استعفای نجفی و شکست شورای‌شهر

در عرف سیاست، مثل امر نظامی، عقب نشینی، نشانۀ شکست است. یک فرمانده خبره و پخته، هیچگاه حمله ای نمی کند که در ادامه اش ناچار از عقب نشینی بشود. این یعنی شکست. در سیاست هم همین قاعده حاکم است. راهبر سیاسی که حمله ای ببرد و بعد عقب نشینی کند، یعنی شکست خورده است. یعنی از کیسۀ دیگران هزینه هایی داده است که بیهوده و بی نتیجه و زیانبار بوده است. عقب نشینی زمانی اتفاق می افتد که شما نتوانسته باشید با دور اندیشی ، امکانات و میزان توانایی و قدرت خود و حریف را به درستی ارزیابی کرده و نقشۀ بازی را به درستی چیده باشید.

شورای شهر تهران اولین استعفای محمدعلی نجفی را نپذیرفت و با تعداد رأی بالا او را همچنان ملزم به ادامه کار دانست. اما فقط به فاصله دو روز اکثریت اعضا به استعفای بعدی او رأی می دهند. در واقع اکثریت شورای شهر تهران در جریان استعفای نجفی از موضع خود با سرعت و شتاب عقب نشینی کرده است.

در این دو روز چه اتفاقی افتاده است که قبلاً نبوده یا قابل برآورد نبوده است؟ چرا اعضای محترم شورای شهر تهران نتوانسته اند برآوردی از شرایط حاکم بر کار نجفی و خودشان داشته باشند تا ناچار نشوند به این سرعت عقب نشینی کنند؟ دلایل واقعی استعفای نجفی هرچه بوده باشد، شورای شهر تهران باید در همان استعفای اول، ارزیابی درستی از توانایی خود در مواجهه با این استعفا می داشت.

در اینصورت می توانست آثار تصمیم خود را با حداقلی از دقت و پختگی برآورد کند و یا همان استعفای اول را بپذیرد یا بعد از رد استعفا بر تصمیم خود پایدار بماند و نهایتاً مجبور نشود رأی خود را به این سرعت تغییر دهد و اصطلاحاً عقب نشینی کند. شیوۀ برخورد شورای شهر تهران با موضوع استعفای نجفی می تواند دو نگرانی ایجاد کند؛

نخست اینکه اکثریت شورای شهر تهران هنوز به آن میزان تجربه و پختگی نرسیده اند که بتوانند در تصمیمات خود عمیق و دقیق و دور اندیشانه عمل کنند.

دوم اینکه در هر مورد اگر فشارها و اصرارهایی باشد ، اکثریت اعضای شورای شهر، از بی تجربگی یا بیم یا به مصلحت از حرف و عمل خود بر می گردند.

در شهر تهران که منبع عظیم ترین رانتها می تواند باشد و سابقه 12 ساله مدیریتی گذشته که انبوهی از مسائل و مشکلات و رانتها را به میراث گذاشته است، شورای شهر تهران باید هزم و دوراندیشی و قدرتی بسیار بیش از این داشته باشد . باید شورا صادقانه ضعفهای خود را بپذیرد و با استفاده از تجربه دیگران به رفع و اصلاح آنها بکوشد.

انتهای پیام