«سرودهای ساخته شده برای تیم ملی هیچ اِلِمانِ ایرانی ندارند»
یک آهنگساز گفت: با وجود داشتن آهنگسازانی بسیار خوب و گنجینه‌ای از ملودی‌های زیبا مثل آن‌چه در آهنگ‌های زورخانه‌ای داریم که هم اِلِمان‌هایی کاملا ایرانی دارند و هم قابل تنظیم برای اجرا توسط ارکسترهای بزرگ هستند چگونه این آهنگ‌ها انتخاب شدهاند و چگونه چیزی به عنوان سرود تیم ملی فوتبال ایران ارائه شده که از لحاظ کیفی در پایین‌ترین سطح است؟!
به گزارش ایلنا، کیوان ساکت (آهنگساز، نوازنده تار و سه‌تار، نویسنده و مدرس دانشگاه) در مورد کنسرتی که روز جمعه اول تیر همراه با وحید تاج، خواننده آواز اصیل ایرانی در سالن سیروس صابر در کرج برگزار می‌کند، گفت: من تا به حال در کرج کنسرت نداده بودم و بنیاد خیریه فیروزنیا که رویکردش حمایت از زنان سرپرست خانوار است و پیش‌تر نیز در کنسرت دیگری از گروه وزیری در تالار وحدت در کنار یکدیگر بودیم، درخواست برگزاری کنسرتی در این شهر را داد و ما هم پذیرفتیم چون همواره انجام چنین کارهایی برای من بسیار زیباست.
او در مورد قطعاتی که در این کنسرت اجرا می‌شود، توضیح داد: «نسیم بهاری» ازجمله کارهای جدید من است که در این کنسرت اجرا می‌شود، همچنین «سه گاه عراق» و تعدادی قطعه قدیمی مانند «یک خانه پُر ز مستان…» که شعری از حضرت مولاناست. بداهه‌نوازی با تار و سه‌تار هم خواهیم داشت و گمان می‌کنم به واسطه تنظیم‌های متفاوت و جدیدی که از آن‌ها استفاده می‌کنیم، مخاطبان شور و هیجان متفاوتی را تجربه کنند.
تغییرات احتمالی در اساسنامه خانه موسیقی مثبت است
ساکت که یکی از منتقدان جدی عملکرد خانه موسیقی در سال‌های اخیر بوده است، در مورد خبری که چند روز پیش منتشر شد و براساس آن شورای عالی خانه موسیقی به ریاست فرهاد فخرالدینی پیشنهاد کرد بندی به اساسنامه خانه اضافه شود که طبق آن اعضای هیئت‌مدیره نتوانند بیش از دو دوره متوالی عضو این هئیت شوند ولی پس از یک دوره فترت، نامزدی مجدد آن‌ها برای عضویت در این هیئت‌مدیره بلامانع باشد، گفت: اساسنامه خانه موسیقی ایرادات بسیار زیادی دارد و یکی از ایرادات همین نکته است که مطرح کرده‌اند. چون اگر یک نفر بخواهد به شکل دائم عضو هیئت‌مدیره باشد سیستم تبدیل به سیستم پادشاهی می‌شود و عملا راه برای فعالیت دیگران و عرصه برای بهره‌داری از خدمات کسان دیگری که شاید بتوانند بسیار شایسته‌تر باشند، فراهم نخواهد شد. اگر هیئت‌مدیره خانه موسیقی با این مسئله موافقت کند که افراد بعد از دو دوره عضویت، دیگر نتوانند اقدام به این کار کنند گام بزرگی برداشته است. در این صورت کسانی که عملا سال‌هاست هیچ نقش هنری ایفا نمی‌کنند و هیچ نقشی در موسیقی کشور ندارند و صرفا مدیریت‌ها را به طور سلیقگی و گاهی با بدسلیقگی به دست گرفته‌اند، کنار می‌روند و اجازه می‌دهند عده دیگری بیایند و شانس خدمت به موسیقی کشور را داشته باشند.
