنید اگر جنگی در بگیرد آقازاده های شما پشت گوششان را دیدند جبهه را هم می بینند، باز ما باید برویم و از این خاک دفاع کنیم.

راستی چرا کسی دلواپس درمان ما جانبازان نیست؟ چرا کسی دلواپس قهرمانان جنگش نمی شود؟ چرا کسی دلواپس فقر و بیکاری و دروغ و تملق و چاپلوسی و ریاکاری در این مملکت نیست؟ آقایان نشسته براریکه ی قدرت؛ در حالی که از عمر ما به خاطر زخم های کهنه ی جنگ چیز زیادی نمانده است، ولی تاریخ این نوشته ها را ورق خواهد زد و آیندگان قضاوت خواهند کرد که بر ما که از جانمان برای این ملک و این نظام مایه گذاشته ایم چه رفته است. کاری کنید به خاطر ما و مردم شرمنده ی آیندگان نباشید.

انتهای پیام