به این بی اعتمادی معترضم / سیاوش خوشدل
[توضیح درباره ی عکس: تماشاچیان غیرایرانی حامی برزیل که امکان حضور در ورزشگاه را پیدا کردند!]
به گزارش انصاف نیوز، سیاوش خوشدل در صفحه ی شخصی خود نوشت:
وارد سایت شدم تا کارت و بلیت بخرم برای والیبال. صفحۀ اوّل را که باز می کنی، چند کلمۀ قرمز به چشم می خورد. مثلاً دکمه فلان و بهمان که نباید در مراحل ثبت نام بزنیم.
قبل ترش دو واژۀ «بانوان» و «ممنوع». کاش اوّلی را قرمز نمی نوشتند.
تلویزیون جهد بلیغ و اهتمام تامّی دارد در نشان دادن بانوان محجّبۀ ایرانی در ورزشگاه های خارجی. بسیار خب. چگونه است که حضور این بانوان در ورزشگاه مشکلی ندارد؟
یک وجهش این است که ما خیالمان از فرهنگ حاکم بر ورزشگاه های دیگر کشورها – چه دوست و برادر، چه دشمن خون خوار – راحت است. یعنی زن و دختر در این ورزشگاه، دست مایۀ توهین و تحقیر نیست. واژگان رکیک و قبیح فضای متعفّن سالن را پر نمی کند. (البته سالن والیبال انصافاً این ویژگی را ندارد و چنین فضایی مختصّ فوتبال است).
یک وجه دیگرش این است که ما خیالمان از فرهنگ خود تماشاگران خارج نشین نشان دادنی نیز راحت است. یعنی می دانیم که اینها محدودۀ ابراز شادی شان با هنجارهای مطلوب مطابق است.
نهاد یا نهادهایی که اجازۀ ورود بانوان را نمی دهند، احتمالاً با یک پیش زمینۀ ذهنی از دو موردی که گفتم، چنین تصمیمی گرفته اند. اینها به ملّت ایران و بالاخص جوان ایرانی بی اعتمادند. بل که مطمئنّ اند جوان ایرانی مطابق سلیقۀ آنها رفتار نمی کند.
من به این بی اعتمادی و اعمال سلیقه معترضم. حضور در ورزشگاه حقّ زنان ایرانی است.
(قبل تر می خواستم مورد دیگری هم بیافزایم از این قرار که نهادهای مسوول برقراری نظم و امنیت، در خود توان برقراری نظم و امنیت نمی بینند. ولی خوب که نگاه می کنم می بینم، این مورد را جز به شکل پرسش نباید طرح کرد. پرسشی که پاسخش در همان موارد نخستین نهفته است).
انتهای پیام



