دروازه غار و خواب مسوولین

«نسترن فرخه»، خبرنگار انصاف نیوز: کمبود سرویس‌های بهداشتی در برخی مناطق تهران که یکی از تهدیدهای امنیت بهداشتی ساکنین این مناطق است، خبرنگار انصاف نیوز را برای بررسی و تهیه‌ی گزارش همراه با یک فعال اجتماعی راهی محله‌ی دروازه غار کرد.

در خیابان هرندی تهران قدم می‌زنیم، اینجا پر است از زنان ومردانی که تمام زندگی‌شان را برای هیچ باخته‌اند وحالا جز گوشه و کنار کوچه‌های دروازه غار حتی برای خواب هم هیچ جایی ندارند.

اوایل تابستان است و شدت گرما هنوز کم است اما بوی تعفن این منطقه به دلیل کمبود سرویس بهداشتی بسیار آزار دهنده است. فعال اجتماعی همراه ما چندباری زیر لب تکرار می‌کند تمام این کوچه‌ها سرویس بهداشتی برای کارتون خواب‌ها است وبعد به ادرارهای کنار دیوار اشاره می‌کند.

درکوچه پس کوچه‌ها قدم می‌زنیم، «پریسا پویان»، فعال اجتماعی، به لکه‌های کوچک و بزرگ کنار دیوارها اشاره می‌کند و می‌گوید: «این جای ادرار کارتن خواب‌ها است، به دلیل کمبود سرویس بهداشتی در این منطقه اکثر کارتن خواب‌ها در خیابان وکوچه‌ها کارشان را می کنند.»

اینجا کم نیستند زنان کارتن خوابی که شب را در خیابان صبح می‌کنند و به دلیل کمبود سرویس بهداشتی همانند مردها باید کنارخیابان و یا کوچه‌ها را به عنوان سرویس بهداشتی انتخاب کنند.

پویان در ارتباط باهمین موضوع گفت: «در جلسات مختلف بارها یاد آور شدم که اگر مردها کنار خیابان ادرار و مدفوع  می‌کنند پس زنان چه کنند، حداقل کاری برای آنها کنید.»

جلوی در مسجدی معتادین  بی جان و ضعیفی دور هم جمع شده بودند، خانم پویان با اشاره به آنها می‌گوید: «اینجا آن قدر همیشه درد وجود دارد که ساخت ومطالبه ی دستشویی اولویت درجه سه محسوب می‌شود و اولویت درجه اول دروازه غار اعتیاد و ناامنی است.»

یکی از اهالی می گوید: «اینجا سه پارک دارد که سرویس یکی از آنها فعال است و از آن یکی هم فقط سه دسته استفاده می‌کنند؛ کارتن خواب‌ها، سربازان و معتادان. البته این یکی هم گاهی باز است وگاهی بسه.”

پارک هرندی، جای تفریح نیست

وارد پارک هرندی می‌شویم، پارکی که به خاطر تجمع معتادان در آن نه متوجه فضای سبزش می‌شویم و نه هر آن چیز دیگری که پارکی را به مکانی برای تفریح بدل می‌کند. در این مکان جز اعتیاد چیزی به چشم نمی‌خورد؛ روی اغلب نیمکت‌ها افرادی در حال مصرف شیشه یا هرویین هستند، کودکان هم در مجاورت مصرف کنندگان مشغول حال بازی هستند. مردی پایپش را در دست گرفته ومنتظر خروج ما از پارک است تا شروع به مصرف کند.

اینجا فقط همین سرویس بهداشتی را دارد اما …

تنها سرویس بهداشتی محله‌ی دروازه غار تهران در پارک هرندی است که از 8 صبح تا 6 بعد از ظهر باز است؛ وارد دستشویی می‌شویم که می‌بینیم گوشه‌ی این فضا تکه فرشی پهن است که محل استقرار نگهبان زن است، زن نگهبان به پنچره‌های شکسته اشاره می‌کند و می‌گوید: «بارها به پیمانکار شهرداری گفتم برای این پنچره‌ها شیشه بگذارد ولی توجه نمی‌کند؛ معتادها گاهی از بیرون پنچره داخل دستشویی را می‌بینند. حتی امروز صبح یک کیسه پلاستیکی از مدفوعشان را به داخل اتاقک من پرت کردند وهمه جا کثیف شد.»

نگهبان پرده‌ی قیچی شده ‌ی وصل به پنجره را نشان می‌دهد ومی‌گوید: «چند شب پیش کارتن خواب‌ها پرده‌ی اتاقک من را برده‌اند؛ اگر پنچره شیشه داشت نمی‌توانستند دستشان را داخل کنند.»

خانه‌هایی که حمام ندارد

به داخل یکی از خانه‌های این منطقه می‌رویم. صاحب خانه اتاقک یک متری گوشه حیاط را به ما نشان می‌دهد و می‌گوید آن حمام است؛ حمامی که نه شیرآب دارد و نه چاه فاضلاب و به جای در آن پتویی آویزان است، آن ها با گرم کردن آب روی اجاق خود را می‌شویند و تمیز می‌کنند.

پریسا پویان می‌گوید: «تعداد افراد ساکن در محل که حمام ندارند و یا دچار مشکل هستند زیاد است.»

او همچنین اضافه می‌کند: «از این منطقه خبر و گزارش های زیادی کار شده اما هیچ نتیجه ای نداشته، حتی شاید به‌خاطر تکرار زیاد مشکلات دیگر همه چیز عادی شده باشد.»

خبرنگاران یا پژوهشگران زیادی بارها در این محلات چرخیده‌اند و مشاهداتشان صفحات زیادی از روزنامه‌ها و سایت‌ها را به خود اختصاص داده است. هرکدام بخشی از معضلات این مناطق را گزارش کرده‌اند تا شاید زمینه‌ای برای برنامه‌ریزی و تلاش مسوولین در جهت بهبود شرایط باشد. ولی با این حال حتی با مقایسه‌ی خبرهایی که در در وصف شرایط بحرانی این منطقه هستند هم روندی که نشانی بر بهبود اوضاع باشد دیده نمی‌شود.

انتهای پیام