او در این‌باره که افراد می‌توانند پس از یک سال فترت مجددا متقاضی حضور در هیئت‌مدیره شوند هم گفت: مطمئن باشید اگر یک دوره فاصله بیفتد دیگر کسی به آن‌ها رای نخواهد داد. برای اینکه الان هم بسیاری از افراد از حضور دائمی یک عده در خانه موسیقی بسیار دلخور و رنجیده هستند. اعمال این تغییر در اساسنامه از نظر من بسیار مثبت است و موجب می‌شود اعضایی که الان چندین دوره است حتی در مقاطعی به صورت غیرقانونی و بدون رای‌گیری روی کارند، کنار بروند و اجازه دهند نسلی فعال‌تر، پویاتر و پرانگیزه‌تر جلو بیاید و خدمت کند.
از کیفیت سرودهای ساخته شده برای تیم ملی تا سفر هیئتی 100 نفره به روسیه
ساکت در مورد سطح کیفی سرودهای باکلامی که به بهانه حضور تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی 2018 روسیه ساخته شدند، هر دو با صدای سالار عقیلی، یکی به آهنگسازی فریدون شهبازیان و دیگری به آهنگسازی بابک زرین هم گفت: به عقیده من هیچ کدام از لحاظ کیفی خوب نیستند و هیچ اِلِمانِ ایرانی ندارند. در واقع آهنگ‌های پاپ کم‌محتوایی‌اند که بسیار باعجله ساخته شدهاند. تنها نقطه مثبت این سرودها از نظر من اجرا شدنشان توسط ارکستری به رهبری شهرداد روحانی با صدای سالار عقیلی است والا آهنگسازی‌‌شان بسیار ساده و معمولی است.
او ادامه داد: من در تنگنای حیرتم که با وجود داشتن آهنگسازانی بسیار خوب و گنجینه‌ای از ملودی‌های زیبا مثل آن‌چه در آهنگ‌های زورخانه‌ای داریم که هم اِلِمان‌هایی کاملا ایرانی دارند و هم قابل تنظیم برای اجرا توسط ارکسترهای بزرگ هستند چگونه این آهنگ‌ها انتخاب شدهاند و چگونه چیزی به عنوان سرود تیم ملی فوتبال ایران ارائه شده که از لحاظ کیفی در پایین‌ترین سطح است؟! البته که آهنگسازان محترم تلاش خود را کرده‌اند که آهنگی وزین درست کنند ولی موفق نبوده‌اند و از لحاظ ساختار یک آهنگ پاپ، بسیار نازیبا و فاقد هر گونه اِلِمان موسیقی ایرانی و فرهنگ ایرانی ساخته‌اند. هر چند از متولیان غیر از این هم نمی‌شود انتظار داشت.
این نوازنده تار و سه‌تار افزود: در کنار همه این اتفاقات چرا باید هئیتی به آن بالا بلندی منتخبی از ارکسترهای سمفونیک و ملی را در سفر به روسیه همراهی کند؟! صرفا به این دلیل که این سفر مجانی تمام می‌شود و هاکوپیان هزینه‌اش را می‌دهد؟! از نظر شخص من فرقی نمی‌کند که هزینه را دولت می‌کند یا یک تولیدکننده داخلی، این پول ایران است و وقتی لزومی ندارد نباید از کشور خارج شود! مگر منتخبی از اعضای ارکستر سمفونیک و ارکستر ملی تعدادشان چند نفر است که این تعداد همراه نیاز دارند؟! همراهان باید نهایتا چهار یا پنج نفر باشند که می‌شود مدیر داخلی و دستیار رهبر ارکستر و… نه 100 نفر! ولی متاسفانه این سفرهای هیئتی به خارج از کشور برای هر مناسبتی، در ایران به روالی عادی تبدیل شده است.
انتهای پیام
