انتقاد ممنوعهای منتقد

بخش تحلیلی انصاف نیوز،صحبتهای اخیر حسن روحانی بار دیگر دردسر ساز شد. وی که در جمع سفرا و نمایندگان جمهوری اسلامی صحبت میکرد مخالفان مذاکرات ایران و پنج بعلاوه یک را بزدلانی نامید که بایستی به جهنم بروند. الفاظ و ادبیات غلط رئیس جمهور بی شک از سوی هیچ انسان منصفی قابل دفاع نیست . اما پرداختن به مقدمات و آنچه موجب رسیدن شیخ حسن روحانی به این مرحله شده است میتواند قابل توجه باشد.

نخستین عاملی که میتواند موجبات تخریب دولت را فراهم کند این است که روحانی با دادن برخی پستهای کلیدی به منتقدان و مخالفان خویش سعی در هم راستا کردن آنها با آنچه او اعتدالش میخواند دارد. حال ٱنکه تجربه تاریخی نشان داده که جریان مقابل جز به حذف کامل رقیب نمی اندیشد، این اقدام روحانی باعث شده که برخی پستهای کلیدی و بخصوص حوزه ی رسانه ای دولت وی به شدت ضعیف شود (این ضعف میتواند عمدی یا سهوی باشد)و در نتیجه بسیاری از آنچه را تیم رسانه ای رئیس جمهور باید متقبل شود لاجرم خود روحانی باید به دوش کشد. این امر باعث زیاد شدن تقابل رئیس جمهور با رسانه های جریان مقابل میشود. نباید فراموش کرد که رئیس جمهور نماینده تمام ملت و حتی مخالفین خودش میباشد.

عامل موثر دوم در واکنش خشن روحانی جدایی وی از بدنه اجتماعی حمایت کننده از او در انتخابات است. حسن روحانی از روز پس از رای اوردنش بدنه اجتماعی و فعالان ستاد خویش را رها کرد و حتی گاهی با بی مهری با آنان برخورد کرد این امر موجب شد این عده تا حدودی دلسرد و یا حتی دلخور از روحانی شوند تا آنجا که رئیس جمهور برای اثبات صداقت خود در صدا و سیما گفت که وعده های انتحاباتیش را فراموش نکرده اما حامیان وی معتقدند همچنان پاسخ بسیاری از خواسته هایشان را دریافت نکرده اند چه اینکه حامیان روحانی بسیاری از حرکات پوپولیستی رئیس جمهور سابق را در وی میبینند اما همچنان در انتظار حرکتی مبنایی برای بسط گفتمان اعتدال از جانب وی هستند . این امر باعث شد آنچه در فضای سیاسی برای سید محمد خاتمی پس از دوم خرداد رخ داد برای روحانی اتفاق نیافتد 

سوم اینکه مشاوران روحانی او را در دام صحبتهای حساسیت برانگیزی می اندازند که باعث کاهش محبوبیت وی در اقشار مختلف مردم میشود. موضع گیری عجیب روحانی در مورد فعالیتهای اقتصادی سپاه در ابتدای دولت وی و موضع گیری تلویحی وی در موردطرح تفکیک جنسیتی شهرداری تهران از این نوع بود که باعث خرج شدن رئیس جمهور در امور غیر ضروری میشود. ایا بهتر نیست به جای به کارگیری افراد مشکوک در بدنه دولت از پرداختن به این گونه مباحث تشنج زا خود داری شود؟

اما آنچه بیش از حد موجب موضع گیری اینچنینی رئیس جمهور میشود جریانی است که بسیاری از شریانهای اساسی مملکت را در دست دارد. این جریان که در طول سالهای دولت محمود احمدی نژاد با عنایتهای وی و همچنین از طریق وضع تحریمها منافع بسیاری به جیب زده اند با روی کار آمدن روحانی و شنیدن زمزمه های تعامل مثبت با جهان به عنوان یکی از اصلی ترین شعارهای روحانی احساس خطر کردند، برای همین این جریان تمام نیروی خود را برای زمین زدن دولت به کار گرفت از روزنامه و سایت گرفته تا حتی تلویزیون و تریبونهای مذهبی همه و همه ی آنچه در اختیار داشت را به میدان آوردند تا دولت یازدهم را ناکارآمد جلوه دهند. از بهانه مذاکرات هسته ای گرفته تا  عزل و نصب های وزارت علوم این گروه هماره دلواپس اند، جالب تر آنکه این گروه با داشتن قدرت کم مانند در کشور هیچ گاه پذیرای هیچ گونه انتقادی بر خود نیستند، همواره‌تمام منتقدان خود را به هر نحوی سرکوب میکنند، تخصص این گروه در تبدیل منتقدان نظام به مخالفان را میتوان در نمونه هایی مثل نوریزاد و خزعلی میتوان دید، این گروه منحصر در نهاد خاصی نیست بلکه مجموعه ای از نهادهایی که پاسخ گو به هیچ کس نیستند دست در دست هم گذاشته اند تا از آنچه به نام مردم سالاری میشناسیم فرار کنند. 

انتقاد ممنوعها هر موضوع غلط و درستی را ابزاری میکنند برای سرکوب مخالفان خودشان اما هیچ گاه پذیرای انتقادات وارد برخود نیستند در واقع آنان اصلا برای کسی ارزشی قائل نیستند که بخواهند به آنان پاسخ گو باشند.

آری هرچند صحبتهای حسن روحانی هیچ جای دفاعی را برای صحبتهای تند وی نمیگذارد اما این صحبتها مقدماتی دارد که تریبونهای انتقاد ممنوعها به آن نمیپردازند چرا که چاقو دسته خود را نمی برد.