ملت زیر سایه‌ی قبایل
«ایمان جعفری»، دبیر سیاسی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد در یادداشت ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «ملت زیر سایه‌ی قبایل» نوشت:
۱ . تریبالیسم یا قبیله‌گرایی به معنای گروهی از افراد است که به علل گوناگون به یکدیگر پیوند خورده‌اند و تمایلی بسیار قوی به این پیوند دارند به گونه‌ای که مسایل را از عینک قومیت خود می‌بینند و منافع قوم و قبیله‌ی خود را ملاک تمامی فعالیت‌ها و تصمیمات خود قرار می‌دهند و زمانی که به قدرت رسیدند، خویشان و هم قبیله‌ای‌های خود را بدون کمترین توجه به شایستگی‌ها و توانایی‌های آنها، در راس مناصب اجرایی قرار می‌دهند.
۲ . از قبیله‌گرایی می‌توان به عنوان یکی از آفات هر نظام و حکومتی نام برد؛ تفکری که صرفا به دنبال منفعت و موفقیت قبیله و جناح خود به هر قیمت و هزینه‌ای است، تفکری که معیار قرار گرفتن در مناصب اجرایی، نسب خانوادگی و هم خط بودن سیاسی و ملاک انتقاد و تخریب هم چیزی جز نسب خانوادگی و هم خط نبودن سیاسی نیست.
تفکر قبیله گرایی در جامعه‌ی ما چندان هم ناشناخته نیست. اگر منصفانه به دو جریان اصلاح طلب و اصولگرا بنگریم، این تفکر را به وضوح در خواهیم یافت.
۳ . در جامعه‌ای که درگیر تفکر قبیله‌گرایی است، حرکت به سمت عدالت به کندی انجام می‌گیرد و مبارزه با فساد، تبدیل به آرزویی دست نیافتنی می‌شود.
در چنین جامعه‌ای افراد شایسته، نخبگان و مدیران شایسته، اگر درگیر این تفکر نباشند، سهمی از مناصب اجرایی و پست‌های مهم و حیاتی نخواهند داشت.
افراد چنین جامعه‌ای، به راحتی افراد شایسته و توانای بدون قبیله را پس می‌زنند و ملاک انتخاب آنها در انتخابات، هم فکر و هم جهت بودن است.
در چنین جامعه‌ای، شایسته سالاری به وضوح در مقابل همگان ذبح می‌شود.
۴ . مقام معظم رهبری نیز در بخشی از سخنان اخیر خود، این تفکر را مورد مذمت قرار دادند و از آن به عنوان یکی از موانع پیشرفت یاد کردند.
«یکی از موانع پیشرفت ما، قبیله‌گرایی سیاسی یا جناحی است؛ [یعنی] «این کار را اگر چنانچه شما بکنید خوب است، اگر جناح مقابل شما بکند بد است»؛ این اِشکال کار ما است. گرفتار جناح‌گرایی و قبیله‌گراییِ سیاسی هستیم؛ این را باید کنار بگذاریم. کار خوب را اگر کسی انجام داده است که دشمن شما هم هست، وقتی مدیریّت دست شما است، تصمیم‌گیری با شما است، آن کار خوب را باید ترویج کنید، باید دنبال بکنید؛ [اینکه] «چون فلانی کرده است، پس ما نمی‌کنیم؛ چون جناح مقابل کرده است، نمی‌کنیم»، این خطا است؛ این غلط است. یکی از مشکلات ما این است».
۵ . یکی از مهم ترین رسالت‌های تشکل‌های دانشجویی، سردمدار بودن در عدالت خواهی و مبارزه با فساد است و یکی از آفاتی که تشکل‌های دانشجویی با آن مواجه هستند و باعث می‌شود این رسالت تا حدودی به حاشیه برود، تبدیل شدن دانشجو به پیچ و مهره‌های ماشین احزاب و جریانات سیاسی است به گونه‌ای که نقد و انتقاد سازنده را با تسویه حساب‌های سیاسی و دعواهای جناحی، اشتباه گرفته‌اند.
قشر دانشجو که می‌بایست مهره‌ی پیشگام و پیشتاز مبارزه با قبیله گرایی و ترویج شایسته سالاری در جامعه باشد و با نهادینه شدن چنین تفکری در جامعه مقابله کند و به عنوان چشم بیدار جامعه در هر محفل و هر زمانی با صدای بلند، مطالبات دانشگاه و جامعه را فریاد بزند، خود کم و بیش دچار این بیماری شده است.
امید است تشکل‌های دانشجویی با پرهیز از رویکرد‌های قبیله‌ای، بیش از پیش، روحیه‌ی حق طلبی و آزاد اندیشی خود را دریابند و هرگونه انحراف و بی عدالتی و ظلم، از هر جناح و فرد را با صدای بلند فریاد بزنند و پیشگام مبارزه با این بیماری خطرناک باشند.
انتهای پیام
تحلیل امیدوار کننده است