با چپ دست ها مهربان تر باشیم

چپ دست بودن نه فقط در ایران بلکه در بیشتر کشورها چندان پذیرفته نبود و در آغاز حتی از آن به عنوان عامل نحوست و همکاران شیطان و جادوگری نام برده می شد که البته آخری را به دلیل انجام کارهای خارق العاده ای که دیگران قادر به انجام آن نبودند پر بیراه نگفته اند.

به گزارش انصاف نیوز به نقل از ایرنا،  با این دیدگاه منفی و خرافه، زندگی برای این گروه 10 درصدی از جامعه چندان راحت نبود و بعضا برای اجتناب از چنین مشکلاتی، فرد مجبور بود خود را با استاندارد های اکثریت جامعه هماهنگ نشان دهد و این هم رنگ شدن کار چندان آسانی هم نبود.

اگوست سال 1976 انجمن چپ دست های دنیا در آمریکا اعلام موجودیت کرد، آن روز را بر سرکار نرفتند و به تولیدکردن و فروختن محصولات مخصوص افراد چپ دست پرداختند.

آنها پس از مدتی برای مبارزه با خرافه های موجود در این باب، مجله ای مخصوص چپ دست ها منتشر کردند و سعی داشتند جامعه را متوجه نا عدالتی و متفاوت انگاری کنند.

این گروه توانست 13 اگوست 1992 روز بین المللی چپ دستها را جهانی کند. در بسیاری از کشورها از جمله آمریکا و انگلیس مراسمی بزرگ و رسمی تدارک دیده شد و همچنین نگاه متفاوت رسانه ها به این رخداد، آن را در افقی گسترده تر قرار داد.

فعالیت هایی که انجمن چپ دست ها سعی در انجام آن داشتند، تأثیر بسیاری در تغییر نگرش مردم به این پدیده کاملا طبیعی داشت. وجود نگاه منفی به این موضوع، برای بسیاری از خانواده ها دردسر بزرگی بود.

معلمی که بر سر کلاس درس، شاگرد چپ دست خود را مجبور به نوشتن با دست راست می کند ولی پس از یک سال عذاب و سختی برای وی روشن می شود که در اشتباه بوده است، سبب مشکل بزرگی گردیده است زیرا خطی که در سال قبل دلیل بر برتری و مایه مباهات آن شاگرد بود، به خطی ناموزون تبدیل گشته و علاقه او از بین رفته است.

وقتی که راست دست ها مجبور شوند فقط یک روز تمام کارهای خود را با دست چپ انجام دهند و یا آنها را مجبور به استفاده از چاقو، قیچی و …… با دست چپ بکنیم، می توان گوشه ای از بی توجهی به این گروه 10 درصدی جامعه را نمایان کرد.

انجمن چپ دست ها در طول این سال ها تمامی سعی خود را کردند تا دیدگاه مردم را نسبت به خودشان عوض کنند و آنها از محدودیت هایی که این گروه در زندگی دارند آگاه سازند.

در بعضی از کشورها نیز فروشگاه هایی مختص افراد چپ دست وجود دارد.

بر کسی پوشیده نیست که اقلیت ها همیشه از دو نوع محدودیت در رنج هستند، یکی رنج در اقلیت بودن و دیگری رنج برخورد گروه اکثریت. این طیف پس از عبور از بحران متفاوت دیده شدن منفی امروز با نعمت جدا دیده شدن از نوع مثبت آن روبرو هستند.

میانگین انسان های موفق در جامعه چپ دست ها در مقایسه با جمعیت راست دست ها بسیار بیشتر و چشمگیرتر است. شخصیت هایی همچون کلینتون، اوباما، شاهزاده ویلیام ولیعهد بریتانیا و بسیاری از نویسندگان و موسیقیدانان و دانشمندان برجسته جهان از میان چپ دست ها هستند.

چهار نفر از میان شش رئیس جمهور اخیر آمریکا، چپ دست بودند و آخرین هم آقای اوباماست، از هر چهار فضانورد سفینه آپولو، یک نفر چپ دست بود، از هر پنج نفر طراح اولیه کامپیوترهای مکینتاش، چهار نفر چپ دست بودند.

با توجه به اینکه آنها فقط ده درصد جامعه را تشکیل می دهند، با دقت به این آمار ها بنگرید تا ببینید چه تفاوت معنا داری مستتر است.

در میان بیشتر دو قلو ها شانس چپ دست شدن یکی از آنها بسیار بالاست و امروزه بر علم معلوم گشته است که چپ دست ها کمتر به اسکیزوفرنی مبتلا می شوند، اگر چه دلیل آن هنوز عیان نشده است.

در دانشگاه کاردیف در روزی که این دانشگاه روز ملی چپ دست ها را جشن گرفته بود، با یکی از چپ دست های موفق که پزشک ایرانی و استاد دانشکده داروسازی دانشگاه کاردیف انگلستان بود، همکلام شدم و جمله ای زیبا که نمی دانم از خودشان بود یا نقل قول از دیگری کردند را در ذهن دارم : من یاد گرفته ام که نمی توانم همان نمی خواهم است.

انتهای پیام