«بقای اندیشه امام به نقد سخنان ایشان است»

به گزارش خبرآنلاین، حجت الاسلام محسن رهامی سه شنبه شب در مراسم شب قدر هیئت فاطمه الزهرا با بیان این مطالب گفت: بارخوانی متون دینی به معنای نگاه نقادانه و نقد کردن آنها است و وقتی ما می خواهیم نهج البلاغه را نقد کنیم بدین معنا نیست که می خواهیم امام علی را نقد کنیم بلکه بدین معناست که می خواهیم سخنانی که به نقل از ایشان ذکر شده را مورد واکاوی قرار می دهیم.

استاد حقوق دانشگاه تهران ادامه داد: ممکن است سخنی از ایشان نقل شده باشد که وقتی آنرا را با سایر سخنان ایشان مقایسه می کنیم به کل مجموعه کلامی ایشان نخواند و بنابراین ما می توانیم آنرا نقد کنیم و یا اینکه به این نتیجه برسیم که این سخن مربوط به ایشان نیست.

عضو شورای عالی اصلاح طلبان ادامه داد: این مورد درباره حضرت امام خمینی علیرغم تمامی مجاهدت ها و عظمتی که داشته اند نیز صادق است و ما باید بتوانیم سخنان ایشان را نقد کنیم، چرا که بقای هر شخصیتی با نقد میسر و امکان پذیر است.

اهم صحبت های او از این قرار است:

* هیچ اندیشه ای بدون نقد باقی نمی ماند و اندیشه های بزرگ بخاطر نقد شدنشان است که باقی مانده اند، بنابراین ما می توانیم سخنان امام را نیز در موارد مختلف نقد کنیم.

* متاسفانه امروزه در مجالس عزاداری و سخنرانی ها احساسات بر درک و تعقل غلبه کرده و اشعار مهیج خواندن و تحریک احساسات طرفدار بیشتری  پیدا کرده است.

*در نگاه حضرت علی علیه السلام حکومت باید خود را در آئینه نقد بگذارد و ایشان خود تصریح میکنند که باید مرا را نیز نقد کنند. البته نقد بدین معنا نیست که حکومت حتما اشتباه می کند، اما بدین معنا است که حکومت نقد را بپذیرد و هیچ راهی برای اصلاح حکومت جز این نیست. .

*وجه دیگر حکومت عادل در نگاه امام علی علیه السلام که در خطبه 15 و 16 به آن پرداخته شده این است که ایشان برای اجرای عدالت هیچ استثنایی قائل نمی شود و حتی در تاریخ می بینیم که با برادرش عقیل نیز آنگونه رفتار می کند.

*نکته ای که در خطبه 146 نهج ابلاغه بدان پرداخته شده اشاره به نوع برخورد با رقبا دارد که از نظر ایشان وقتی با کسی رقیب هستید نیز باید با او به عدالت رفتار کنیم و بنابراین وقتی ایشان با ناسزا گفتن به معاویه و بنی امیه مخالف هستند درباره دیگر موارد نیز در شرایط امروزی در مقابل رقبایی مانند آمریکا نیز صدق می کند.

* بارزترین صفت حضرت علی علیه السلام عدالت ایشان است و ایشان اقتدار و امنیت را بر عدالت برتری نمی دهد، چنانچه می بینیم که در مورد ابن ملجم قصاص پیش از جنایت نمی کند و اقدامات پیشگیرانه و برخورد با افراد به این دلیل که بعدا ممکن است تهدید باشند را انجام نمی دهد.

انتهای پیام