بیانیه‌ی دانشجویی در اعتراض به نهادهای امنیتی

تشکل‌های موسس اتحادیه‌ی دانشجویی تادا در بیانیه‌ای اعتراضی به نهادهای امنیتی پرسید: چرا باید دانشجویان منتقدی که تنها خواستار دستیابی به آرمان‌های انقلاب، یعنی عدالت و آزادی می‌باشند، اینچنین مورد ستم قرار گیرند؟

متن کامل این بیانیه که نسخه‌ای از آن در اختیار انصاف نیوز قرار گرفته است در پی می‌آید:

بسم الله الرحمن الرحیم

فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُكِّرُوا بِهِ أَنْجَینَا الَّذِینَ ینْهَوْنَ عَنِ السُّوءِ وَأَخَذْنَا الَّذِینَ ظَلَمُوا بِعَذَابٍ بَئِیسٍ بِمَا كَانُوا یفْسُقُونَ / و چون هر چه به آنها تذکر داده شد در آن غفلت ورزیدند ما هم آن جماعت را که از کار بد منع می‌نمودند نجات بخشیدیم و آنان را که ظلم و ستمکاری کردند به کیفر فسقشان به عذابی سخت گرفتار کردیم. اعراف -۱۶۵

نزدیک به یک ماه است که انقلاب اسلامی ملت ایران وارد چهل سالگی خود شده است. انقلابی که با رفیع ترین آرمان‌ها به همت و خون مردمان رنج دیده از استبداد داخلی و استکبار خارجی پا به عرصه وجود نهاد. انقلابی که حامل ارزش‌ها و آرمان‌های رفیعی بود. آرمان‌هایی که هر ستم دیده ای خود را در سایه آن‌ها مصون از ظلم و استبداد می‌یافت. آزادی و عدالت نمونه‌های روشنی از آن آرمان‌های والا بودند.

به روزهای اولیه انقلاب باز گردیم. روزهایی که سراسر شور و شعف و امید به آینده در آنها موج می‌زد. اگر در آن روز‌ها از دانشجویانی که نقش ایشان در این پویش مردمی غیرقابل انکار است پرسیده می‌شد، چه آینده‌ای را برای چهل سال بعد متصور هستید، بی شک با شور و امید، تکامل و بلوغ انقلاب را در چهل سالگیش پیش بینی می‌کردند و تحقق حقیقی تمامی آرمان‌های آن روزها را وعده می‌دادند. با این وجود اگر به آنها گفته می‌شد که چهل سال بعد دانشجویانی تنها برای مطالبه عدالت در جامعه،آزادی خود را از دست می‌دهند، واکنش ایشان چه می‌بود؟

طی چند ماه گذشته و پس از اعتراضات سراسری که در شهرهای مختلف کشور صورت پذیرفت، شمار زیادی از دانشجویان به بهانه‌های مختلف و واهی و غیرقانونی، دستگیر می‌شوند. به نظر می‌رسد نیروهای امنیتی منتظر یک اتفاق بودند تا به واسطه آن، دانشجویان منتقد و فعال را سرکوب کرده و با ایجاد فضای امنیتی و آمیخته با رعب و وحشت در بین فعالین دانشجویی، ایشان را از یکی از اصلی‌ترین وظایف خود به عنوان چشم بیدار جامعه یعنی نقد اجتماعی باز بدارند، و شاهد آن هستیم که این بازداشت‌ها همچنان ادامه دارد. اغلب دانشجویان به دلایل نامعلوم بازداشت شده اند، ارگان بازداشت کننده آنها مشخص نیست، از بدیهی ترین حقوق خود همچون حق دسترسی به وکیل محروم هستند و خبرهای اندکی از آنها در دسترس است. تحت فشار قرار گرفتن خانواده بازداشتی‌ها برای اهداف خاص، برخورد نامناسب با اشخاص بازداشت شده و خانواده‌های آنان و بازجویی جهت دار و غیرمعقول، برخی دیگر از این برخوردهای غیرقانونی است که دانشجویان متحمل می‌شوند.

