اصلاحطلبی و اهمیت دفاع از ملیت ایرانی | حمیدرضا جلائیپور
حمیدرضا جلائیپور در یادداشتی تلگرامی با عنوان «اصلاحطلبی و اهمیت دفاع از ملیت ایرانی» نوشت:
«اصلاحطلبان مخالف تبعیض فرهنگی- قومی در ایران هستند. ولی زیستگاه فرهنگها و اقوام ایران در «چارچوب ایران تاریخی، فرهنگی و جفرافیایی» است. متاسفانه «پانها» آشکار وپنهان ملاحظات ملی را نادیده میگیرند و شایسته است که هشیار بود.
فرهنگ کنونی ایران تغذیه کننده از سه منبع ایرانیت، اسلامیت و مدرنیت است. و نادیدن ملاحظات «ملی» درست مثل نادیدن گرفتن ملاحظات «اسلامی» و «مدرنیته» است.
متاسفانه اصلاحطلبان در ابراز تاکید بر ملاحظات ملی قوی عمل نمیکنند.
به نظر من اصلاح طلبان ضمن دفاع از عدالت فرهنگی-قومی، شایسته است که در مواجهه با «واگراییهای» فرهنگی و قومی یک مرزبندی بندی روشن با «پانها» داشته باشند.
چه اشکالی دارد اصلاح طلبان در هر تشکل سیاسی و یا مدنی که فعالاند یک مرامنامه یا آیین نامه ای تدوین کنند و هر فعال اصلاحجویی وقتی وارد جبهه و جریان اصلاح طلبی (چه اصلاحطلبی دولتمحور و چه اصلاحطلبی جامعهمحور) میشود، چه در تهران و چه در شهرهای دیگر، ملزم به رعایت این چارچوب باشد. حداقل پنج ملاحظه میتواند تعهد به این چارچوب ملی را معین کند.
۱-باور و التزام به تلاش برای حفظ «تمامیت ارضی ایران» بدون هیچ کم و کاستی.
۲-باور و التزام به تلاش برای حفظ و تعمیق جایگاه زبان ملی و مشترک ایرانیان (فارسی) در کنار احترام و ارتقای زبان مادری در جامعه مدنی.
۳-باور و التزام به حفظ منافع ملی ایران. یعنی گام برداشتن در راه و مسیرهایی که سود بیشینه ملت ایران را برآورده می کند نه یک قوم و تیره خاص را.
۴-باور و سوگند به پاسداری از “ملیت ایرانی” به عنوان یکی از ستونهای اصلی نگهدارنده همبستکی و اتحاد ملی. البته ملیت ایرانی با همه الزامات و پیشینه و جزییاتش که در خود همزیستی عادلانه فرهنگی و قومی را داشته باشد.
۵-باور به پاسداری انتقادی از میراث تاریخی ایران از تاریخ باستان تا دوره اسلامی و تا امروز یا دوره مدرن و معاصر.
غفلت از مولفههای ملی با بی نظمی و تضادی که بر سر حفظ منافع ملی در برابر پدیده «پان ها» در ایران وجود دارد؛ واقعا ضعیف کردن بعد «هویت ملی اصلاحطلبان» است. در اصل اهمیت جریان اصلاحطلبی بخاطر این است که در ایران این جریان از همزیستی عناصر اصلی میراث ملی، اسلامی و مدرن دفاع میکند. بنابراین اصلاحطلبان نباید در دفاع از عناصر ملی مثل «شرمندهها» عمل کنند.
این توجه به عناصر ملی توجه به «ناسیونالیسم مدنی ایران» است و هیچ فصل مشترکی با ملیگرایی و ناسیونالیسم «شوینیستی»، «نژادپرستانه» و «عظمتطلبانه» و ضدیت با دیگر ملتها ندارد.»
انتهای پیام