انتخابات لبنان برنده و بازنده دارد؟

احمد زیدآبادی، در کانال تلگرامی خود، درباره‌ی انتخابات لبنان نوشت:

لبنان به لحاظ ترکیب سیاسی، قومی و مذهبی وضعیت بسیار پیچیده ای دارد و نظام انتخاباتی آن نیز بازتاب همین پیچیدگی است.
از این رو، به صرف اینکه یک حزب یا گروه در حوزۀ انتخاباتی مختص خود، به پیروزی دست یابد و یا شکست بخورد؛ لزوماً به معنای پیروزی یا شکست آن در انتخابات سراسری نیست.
تا کنون روشن شده که ائتلاف حزب الله و امل در مناطق شیعه نشین به پیروزی چشمگیری دست یافته اند و در مقابل، حزب مستقبل در مناطق سنی نشین چند کرسی مهم را از دست داده است.
با این همه، آیندۀ لبنان در گرو تصمیم احزاب مسیحی به رهبری میشل عون و سمیر جعجع است. تا چندی پیش، عون متحد حزب الله و جعجع متحد حریری بود؛ اما در ماههای گذشته در ائتلاف های موسوم به 8 مارس و 14 مارس تغییرات مهمی رخ داده و جابجایی هایی صورت گرفته است.
میشل عون در حقیقت با کمک جعجع و حمایت مستقبل به ریاست جمهوری لبنان رسید؛ از این رو معرفی او به عنوان متحد حزب الله دیگر چندان با واقعیت منطبق نیست.
در حقیقت گزارش رسانه ها در مورد پیروزی حزب الله و متحدانش در انتخابات پارلمانی لبنان، بر مبنای واقعیات گذشته است و این می تواند کژ فهمی های جدی از اوضاع لبنان در بین ایرانی ها پدید آورد. واقعیت این است که در وضعیت کنونی نمی توان میشل عون را لزوماً متحد حزب الله به شمار آورد چرا که رابطۀ او با حریری و جعجع اگر گرمتر از رابطه اش با حزب الله نباشد؛ سردتر نیست.
به نظرم نتیجۀ انتخابات پارلمانی، تغییری در فضای سیاسی کنونی لبنان پدید نخواهد آورد؛ مگر اینکه میشل عون و تا درجه ای سمیر جعجع بخواهند قاعدۀ بازی در لبنان را عوض کنند. آنها ناخواسته به بازیگران اصلی تبدیل شده اند.