مهاجرت از پیامدهای بحران دریاچه ارومیه

به گزارش انصاف نیوز، مهدی نجفی خواه، دانشجوی دانشکده ی علوم اجتماعی دانشگاه تهران که بر روی دریاچه ی ارومیه تحقیق می کند، در صفحه ی شخصی خود نوشت:

تا چند سال پیش به اینجا بندر رحمانلو می‌گفتند. گویا شرکتی خصوصی با سرمایه‌گذاری در این مکان قصد احداث فضایی برای توریست‌ها و گردشگران داشته است که بحران دریاچه ارومیه طرح را نیمه‌کاره گذاشته است.

این فضا قابلیت جذب سرمایه‌های بسیاری برای مردم بومی داشت. سرمایه‌ای که الان دیگر از بین رفته است. وقتی با جوان‌های ساکن رحمانلو صحبت می‌کردم، همون‌هایی که دریاچه رو فقط چند سالی دیده بودند و بهترین سالهای عمرشون همزمان با بحران دریاچه ارومیه گذشته، آرزوشون رو برگشت دریاچه ارومیه به حالت سابق می‌دونستند.

خشک شدن دریاچه یکی از دو پسری که در مصاحبه‌ها مشارکت کردند رو راهی شهر کرده بود تا درس بخونه و اون یکی رو مجبور به کارگری کردن و دریافت مزد محدود. مدعی بودند که اگر دریاچه به حالت سابق برگرده، حتی با راه انداختن یک مغازه کوچک و فروختن غذا و یا مواد خوراکی، می‌توانند وضعیت معیشتی بهتری داشته باشند. وقتی از گذشته تعریف می‌کردند، روزهایی رو به یاد می‌آوردند که جاده روستایی‌شون پر از ماشین می‌شد و لذت حضور در دومین پهنه آبی شور در دنیا رو حس می‌کردند.

خیلی از اونایی که قبلا تو این مناطق زندگی می‌کردند، الان مجبور شدند راهی نقاط شهری دور و نزدیک بشن. یکی از فعالان هویت‌طلب بر مبنای گزارش‌های جمعیتی‌ای خونده بود، ادعا می‌کرد جمعیت شهرهایی مثل عجب‌شیر در سال‌های اخیر کمتر شده و مردم این شهر به نقاطی مثل تبریز و تهران مهاجرت کردند.

مهاجرت جمعیت یکی از مهمترین پیامدهای بحرانی شدن دریاچه ارومیه است. مهاجرت پدیده‌ای است که ابعاد دوگانه‌ای دارد. از یک سو جمعیت مهاجر دچار مشکلات اقتصادی و اجتماعی فراوانی می‌شود و از سویی دیگر، شهرهایی که پذیرنده مهاجرین هستند با مشکلات اجتماعی مواجه می‌شوند. حاشیه‌نشینی سرنوشت برخی از این مهاجرین است. مهاجرت بر فرهنگ جامعه محلی نیز اثرگذار است. در مواردی حتی امکان از بین رفتن خرده فرهنگ‌ها وجود دارد.

انتهای پیام