در حق «نجیب مایل هروی» خوب تا نکردیم
کانال احسان نامه درباره‌ی وضعیت استاد «نجیب مایل هروی» نوشت:
خبر از این تلخ‌تر نمی‌شود. استاد نجیب مایل هروی، نویسنده و پژوهشگر برجسته‌ی افغانستانی مقیم ایران، در نتیجه بی‌مهری مسوولان و اطرافیان، این روزها در یک بیمارستان روانپزشکی روزگار می‌گذراند.
خبر را محمدابراهیم شریعتی، پژوهشگر و ناشر افغانستانی مقیم ایران به خبرگزاری مهر داده و گفته این محقق برجسته‌ی حوزه عرفان و ادبیات فارسی در بیمارستان روانپزشکی ابن‌سینا در مشهد بستری است. جایی که پسرش که مبتلا به عقب‌ماندگی ذهنی است هم بستری بوده.
شریعتی، در مورد بیماریِ استاد مایل هروی توضیح داده که او «دچار نوعی توهم آسیب‌زا شده است» و بخشی از زمینه‌های این بیماری به «بی‌توجهی اطرافیان» برمی‌گردد. نمونه این بی‌توجهی‌ها هم اینکه با وجود پیگیری پارسالِ شخص وزیر ارشاد برای حل مشکل بیمه‌ی این چهره فرهنگی برجسته، هنوز سازمان بیمه‌گر هزینه‌های درمانی او را نمی‌پردازد!
سال پیش هم شهاب‌الدین مایل هروی، پسر استاد به روزنامه «خراسان» (۲ مهر ۹۶) گفته بود بعضی ناشرها حق‌التألیف کتابهای او را نمی‌دهند.
برای آنهایی هم که استاد نجیب مایل هروی را نمی‌شناسند، عرض شود:
استاد نجیب مایل هروی متولد ۱۳۲۹ است، در هرات. پدرش رضا مایل‌هروی هم استاد ادبیات فارسی بود و تصحیح‌ها و دفتر شعرهایی به فارسی دارد. سال ۱۳۵۰ به برای ادامه تحصیل به ایران آمد و در دانشگاه فردوسی مشهد درس خواند، در ۱۳۵۳ اولین کتابش را منتشر کرد، سال ۱۳۵۷ در ایران ازدواج کرد و ۵ دهه است که با اغلب نهادهای پژوهشی ادبیات فارسی همکاری دارد. او یکی از چند استاد برجسته در حوزه‌ی شناسایی نسخ خطی و متون کهن فارسی است. او بسیاری از آثار کهن فارسی را از فراموشی نجات داد. بعد از طالبان و در زمان نگارش قانون اساسی جدید افغانستان هم مایل هروی تلاش فراوانی کرد تا زبان فارسی به عنوان زبان رسمی در این کشور به رسمیت شناخته شود. با این حال او هنوز جواز اقامت دائم در ایران ندارد.
بعضی از آثار مایل هروی در زمینه‌ی ادبیات عرفانی فارسی عبارتند از: «خاصیت آینگی» (درباره‌ی عین‌القضات همدانی، نشر نی)، «اندر غزل خویش نهان خواهم گشتن» (سماع‌نامه‌های فارسی، نشر نی)، «این برگ‌های پیر» (مجموعه ۲۰ رساله فارسی در تصوف، نشر نی)، رسائل ابن‌عربی (مجموعه ۱۰ رساله از ترجمه‌های قدیم آثار ابن عربی و بررسی تأثیر فکری محی‌الدین به عربی در ایران، نشر مولی)، «در شبستان عرفان (مجموعه ۵ رساله در تصوف، نشر گفتار)، «معراج‌نامه» (اثر معروف ابن‌سینا با ترجمه‌ها و شرح‌هایش، به‌نشر)، «مناقب الصوفیه» (اثری کهن در معرفی صوفیان، نشر مولی)، «مجموعه مصنفات علاءالدوله سمنانی (انتشارات علمی و فرهنگی، «چهل مجلس» او که متن سخنرانی‌های این عارف هست را هم جداگانه چاپ کرده)، …
برخی از آثار او در زمینه‌ی تاریخ ادب فارسی، این‌ها هستند: «جامی» (از سری بنیانگذاران فرهنگ امروز، انتشارات طرح نو)، «مقامات جامی» (رساله‌ای درباره‌ی جامی و توضیحاتی درباره‌ی تاریخ فرهنگی خراسان در عصر تیموریان، نشر نی)، «مذکّر احباب» (یک تذکره‌ی معرفی شاعران از زمان تیموریان، نشر مرکز)، «تاج التراجم» (یکی از قدیمی‌ترین تفسیرهای قرآن به فارسی، نشر میراث مکتوب)، «مخزن الاسرار» (یکی از شرح‌های مثنوی مولوی، نشر قطره)، «تاریخ و زبان در افغانستان» (بنیاد موقوفات افشار) …
برخی از تألیفات او در زمینه‌ی تاریخ کتاب در ایران و تصحیح نسخ خطی هم از این قرار است: «لغات و اصطلاحات فن کتابسازی» (بنیاد فرهنگ ایران)، «کتاب‌آرایی در تمدن اسلامی» (انتشارات به‌نشر)، «نقد و تصحیح متون» (انتشارات به‌نشر)، «تاریخ نسخه‌پردازی و تصحیح انتقادی نسخ خطی» (انتشارات کتابخانه مجلس)، …
این کارنامه‌ی پر و پیمان یکی از شیفتگان ادبیات و زبان فارسی است و این هم تصویری از حال امروزش. در حق نجیب مایل هروی، خوب تا نکردیم.
انتهای پیام
این نوشته شما واقعا………..درحق چه کسانی بد نکردند؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
این آقای افغانی سالها به راحتی به گنجینه های بزرگ نسخ و آثار نفیس ایران زمین دسترسی داشت .من دانشجوی ارشد دانشگاه هنر بودم سال هشتاد ونه برای دسترسی به‌چند اثر خیلی معمولی گنجینه آستان رضوی به هر در و نامه متوسل شدم کار پیش نرفت.همین نجیب مایل سالها از گنجسنه های ایرانی بی هیچ مشکلی بهره برده. بزرگانی مثل جابر عناصری در حقشون ظلم شد نه این بیگانه ها که سالهاست از ایران مایه می برند و ناله نثار می کنند