اما و اگرهای لایحه‌ی حمایت از حقوق کودک و نوجوان
«نسترن فرخه»، خبرنگار انصاف نیوز: آزار جسمی و جنسی کودک، خرید وفروش کودک، کودکان کار و فعالیتشان در مشاغل سنگین و پرخطر و… از مهم‌ترین آسیب‌هایی هستند که با برخی از آنها روزانه مواجهیم و برخی دیگر را گاه به گاه در خبرها می‌خوانیم.
اکنون ده سال از کشمکش برای تصویب لایحه‌ی حمایت از حقوق کودک و نوجوان می‌گذرد و تعداد آسیب‌هایی که کودکان امکان مواجهه با آنها را دارند هرروز بیشتر شده است، اما بعد از پیگیری‌های مداوم افراد دغدغه‌مند در نهم مردادماه سال جاری این لایحه تصویب شد و به شورای نگهبان رفت. سوالی که حالا برای بسیاری از افراد فعال در این حوزه مطرح است این است که آیا امکان دارد مانند بعضی از قوانین این لایحه نیز در مواردی اجرایی نشده و تنها به عنوان متنی در قانون، مکتوب ولی مهجور باقی بماند؟
«قاسم حسنی» فعال حقوق کودک و نوجوان و موسس انجمن حمایت از کودکان کار، لایحه‌ی حمایت از حقوق کودک ونوجوان را راه‌گشا برای کودکان می‌داند اما درباره‌ی فراهم بودن زیرساخت‌ها ابراز نگران می‌کند، او در این مورد به خبرنگار انصاف نیوز گفت: «ما در زیرساخت‌ها هم دچار مشکل هستیم. مثلا در قانون اساسی آمده کودک زیر پانزده سال حق کار کردن ندارد ولی کودکان زیادی را در شهر می‌بینیم که درحال کار کردن هستند. این نشان می‌دهد تصویب یک قانون به خودی خود نمی‌تواند شرایط را تغییر دهد.»
بعد از آنکه کلیات لایحه تصویب شد بسیاری از فعالان اجتماعی و مسوولین ابراز خوشحالی کردند، کمااینکه پس از مدت‌ها انتظار برای تصویب، اتفاق خوشایندی هم هست؛ اما باید دانست که هر قانون بعد از تصویب نیاز به زیر ساخت‌هایی برای اجرایی شدن دارد. قاسم حسنی از اعضای مجمع ملی حقوق کودک دراین مورد گفت: «این یک اتفاق مثبت و یک گام روبه جلو است اما در حوزه‌ی حقوق کودک ما دیدبان نداریم به این معنی که نیاز به نهاد سیاست‌گزار و استراتژیک است که آمار کاملی در دست داشته باشد؛ مثلا روزی چند کودک متولد می‌شوند و برای آنها یک نقشه‌ی راه طراحی کند، وظایف دستگاه‌ها را مشخص کند و نظارت بر حسن رفتار آنها داشته باشد.
مثلا در سال 93-94 حدود 67 هزار ریزش دانش‌آموزی در مدارس داشتیم که اگر دیدبانی بود باید این سوال مطرح می‌شد که برای برگشت آن کودکان چه کاری انجام شده است. کودکان اساس و بنیاد آینده‌ی کشور هستند. هر آبادی که می‌خواهیم داشته باشیم به دست کودکان است.»
در اغلب موارد ثابت شده است که همکاری فعالان اجتماعی با ارگان‌ها و سازمان‌های دولتی تاثیر بیشتری خواهد داشت، حسنی موسس انجمن حمایت از کودکان کار در این‌باره گفت: «باید نقشه‌ی کاری تعریف کرد که مثلا هرکدام از کودکان در سن نه، یازده و پانزده سالگی کجا هستند، در این میان از نهادهای مردمی می توان کمک گرفت که در کوره‌پزخانه‌ها، کف خیابان‌ها، مراکز بازیافت و غیره به راحتی رفت و آمد دارند و فقط نیاز است که این افراد در کنار هم جمع شوند.»
قاسم حسنی در پایان گفت: «ما به هیچ اقدام مثبتی نه نمی‌گوییم ولی آن‌قدر هم نباید خوش‌بین بود، مثل بحث آموزش که اعلام نکردند غیررایگان است ولی شاهد پول گرفتن مدارس هستیم.»
وی با اشاره به این نکته که مشکلات مالی در سیستم آموزش باعث پایین آمدن کیفیت آموزشی می‌شود، گفت: «بودجه، آینه‌ی تمام نمایی از طرز تفکر مسوولین راجع به یک سازمان است. وقتی بودجه‌ی آموزش از همه چیز کم‌تر است یعنی این موضوع برای تصمیم‌گیرندگان از خیلی مسایل دیگر کم اهمیت‌تر است.»
انتهای پیام
