هفت اقدام ضروری برای ثبات در خاورمیانه | حسین موسویان

سیدحسین موسویان، عضو ارشد تیم پیشین هسته‌ای کشورمان طی یک سخنرانی در سازمان “گروه 78 کانادا” هفت اقدام ضروری برای ایجاد صلح و ثبات در خاورمیانه را برشمرد.

به گزارش خبرآنلاین متن ذیل فرازهایی از سخنرانی موسویان است:

از آغاز بحران هسته ای ایران، معلوم نبود که چرا برنامه هسته ای ایران از نظر دولت آمریکا تهدید اول امنیت ملی آمریکا تلقی میشد در حالیکه ایران هم عضو ان پی تی بوده و بمب هسته ای هم نداشته است. اگر این تهدید واقعی بود، اکنون برجام حاصل شده و ایران بیشترین شفافیت در برنامه هسته ای خود را پذیرفته و تضمین های لازم درمورد عدم انحراف به سمت بمب هسته ای را پذیرفته، چرا ترامپ دنبال نابودی برجام است؟ ده سال مذاکرات هسته ای به نتیجه نرسید صرفا به خاطر اینکه آمریکا حق غنی سازی ایران طبق مقررات معاهده ان پی تی را نمی پذیرفت.

* تهدید امنیت جهانی توسط تروریسم با ظهور طالبان آغاز شد، بعد القاعده و داعش و گروههای تروریستی مشابه شکل گرفته، منبع ایدئولوژی همه آنها وهابیت است و این ایدئولوژی کمترین اقلیت جهان اهل سنت است. ریشه وهابیت سیاسی است که برای ایجاد اختلاف در جهان اسلام درست شد.

* اختلاف در جهان اهل سنت بیش از اختلاف سنی-شیعه است. گروههای تروریستی مثل القاعده و داعش، سنی بیش از شیعه کشته‌اند. اختلاف ایران و عربستان، اختلاف شیعه-سنی نیست. اختلافات دو کشور ریشه ژئوپولتیک استراتژیک دارد. با حمله نظامی آمریکا و متحدینش به عراق و افغانستان، لیبی، یمن، سوریه، شرایط منطقه علیه عربستان و به نفع ایران چرخش نمود. عربستان با دخالت در لبنان و عراق و یمن سعی کردند ورق را برگردانند اما نتیجه معکوس داشت.

* منبع بی ثباتی های منطقه ایران نیست بلکه اشتباهات استراتژیک آمریکا و متحدینش در تجاوزات نظامی آمریکا به کشورهای منطقه خاورمیانه بوده است.

* آمریکایی که به عنوان قدرتمندترین ارتش جهان بعد از 16 سال اشغال افغانستان، قادر به حل بحران این کشور نبوده است، چگونه میتواند سایر یحران های منطقه را حل کند.

** لذا هفت اقدام برای ایجاد صلح و ثبات و امنیت درمنطقه خاورمیانه کلیدی است:

اول: همکاری مشترک قدرتهای منطقه ای شامل ایران، عربستان، ترکیه، مصر و عراق،

دوم: همکاری مشترک پنج قدرت عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل،

سوم: نشست مشترک پنج قدرت جهانی و پنج قدرت منطقه برای توافق درمورد اصول مشترک حل بحرانهای منطقه،

چهارم: تعیین اصول مشترک حل بحرانها براساس: خواست اکثریت مردم، تشکیل حکومت فراگیر با مشارکت اکثریت و اقلیت، انتخابات آزاد با نظارت سازمان ملل.

پنجم: ایجاد سیستم همکاری و امنیت مشترک منطقه ای با حضور ایران، شش کشور عرب حاشیه خلیج فارس و عراق برای تامین امنیت و صلح و ثبات توسط خود کشورهای منطقه.

ششم: مقابله با استفاده از زور و صدور تروریسم به کشورها برای ساقط کردن دولتها همچون حکایت امروز سوریه. چالش ایران و آمریکا هم از زمانی آغاز شد که آمریکا وارد پروژه تغییر رژیم درایران شد.

هفتم: عدم استفاده ابزاری از تروریسم برای صدور سلاح و نظامی کردن خاورمیانه توسط آمریکا. ترامپ در دیدار با امیر قطر گفت که کشورهای عربستان و امارات و قطر از تروریسم حمایت کرده، الان قول داده اند که نکنندواز ما اسلحه بخرند! این یک فاجعه درنرمهای بین المللی است.