متاسفانه با توجه به وضعیت ناخوشایندی که در زندان‌ها و بازداشتگاه‌ها شاهد هستیم و هر چند روز خبر فوت یکی از افراد زندانی یا بازداشت شده به گوش می‌رسد، این رویه بسیار خطرناک به نظر می‌رسد.

از سویی دیگر صدور احکام سنگین چندساله برای فعالین دانشجویی بازداشت شده، ضربه سهمناکی را به استقلال دانشگاه وارد کرده است. نهادهای امنیتی به راحتی به خود اجازه می‌دهند دانشجویان را دستگیر نمایند و با احکام سنگین ضربات جبران ناپذیری به درس و زندگی یک دانشجو وارد نمایند. مگر نه این که وزارت علوم مسوول رسیدگی به وضعیت دانشجویان خود است، پس چرا برخلاف گفته وزیر علوم مبنی بر عدم تشکیل پرونده قضایی برای دانشجویان بازداشتی، اینچنین احکام سنگینی برای آنان صادر گشته است؟ بالطبع مسوولیت اینگونه برخوردها با شخص وزیر علوم و دولت متبوع است، مگر نه این که هنگام انتخابات ریاست جمهوری، شعار دانشگاه امن همواره مطرح می‌گشت؟ نمایندگان مجلسی که تنها در مواقع رای اعتماد فعال هستند، چرا اکنون کاری از پیش نمی‌برند؟ قطعا مسوولیت حقوقی، شرعی و اخلاقی مسوولین در این برهه زمانی هیچ گاه فراموش نمی‌شود.

لازم به ذکر است که با تاسی به آرمان‌های والای انقلاب،حق ارائه آزاد نظرات تمامی گروه‌های فکری و حق تشکل یابی آنها بایستی به رسمیت شناخته شود و تداوم آرمان‌های بنیادین انقلاب جز از این راه میسر نیست. پس چرا باید دانشجویان منتقدی که تنها خواستار دستیابی به آرمان‌های انقلاب، یعنی عدالت و آزادی می‌باشند، اینچنین مورد ستم قرار گیرند؟ به راستی انتقاد از پولی سازی بی‌رویه و غیرقانونی دانشگاه‌ها که قانون اساسی را لگدمال می‌کند یا تلاش برای احقاق حقوق پایمال شده دانشجویان در شوراهای صنفی دانشگاه‌های کشور یا همگام شدن با کارگران مظلومی که ماه‌هاست حقوق خویش را دریافت نکرده‌اند، آن چنان وحشت زا و دلهره آور است که نهاد‌هایی که خود را فراتر از قانون می‌پندارند، این چنین مرعوب گشته اند؟ بی شک این قبیل مطالبات، خواسته به جای هر انسان حق طلبی می‌باشد. آیا جزای نقد دلسوزانه و تلاش برای اصلاح کشور و تحقق عدالت و آزادی اتهام تبانی علیه امنیت ملیست؟

نهادهای امنیتی باید بدانند دانشجویان مرعوب این اقدامات فراقانونی ایشان نخواهند شد و همچنان با صدایی بلندتر و رساتر از همیشه، مشکلات کشور را فریاد می‌زنند چرا که معتقدند امنیت ملی میهن عزیزمان را دانشجویانی که سهمشان از قدرت تنها میله‌های زندان است، تهدید نمی‌کنند. امنیت ملی کشور را آن‌هایی تهدید می‌کنند که با اقدامات فراقانونی و ناعادلانه و خاموش کردن صدای منتقدین، نارضایتی عمومی را در جامعه نهادینه می‌کنند و امید به آینده را کمرنگ و کمرنگ‌تر.

در پایان تشکل‌های موسس اتحادیه تشکل‌های اسلامی دانشجویان ایران (تادا) ضمن محکوم کردن احکام ناعادلانه برای دانشجویان، خواستار تجدیدنظر در این احکام و رسیدگی به جرایم دانشجویان در نهاد دانشگاه و همچنین آزادی بی قید و شرط دانشجویان بازداشت شده و برخورداری ایشان از حقوق قانونی خویش می‌باشد. والسلام

انتهای پیام