مخاطرات اعمال سلیقه ای قانون

«محمد جهانگرد» در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «مخاطرات اعمال سلیقه ای قانون» نوشت:

«فیلم کوتاهی در شبکه های اجتماعی دست به دست می شود که در آن اشخاصی که خود را اعتصاب کننده می خوانند رانتده تریلی را به خاطر عدم پیوستن به اعتصاب کنندگان به شدت مورد فحاشی قرار داده و او را تهدید می کنند. آیا این حرکت مورد قبول جامعه است؟چه کسی به این افراد اجازه داده است که با حالتی دیکتاتورگونه و با فحاشی و تهدید شخصی را مجبور به قبول درخواست آن ها کند؟ بیایید کلی تر نگاه کنیم. هر جامعه ای از افرادی با سلایق و علائق متفاوت تشکیل شده است که برای زندگی و رفتار خود راه و روش های متفاوتی برمی گزینند. اما چه چیزی باعث می شود این تفاوت ها به هرج و مرج تبدیل نشود؟ قانون!

پس اگر در جامعه ای قانونی وضع می شود باید به دو نکته توحه کرد تا آن قانون موفق و معتبر باشد. اول اینکه آن قانون مورد اقبال اکثریت جامعه باشد و دوم اینکه همواره مورد بررسی و تجدیدنظر باشد تا اگر اکثریت جامعه بعد از مدتی نسبت به ان قانون دچار مشکل شد، این مشکل مورد بررسی کارشناسانه قرار گیرد و در صورت لزوم آن قانون دوباره در معرض رای قرار گیرد تا مشکل به طور منطقی حل شود.

متاسفانه در ایران قوانین یا مورد بازبینی قرار نمی گیرند و وحی منزل پنداشته می شوند یا مجریان قانون در اعمال قوانین سلیقه ای یا دچار افراط و تفریط می شوند. مثلا در قانون اساسی اگر قانونی به نفع جریان خاصی باشد آن را بیشتر و محکمتر اجرا می کند و قوانین دیگر را به فراموشی می سپارند.

به طور مثال رییس جمهور حسن روحانی در سخنرانی بیست و دوم بهمن ماه سال ۹۶ از اصل ۵۹ قانون اساسی در مورد همه پرسی برای حل بن بست ها سخن گفت اما جناح مخالف دولت چنان به او تاختند که گویی رییس جمهور قانونی و منتخب ملت حرفی غیرقانونی زده است. نتیجه این افعال خطرناک در سلیقه ای عمل کردن به قانون باعث شده است افراد در برخورد با قانون آن را از خود ندانند و قانون را چیزی زینتی تلقی کنند.

به عنوان مثال در اعتراضات و ناآرامی ها دی ماه ۹۶ برخی در حاشیه آن اعتراضات به ارگان های نظامی و انتظامی حمله نمودند و نگهبانان این مراکز به درستی از آن مراکز دفاع کردند اما عده ای نظام را به بی قانونی متهم کردند در حالیکه اتفاقا نظام حداقل در این مورد به مر قانون عمل کرد. در همین مساله اعتصاب کامیون داران چرا باید برخی از اعتصاب کنندگان با زور مانع افرادی شوند که اعتصاب را قبول ندارند؟ اگر آن ها قدرت اقناع افراد را ندارند و یا در محاسبات خود اشتباه کرده اند چرا باید بقیه را با زور با خود همراه کنند؟

چون بی قانونی در بعضی مواقع در کشور ما به ارزش تبدیل شده است که این زنگ خطری برای حاکمیت ملی است. نتیجه اینکه حاکمیت باید دو مورد را در این زمینه سرلوحه اعمال خود قرار دهد.اول اجرای کامل همه اصول قانون اساسی به دور از هرگونه برخوردهای سلیقه ای، دوم باز گذاردن مسیر نقد و اعتراض به قوانین برای مردم به خصوص کارشناسان حقوقی و سیاسی و اقتصادی و اجتماعی تا موجب پویایی و رضایت جامعه و استحکام پایه های قانون اساسی ایرانِ عزیزمان شود.»

انتهای پیام