* درمقایسه سیاست منطقه ای ایران با سایر قدرتهای منطقه مثل عربستان و ترکیه، سیاست های ایران عملگرا و واقعگرا تر است.

* اتهام اصلی علیه سیاست منطقه ای ایران در مورد “هژمونی و سلطه طلبی منطقه ای” است. من 30 سال در سیستم حکومتی ایران کار کرده ام. من واقعا معتقدم اساس سیاست منطقه ای ایران دفاعی است و نه تهاجمی. ایرانی ها تجاوز هشت ساله عراق را به قصد تجزیه ایران تجربه کنند، ایرانی ها به کار گیری سلاحهای شیمایی توسط صدام و قربانی شدن دهها هزار نفر را لمس کردند، ایرانی ها چند دهه بیشترین فشارهای آمریکا را برای تغییر رژیم، جنگ سیاسی-نظامی-اطلاعاتی آمریکا را لمس کرده اند، ایرانی ها حضور نظامی آمریکا در سرتاسر مرزهایشان می بینند.

آنها کشته شدن دانشمندان هسته ای خودشان در خیابانهای تهران را دیده اند و….لذا ایران مجبور است امنیت خود را فراتر از مرزهایش تامین کند درغیر اینصورت باید درتهران نشسته تا با دشمن درخاکش بجنگد.

*ایران تنها کشور منطقه است که در تأمین امنیت خود، مستقل است و در ساخت عمده تجهیزات دفاعی، خودکفاست.

* من هیچگاه مدعی نیستم که وضع حقوق بشر در ایران ایده آل است منتهی به سه واقعیت باید توجه کرد:

اول: این که وضع حقوق بشر در ایران درمقایسه با همه کشورهای متحد آمریکا و اروپا به مراتب بهتر است. ایران انتخابات دارد و قانون اساسی دارد درحالیکه برخی از متحدین غرب درمنطقه حتی قانون اساسی ندارند، حقوق بشر صفر است و همزمان متحد اصلی جهان غرب هم هستند. لذا مسئله غرب دموکراسی و حقوق بشر در منطقه نیست. چند سال پیش در یک سمیناری، درپاسخ به یک سئوالی که از یک عضو کنگره آمریکا کردم، اوگفت که در شصت سال گذشته ،”نفت” اساس سیاست و دین آمریکا در منطقه بوده است. من به ملتهای آمریکا وجهان غرب احترام میگذارم اما درمورد دولتها و حکومتهای غربی صحبت میکنم.

دوم: ایران درمنطقه ای زندگی نمیکند که همسایه اش سوئیس و اطریش باشد بلکه در در مرکز بدترین بحران های جهانی است، منطقه ای مملو از جنگ ، تروریسم ، جنگ فرقه ای وجنگ شهری.

سوم: جمهوری اسلامی ایران در طول حیات خود با انواع جنگ ها همچون جنگ نظامی، جنگ اقتصادی، جنگ سیاسی، جنگ اطلاعاتی و سایبری مواجه بوده است.

آیا درچنین وضعیتی میتوان توقع حقوق بشر ایده آل داشت؟

* اگر آمریکا به تعهدات برجامی خود بطور کامل عمل کند، میتواند توقع گفتگو درمورد سایر مسائل منطقه را داشته باشد در غیر اینصورت خیر.

* بعد از پاکسازی سوریه از لوث وجود دهها تروریست اعزامی از دهها کشور خارجی، میتوان انتخابات آزاد برگزار کرد تا مردم سوریه خود درمورد آینده خود تصمیم بگیرند. آمریکا و عربستان چه حقی داشتند که بگویند “اسد باید برود”. این حق مردم سوریه است در مورد حکومت خود تصمیم بگیرند نه آمریکا.

* ایران ازتحریمهای اقتصادی خسارت دیده و خواهد دید اما ازپا درنیامده و درمقابل سیاست زور و مداخله آمریکا مقاومت خواهد کرد.

* ایران و ترکیه دوقدرت منطقه هستند که به یکدیگر نیاز دارند و باهم همکاری خواهند کرد و مشکل قابل توجهی درروابط دوجانبه نخواهند داشت.

*اگر پنج قدرت جهانی امضاء کننده برجام بتوانند برجام را منهای آمریکا اجراء کنند؛ ایران دربرجام باقی خواهد ماند. اگر اروپا نتواند به تعهداتش عمل کند؛ برجام باروسیه و چین در غیاب آمریکا و اروپا ماندنی نخواهد بود.

انتهای پیام