رییسجمهور و کوهنوردی؛ اشکال کجاست؟!
عباس محمدی در خبرآنلاین نوشت: آقای رییسجمهور در روز جمعهی گذشته با پوشاک ورزشی و سوار بر تلهکابین به کوهستان توچال در شمال تهران رفت. منتقدان دولت، بر او خرده گرفتند که چرا در این شرایط گرانی و اوضاع سختِ کشور به جای حضور در دفتر خود و رسیدگی به کارهای کشور، به یک جای تفریحی رفته است. البته از پوشاک رییس جمهور هم ایراد گرفتهاند که چرا خارجی و از یک برند گرانبها است.
مورسو، قهرمان داستان «بیگانه»ی آلبر کامو که ناخواسته یک تن را کشته بود (و خود راوی داستان است)، میگوید که در دادگاه دریافت که هر آن چه که در شرایط عادی از خوبیهایت به شمار میرود، اگر متهم باشی جزو نقطه ضعفهایت قلمداد خواهد شد. برای مثال، دادستان به قاضی میگفت که «عالیجناب، این فرد که یک تن را کشته تحصیلات دانشگاهی هم دارد!» حالا حکایت رییسجمهور ما است که کوهپیمایی و پوشاک ورزشی پوشیدناش هم در نظر آقایانی که خود را مدعیالعموم مملکت میدانند، در عداد اتهامها است!
آیا تفریح و ورزش، برای همهی انسان ها لازم است، اما برای رییسجمهور نه؟! میگویند ناپلئون (که استاد جنگ بود) گاه در اردوی جنگی آشپزی میکرد، و در پاسخ به کسانی که میگفتند وقت شما بیش از آن ارزش دارد که به چنین کاری بپردازید، میگفت که من هنگام آشپزی کردن میتوانم فکرم را متمرکز کنم و بعد تصمیم بهتری بگیرم. ورزش و تفریح هم چنین است و به شخص کمک میکند که کار اصلی خود را بهتر به انجام رساند و تصمیمهای بهتری بگیرد؛ از قضا کوه نوردی یکی از بهترین ورزش ها برای آرامش گرفتن و تمرکز یافتن است.
از آن دوستانِ سینهچاکِ «حقوق مردم» که منتقد روحانی هستند، میتوان پرسید خودشان که لابد شبانهروز و بی هیچ تفریح به امور کشور پرداختهاند(!) واقعاً چه گلی بر سر تولید و اشتغال و اعتبار جهانی ما زدهاند؟! گذشته از این میتوان پرسید که آیا نمیتوانستند انتقادی اصولیتر بر زبان برانند؟ در زمینهی مسایل اقتصادی میتوانستند از رییسجمهور بخواهند که رییس کل بانک مرکزی را که چهار ماه است از تکنرخی و ثابت شدن نرخ ارز میگوید، اما دلار چندین نرخی شده و در بازار آزاد به بیش از دو برابر قیمت آخر سال 96 رسیده، مستعفی کند و برای هواخوری به یکی از پناهگاههای توچال بفرستد. یا معاون و مشاورش را که میگویند همهی نیازهای ارزی کشور تأمین و تورم تک رقمی است، به همین توچال بفرستد و به آنان بگوید که تجسم کنید یک کارمند متوسط (نه یک کارگر یا کشاورز ساده) هستید و میخواهید جمعه را با زن و بچه در کوه چرخی بزنید و یک ساندویچ بخورید؛ ببینید که از پسِ این تفریحِ ساده برمیآیید؟! همچنین، رییسجمهور میتواند به وزیر اقتصادش بگوید که با چند بازرگانِ ساده (نه رانتخوار) گفتگو کند و بپرسد که چند ماه است که در صفِ گرفتن ارز یا تکمیل مراحل ثبت سفارش واردات کالا هستند؟ دربارهی برند خارجی پوشاکِ رییسجمهور میتوانند بپرسند که آیا این پوشاک، برندِ «اصل» است یا نوعِ تقلبیِ چینی؟! و چه شده که بازار کشوری که وزیر صنعتاش از روبراه بودن وضع کارخانهها میگوید، به تسخیر انواع کالاهای چینیِ اصل و تقلبی درآمده است؟
من هم از رییسجمهور می پرسم ایشان که به کوهنوردی علاقه دارند (عکس ایشان را با کوهنوردان مرد و زن که پوشاکِ راحت ورزشی به تن داشتند، در پیش از انتخابات به یاد دارم) آیا توجه دارند که این تلهکابین و دیگر تأسیسات و ساختوسازها در توچال، میرود که کل طبیعت این کوهستان ارزشمند را نابود کند؟ آیا رییسجمهور میدانند که توچال، باشکوهترین چشمانداز و بهترین آرامبخش فضای شهر پرآشوبِ تهران است؟ آیا رییسجمهور توجه دارند که تلهکابینسازی و جادهکشی و ساختن بیشمار رستوران در توچال، الگوی نامناسبی شده برای شهرهای دیگر مانند اصفهان و رامسر و مشهد و لاهیجان و تبریز و… که کوههای مشرف به شهر را بدل به زمینهای شهری کنند، و با تصرف این منابع ملی و گفتن تسهیلاتِ رانتخوارانه، میلیارد میلیارد منابع بانکی را به چرخهی ناسالم ساختوساز وارد کنند؟
آقای رییسجمهور! توچال تأمین کنندهی بزرگ آبِ تهران، عامل مهم تهویهی شهر، و بزرگترین تفرجگاه برای چند میلیون شهروند است که نگهداری آن هم هیچ هزینهای برای کشور ندارد، لطفاً نگذارید که این کوهستان، بیش از این آماج طرحهای توسعهی تلهکابین و سورتمه و جادهکشی شود.
انتهای پیام
آورده اند که هر روز رییس جمهور محبوب و مغضوب ساعت ۹/۳۰ دقیقه بامدادان برای رتق و فتق امور ملت به سرکار مشرف میشوند و از فرط خستگی در ساعت ۱۰ صبح طی گزارشی تعداد شاغلین در فضای مجازی را از ۲۰۰ هزارتن به ۲ میلیون تن افزایش میدهند آیا سزاوار نیست دقایقی را به توی چال رفته تا تمرکز بیشتری یابد؟ چقدر برخیان ضعیف الفکر و خسیس الرای میباشند خداوند هدایت فرماید. اما بعد آن سوالات که آنحضرت مرقوم داشتند در این بلاد اتفاق افتاده یا در بلاد کفر و غریبه الله اعلم.
___ مطالب، مستدل و منطقیست. امید که تدبیری شایسته نمایند.