پاسخ به چند سوال درباره‌ی یادداشت «بررسی خطاء یک جوان و خطای یک نهاد منتسب به نظام»

حجت‌الاسلام هادی سروش به چند سوال درباره‌ی یادداشت اخیر خود با عنوان «بررسی خطاء یک جوان و خطای یک نهاد منتسب به نظام» پاسخ گفت. متن کامل این پرسش و پاسخ به نقل از صفحه‌ی اینستاگرام این مدرس حوزه در پی می‌آید:

پرسش: «متنی که در مورد برنامه بیراهه نوشته بودید رو خواندم و در ذهنم سوالاتی ایجاد شد که گفتم از خود حضرتعالی سوال کنم.

وقتی این خانم این عمل خود را در معرض عموم قرار داده و خودِ او خودش را به جهان معرفی کرده آیا مصاحبه با فردی که اولا خودش با اشتراک گذاری کلیپهایش خودش را به جهان معرفی کرده و ثانیا با اینکه در این برنامه اصلا چهره و نام شخص ،مشخص نبود بلکه خود این افراد (الناز،شاداب،مائده)خود باعث برملا شدن مشخصات شخص مصاحبه شده ،بودند؛ با این حال آیا اینکار صدا و سیما همانطور که عرض کردم در معرض دید همه دنیا بود باز افشاء عمل منکر به حساب می آید؟

۲-آیا مصاحبه با افرادی که فیلم رقص خود را با رضایت خود در دید عموم قرار داده نشر منکر است (آنهم بدون نمایش چهره و بردن نام) یا انتشار فیلم غیرشرعی و غیر قانونی؟ کدام یک واقعا مصداق آیه شریف و حدیث نبوی هستند؟

۳_در حدیثی که از امام کاظم ع نقل فرمودید
امام ع فرمودند اگر ۵۰ نفر در مورد کسی چیزی رو با قسم ادعا کردند و خود شخص گفت نکردم گفته خود شخص به قسم پنجاه نفر مقدم داشته بشه

اما این افراد خودشون با انتشار فیلم و رفتار غیر شرعی خود در فضای عمومی ، به اینکار خودشون اذعان داشتند و در این گفتگو هم خودشان به کار خود اعتراف کردند و منکر هم نشدند و حتی یکی از این خانمها بعد رفع بازداشت کلیپی از کانادا ارسال کرده و نه تنها منکر چیزی نبود ،خوشحال هم بود که نتونستند ممنوع الخروجش بکنند پس این مصاحبه چگونه به این حدیث مربوط میشود؟

۴_ در ادامه حدیث امام ع فرمودند:چیزی که مایه عیب و ننگ و از بین رفتن شخصیتی میشود را نشر ندهید

در حالی که آنچه که موجب عیب و ننگ بوده رو خود این افراد نشر دادند و با توجه به کلیپ ارسالی از کانادا اصلا هم مایه عیب نمیدونند و از بازگرداندن دوباره پیجشون خوشحال هم هستند

پس چگونه این مصاحبه میتواند مایه از بین رفتن شخصیت این افراد باشد؟

۵_ و اما سوال آخرم استاد

بنظر شما این همه سر و صدا از سوی نمایندگان مجلس و افراد منتسب به دولت و نظام که در دفاع از شخصیت افرادی که اشاعه فحشا میکردند و خواص با این اعتراضات موجب ایجاد دید منفی عوام نسبت به نظام و حکومت اسلامی میشوند،آیا چنین دفاع و اعتراضی لازم است؟»

پاسخ: «آنچه میتواند پاسخ به ۵ سوال باشد این است که ما در هر حدی که آدمی فاسد و فاحش هم باشد حتی در حد بین المللی هم باشد ، به دلیل قطعی که در مقاله آمده حق اشاعه آن را نداریم حتی برای یک نفر تا چه برسد به رسانه ای که عمومی است و تا روستاها آن را میبینند .

در بحث اشاعه در فقه مطرح است که بحث آبروی فرد متجری نیست ، بحث در شکستن سد محارم الهی است که وقتی فحشاء رسانه ای شود ، قبح آن ریخته میشود و یک رسانه بیشتر ؛ یک ریزش قبح بیشتر …
پس اگر همه رسانه ها فحشائی را عیانی کنند ما حق نشر آن برای یک نفر را نداریم و این فقه ماست.

در فقه اقایان گفته اند متجاهر به فسق را فقط میتوان او گناهش را گفت فقط همان گناهش را ، نه بیشتر ، ولی همان متجاهر هم نمیتوان کارهای دیگرش یا تصویرش و یا … از او رسانه ای کرد.

صدها تخلف فردی که حتا با اشاعه هم همراه باشد ، با تخلف رسانه ی حکومتی که بنام و بوجه ” دین ” تامین میشود قابل مقایسه نیست !
در جریان در آوردن خلخال از پای زن یهودی چرا امام علی مرگ را در برابر این خبر روا میداند؟

چون اولا مردم سکوت کردند

و ثانیا مهم تر اینکه سپاهی که ادعای اسلام داشتند و میگفتند برای کسی (معاویه)که خود را خلیفه بر حق میداند میجنگند. امام به این گروه مثلا مسلمان که در مقابل یک زن کافره که در ذمه حکومت بر حق است ، هم ارزش نمیدهند…

آن بند آخر نوشته حقیر را ملاحظه مجدد کنید که از ذائقه فقه سخن گفته ام …. بحث در دفاع از یک دختر بی ربط نیست ، بحث در عمل زشت و غیر فقهی و غیر اخلاقی امثال ماهاست که بنام اسلام حکومت میکنیم»

انتهای پیام