لحاف ملا حسن

بخش اول

ملا نصرالدین خوابیده است، از میان کوچه صدای داد و فریاد می‌شنود، برای آنکه علت را بفهمد، لحافش را بر دوش انداخته و از خانه بیرون می‌رود، اتفاقاً فردی که باعث تمام آن داد و فریاد‌ها بود لحاف ملانصرالدین را از روی دوشش برداشته و فرار می‌کند، بعد از رفتن او سر و صداها هم می‌خوابد و مردم هم به خانه‌هایشان می‌روند، ملانصرالدین هم به خانه می‌آید، زنش می‌پرسد: چه خبر بود؟ برای چه دعوا می‌کردند؟ ملانصرالدین که دیگر لحافی بر دوش ندارد، لبخند می‌زند و می‌گوید: خبری نبود، دعوا سر لحاف ملا بود!

بخش دوم

ملا ‌حسن لحافش را روی پایش انداخته، روی کاناپه نشسته، در حال پوست کندن خیار و تماشای فوتبال است، سر و صدایی از بیرون می‌شنود، یکی داد می‌زند: اعتدال پوششی برای براندازی نظام است. دیگری فریاد می‌کشد: تو دینت را از کجا یاد گرفته‌ای؟ از فیضیه یا از انگلستان؟ یکی می‌گوید: روحانی استعفا دهد، آدم‌حسابی بیاوریم. جنجال بالا می‌گیرد، از آن‌طرف یکی می‌گوید: شلاق که سهل است٬ با همه قدرت جلوی کسانی که مانع بهشت رفتن مردم شوند خواهیم ایستاد. دیگری فریاد می‌زند: آقای روحانی شما اطلاعات فقه شیعه را در اختیار انگلیسی‌ها قرار دادید! یکی نعره می‌زند: زیر لحاف اعتدال چه می‌گذرد؟

بخش سوم

ملا حسن اطلاعات مهم فقهی‌اش را در اختیار ما قرار می‌دهد، در عوض ما هم او را از بخش اول (حکایت ملانصرالدین) آگاه می‌کنیم، بنابراین ملا حسن لحاف اعتدال را روی دوشش نمی‌اندازد و بیرون نمی‌رود که ببیند چه خبر است، بلکه بدون توجه به جنجال‌های اطرافش، یک خیار دیگر پوست می‌کند و به تماشای تلویزیون ادامه می‌دهد.

نتیجه‌گیری عقلانی: با مشغول کردن ذهنتان به دلواپسان، توان ذهنی‌تان را هدر ندهید.

نتیجه‌گیری کاربردی: با مشغول کردن دلواپسان، توان ذهنی‌شان را هدر بدهید.

نتیجه‌گیری سیاسی: دعوا بر سر لحاف ملا نیست.

انتهای پیام