کارستان حسین علیزاده

به گزارش انصاف نیوز، کامبیز نوروزی، حقوقدان و مدرس دانشگاه در فیسبوک نوشت:

فاش و بی پرده بگویم، حسین علیزاده امروز با اعلام امتناع از دریافت نشان شوالیه، کارستانی راه انداخت.

این ماجرا جای گپ و گفت فراوان دارد که در این چند سال اخیر آدمهای ایرانی (خاصه برخی از آنان که دستی در سیاست و فرهنگ دارند) شده اند مثل لباسهایی که در همین خیاطخانه های گوشه و کنار شهر دوخته می شوند ولی به محض آن که یک علامت مثلا “(!)maid in kharej ” به آن می چسبانند، قیمتش چند برابر می شود.

تا یک جایزه ای، نشانی، چیزی و چیزکی به کسی در گوشه ی از این دنیا به کسی از ما می دهند، هیاهوها می شود و یک شبه کلی بزرگ می شود.

معجزه جایزه. دلالت ضمنی این وضع یعنی که بزرگی به تأئید “خارجیان” است نه کارنامه ی کسان.

درست مثل همان شلوار دوخت میدان مولوی خودمان که با یک مارک خارجی تبدیل می شود به یک شلوار درجه ی یک “خارجی” که از مغازه های باب همایونی به بوتیکهای لوکس نیاوران و غیره پرواز می کنند.

رفتار حسین علیزاده در امتناع محترمانه اش از دریافت نشان شوالیه را حرکتی نمادین تلقی می کنم که می خواهد به ما بفهماند آنچه به کسی ارزش می دهد (و در نهایت شاید جهانی اش کند)، داوری مردم ماست نه جایزه ها و کف و سوت دیگران.

علیزاده شجاعت بسیار کرد با این کار خلاف عادتش که چه بسا موجب بحث و جدلهای بی رحم مخالفان این حرکت یا سوءاستفاده جریانهای راست شود.

علیزاده با این کار ساده اما بزرگ مفهومی را به لطافت و اختصار تمام یادآوری می کند که برخی ها (که چقدر هم پرسروصدایند) از خاطرات محو می کنند: مفهوم ملی.

این جمله این مرد فروتن را باید در کنار نغمات تار جادویی و سه تار سحرانگیز علیزاده و آفرینش های بی مثال موسیقایی او گذاشت و آموخت که:

“به احترام مردم هنرپرور و هنردوست ایران، به نام حسین علیزاده قناعت کرده، تا آخر عمر به آن پیشوند یا پسوندی نخواهم افزود.”

انتهای پیام