تحریم خاکسپاری؟!

احمد هاشمی در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داد، نوشت:

کینه‌ورزی کار دگران است. شاعر از خشونت بیزار است. او کلامش آراسته با مهر است و ضرورت قافیه از مادرانگی شعرش نمی‌کاهد؛ اما ما که کنار نشسته‌ایم، به هزار دلیل غیر ضروری، وزن کلاممان را با قافیه ی خودخواهی ساز می‌کنیم و از واژه‌ها تیرهای آتشین می‌سازیم.

شأن شاعر این است که در مراسم خاکسپاری‌اش نیکمردی ایستاده قامت چون شجریان سخن بگوید و مردم با ناظری «دوباره می‌سازمت وطن» را بخوانند. بزرگداشت شاعر این است که بر سر مزارش از مهربانی و بخشایش حرف بزنیم، نه اینکه یاد حساب و کتاب‌های قدیمی بیفتیم و در لحظه، فکر وصول کردنشان باشیم.

هر کسی برای عصبانیت خود دلیلی دارد؛ اما وقتی خانواده ی شاعر به هر دلیل درباره ی نحوه ی اجرای مراسم تصمیمی گرفتند، مستحق اتهام‌زنی نیستند. حرمت‌ها را یادمان باشد. کسی مثل دولت آبادی آنقدر بزرگ است که قد آدم‌های دور و بر حالا حالاها به او نمی‌رسد. با ناسزا گفتن کوچک نمی‌شود.

ما که کنار نشسته‌ایم، حق نداریم از مقام خدایگان امر کنیم که چه کسی حق دارد دنبال پیکر شاعر راه برود و کی حق ندارد. جایگاه ما درست کنار همان مردمی است که خیلی وقت‌ها به حرف‌مان گوش نداده‌اند و از قضا بعدها معلوم شده راهی که آن‌ها رفته‌اند به ثواب نزدیک‌تر بوده.

ما مدیون مردمی هستیم که در سخت‌ترین شرایط زندگی، به جای شعار دادن، شعور خود را به کار گرفتند، والا اگر به فرمان دوستان تحریمی گردن نهاده بودند، داستان امروزمان هم «یکی قصه‌ای بود پر آب چشم». 

شأن ما این نیست که دیگران را، هرچند با عقیده‌شان کنار نیاییم، با نام حیوانات خطاب کنیم. هیج‌جای تاریخ ما، با دعوا و خشونت، گره‌ای از کار ملت گشوده نشده. مردم، این روزها، وقتی دتبال گرفتن حقشان می‌روند، پیراهن سپید به تن می‌کنند. 

انتهای پیام