یک مجری و یک خروار اعتراض روشنفکرانه! / رضا رئیسی
رضا رئیسی، روزنامه نگار در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داد، نوشت:
برای اینکه در مقام یک مصلح اجتماعی به ایفای نقش بپردازی لزوما نباید جامعه شناس باشی یا دانش آموخته علوم اجتماعی هر کدام از ما با توجه به بضاعت های فکری و نظری خود و نیز کارکردهای عمومی معطوف به جایگاه ها و مناصب اجتماعی که تسخیر کرده ایم، می توانیم در مقام یک کنش گر تاثیر گذار بر روندهای عمومی جامعه باشیم.
بی شک این تاثیر گذاری در حیطه هایی که جامعیت و گستره بیشتری دارند، اثر بخش تر نیز خواهد بود. چند سالی هست که پیش از افطار در ماه مبارک رمضان برنامه ای با عنوان ” ماه عسل” از صدا و سیمای ملی روی آنتن می رود. برنامه ای که با توجه به واکنش های عمومی و بازخوردهای پر شمار آن بی گمان یکی از استثناها در تلویزیون ملی ایران است.
مجری این برنامه، جوان خوش سیمایی است به نام احسان علیخانی. او خواسته و هدفمند پا از کاراکترها و نگرش های متداول در برنامه های مناسیتی فراتر گذاشته و توانسته است با بداعت و نوآوری مسائل حاد اجتماعی و معضلات فرهنگی را در قالب های همگانی فهم و واکنش برانگیز طرح و ارائه کند. او با جسارت مثال زدنی توانسته آسیب پذیران و یا موضوعاتی که جامعه از طرح و ارائه آن در ساحت عمومی پرهیز داشته، راهی بر آنتن عمومی دهد و بدیهیست این عملکردهای نوآورانه و جسورانه، واکنش های مختلفی را در سطوح مختلف و گاه متضاد در پی داشته است.
به قول مرحوم مطهری و بر اساس یک روال متداول در جامعه ی ما، تا قطار راه نیافتد سنگی هم نثار او نمی شود. مقبولیت و محبوبیت علیخانی و برنامه ی او واکنش های منفی از سوی دو طیف و نحله را در پی داشته است. از طیف سنتی نگر و محافظه کار که بواسطه علاقه اش به نظم اجتماعی سنتی، نا منعطفانه با نوآوری های اینچنینی و طرح موضوعات حاد اجتماعی در برنامه های عمومی مخالفت ذاتی و ریشه ای دارد و البته روشنفکر نماهایی که این روزها تندترین انتقادات را در شبکه های اجتماعی و در نوشتارهای خود متوجه علیخانی و برنامه ی وی می کنند که علیخانی شومن است، ادا و اطوار در می آورد و با احساسات عمومی بازی می کند!
نگارنده اما معتقد است احسان علیخانی هم مجری توانمندی است و هم بسیاری از معضلات و تابوهای تصنعی و خرفت اجتماعی را به نقد می کشد و هم با انگشت گذاری روی مصادیق عینی نگرش های عمومی را در سطح و بضاعت یک برنامه تلویزیونی به چالش می کشد. علیخانی نه اسپنسر است نه کنت نه مارکس نه وبر و زیمل، او یک جامعه شناس متبحر نیست که انتظار حرف های قلمبه و سلبمه و ارائه ی نظریه های اجتماعی را از او داشته باشیم او یک مجری است که کارش را هم با توجه به مولفه های جامعه ایرانی و نوع تعاملات و احساسات و انگیزش های عمومی جاری و ساری در کشور ما و با توجه به موسم و موعدی که در آن قرار داریم به خوبی بلد است.
معنای اینهمه حملات و ایراد گیری ها که در شبکه های اجتماعی رسوخ دوچندانی یافته براستی قابل فهم نیست. مگر اینکه بگوییم یا ما ایرانی ها مطابق روال مالوف عادت داریم پرستیژ انتقادی روشنفکرانه مازوخیستی خود را تکرار کنیم یا اینکه بالاخره اگر حرف نزنیم نمی شود یا آنکه حیف می شود اگر ایراد گیری نکرده و این نکته را بپذیریم که راه حل بسیاری از معضلات اجتماعی در طرح و ارائه ی آن در همین قالب های همگانی فهم و بدون تکلف است و گاه لازم است با همین اشک ها با همین غلیان احساسات عموم مردم را نسبت به معضلات اجتماعی حساس کرد و راه خیر و صلاح از ارائه متون پر طمطراق و نسخه های انتزاعی نمی گذرد.
انتهای پیام
