سوال‌های بنیادی ما از شیرین عبادی| علی نصری
«علی نصری»، پژوهشگر و کارشناس روابط بین الملل، در یادداشتی تلگرامی با عنوان «سوال‌های بنیادی ما از شیرین عبادی (و بسیاری از دیگران)»، نوشت:
۱۵ سال از دریافت جایزه صلح نوبل خانم شیرین عبادی می‌گذرد و امروز به عنوان یک شهروند ایرانی و جهانی، چند سوال از مواضع او نسبت به مسایل جهان، منطقه و ایران دارم. سوال‌هایی که شاید می‌بایست ۱۵ سال پیش از او می‌پرسیدیم، در زمانی که تنها افتخارمان «ایرانی» بودن او بود.
از خانم عبادی می‌خواهم که یک بار برای همیشه – به عنوان یک برنده‌ی جایزه‌ی صلح نوبل و یک شخصیت بین‌المللی – موضع خودش را نسبت به استفاده از «تحریم اقتصادی» و «مداخله‌ی نظامی» به عنوان ابزار فشار سیاسی بر ملت‌ها و حکومت‌ها، به صورت صریح و شفاف بیان کند.
از خانم عبادی می‌خواهم که موضع خودش را نسبت به جریان‌ها و لابی‌ها و سازمان‌ها و اتاق‌فکرهای جنگ‌طلب در آمریکا و غرب – مانند نئوکان‌ها، AIPAC و FDD و AEI و UANI و همچنین شخصیت‌هایی تندرو مانند دونالد ترامپ، بولتون، نتانیاهو و رویکرد آنها در قبال ایران، اعلام کند.
از خانم عبادی می‌خواهم که دیدگاه شفاف خودش را در مورد حکومت‌های استبدادی و ناقض حقوق بشر و اشغال‌گر و نژادپرست و متهم به جنایات جنگی – از جمله حکومت اسرائیل، عربستان سعودی و دولت ترامپ در آمریکا، روشن کند.
از خانم عبادی می‌خواهم که موضع صریح خودش نسبت به خروج احتمالی یک‌جانبه‌ی آمریکا از توافق‌نامه‌ی برجام – علی‌رغم پایبندی ایران به تعهدات خود – و از این طریق متزلزل ساختن نظام حقوق بین‌المللی و افزایش خطر جنگ با ایران و بی‌ثباتی در منطقه، را اعلام کند.
از برنده‌ی جایزه‌ی صلح نوبل می‌خواهم که موضع خودش در مورد قراردادهای اخیر چند صد میلیارد دلاری فروش اسلحه به عربستان سعودی توسط دولت آمریکا و تبدیل کردن منطقه به یک انبار مهمات جنگی، را بیان کند.
از خانم عبادی می‌خواهم که موضعش را نسبت به حق ایران برای تقویت توانایی دفاعی خود -از جمله برنامه‌ی موشکی‌اش- در شرایطی که حکومت‌های منطقه قراردادهای چند صد میلیارد دلاری اسلحه امضا می‌کنند و ده‌ها پایگاه نظامی و ناوهای جنگی آمریکا مرزهای خاکی و آبی کشور را محاصره کرده، مشخص کند.
از خانم عبادی می‌خواهم که موضعش را در مورد «regime change» که در ادبیات سیاسی به معنی براندازی نظام‌های سیاسی مستقل از طریق تحریم‌های اقتصادی، مداخله‌ی نظامی، آشوب و جنگ داخلی، تفرقه‌افکنی قومی و حمایت از گروه‌های تجزیه‌طلب و تروریستی بومی (مثل مجاهدین خلق) و خارجی‌ست، بیان کند.
از برنده‌ی جایزه‌ی صلح نوبل می‌پرسم که رابطه و نسبتش با جنبش‌های ضدجنگ در آمریکا و غرب که از یک‌سو با لابی‌های شرکت‌های اسلحه‌سازی در جامعه‌ی خودشان و از سوی دیگر با جنگ‌افروزی‌های مجتمع نظامی صنعتی آمریکا در سایر نقاط جهان -بویژه منطقه و کشور ما- مبارزه می‌کنند، چگونه است؟
از خانم عبادی می‌پرسم که در این ۱۵سال که جایزه‌ی صلح نوبل را دریافت کرده و به اعتبار آن به یک شخصیت بین‌المللی تبدیل شده، مواضعش بیشتر با کدام جریان‌ها و دولت‌ها همسو بوده؟ چه میزان در جهت ترویج دیپلماسی و راهکارهای مسالمت‌آمیز بوده و چه اندازه در جهت تحریم و تهدید و«regime change»؟
انتهای پیام
