دلایل استعفای شهردار تهران | احمد زیدآبادی
احمد زیدآبادی، روزنامه نگار، در یادداشتی تلگرامی با عنوان «دلایل استعفای شهردار تهران» نوشت:
روزی که محمد علی نجفی پیشنهاد شهرداری تهران را پذیرفت با خود اندیشیدم که او با کدام بودجه می‌خواهد شهر پرمشکل و پرهزینه‌ای مانند تهران را که راههای درآمدزای مرسوم در مدیریت سابق آن، افزون بر ایجاد هزاران مشکل، عملاً به نقطۀ اشباع و غیر قابل تداوم نیز رسیده است؛ اداره کند؟
از آنجا که به خود او دسترسی نداشتم با برخی از دوستان این پرسش را در میان گذاشتم. سخن آنها عمدتاً این بود که آقای نجفی فردی بسیار با هوش و برنامه‌ریز است و لابد پیش از پذیرش شهرداری تهران در این باره به دقت فکر کرده و راه حلی برای آن در نظر دارد.
به نظرم آقای نجفی بیش از هر چیز روی همکاری عموم تهرانی‌ها برای ادارۀ شهر حساب باز کرده بود و تصور می‌کرد موج جمعیتی که در انتخابات شوراها بسیج شدند و فهرست انتخاباتی اصلاح طلبان را به پیروزی قاطع رساندند؛ پس از آن هم به کمک خواهند آمد و از طریق پذیرش صمیمانۀ بالا رفتن انواع عوارض، گره از کار فروبستۀ شهرداری خواهند گشود.
به دلایل مختلف اما چنین تفسیر و تصوری از انتخابات شوراها قرابتی با واقعیت نداشت و آقای نجفی به مرور متوجه آن شد.
گذشته از این، در شرایط امروز ایران، اغلب گروهها و فعالان سیاسی و غیر سیاسی، مدیران را صرفاً به عنوان ابزاری در جهت به کارگیری نیروهای وابسته یا نزدیک به خود در پست‌های مختلف می‌خواهند و از این جهت با اعمال فشارهای مستقیم و غیرمستقیم، استقلال و قدرت تصمیم گیری برای آنها باقی نمی‌گذارند.
تازه اینها همه بخشی از مشکل است. مشکل دیگر، نیروی قدرتمند و متنفذی است که گویی آرزویی جز زمین خوردن رقیب سیاسی خود ندارد و با جنگ روانی و رسانه‌ای خود، کمترین آرامش خیالی برای او باقی نمی‌گذارد.
طبعاً در چنین وضعی، مدیریت، صرفاً به یک بازی اعصاب خرد کن و بی نتیجه و هرز دادن وقت و انرژی خود و دیگران تبدیل می شود و از این جهت به نظرم آقای نجفی حق دارد عطای شهرداری را به لقایش ببخشد!
انتهای پیام
او با شجاعت فهرست تخلفات شهردار جهادی را ردیف کرد و به قوه ی قضاییه ی داد، کار ی که روحانی نکرد و چوبش را خورد!
شجاعتش قابل تحسین است.
شب احضارییه بردن درب منزلش، یعنی چی؟! آیا فرار می کرد؟! او نخبه ی دانشگاهی، وزیر، فعال سیاسی، نماینده ی شورا. با بیماری می شود جنگید ولی با بی شعوران و سنگر گرفتگان پشت شهیدان و ارزش ها…! نمی دانم!