قدرتِ مطلقه‌ی نواصولگرایان در ۱۴۰۰
«فرید مدرسی» روزنامه‌نگار، در یادداشتی تلگرامی با عنوان «قدرتِ مطلقه‌ی نواصولگرایان در ۱۴۰۰» نوشت:
نظام سیاسی جمهوری اسلامی ایران تا سال ۱۴۰۰ کاملاً پوست‌اندازی می‌کند. روسای سه قوه تغییر خواهند کرد و دبیر شورای نگهبان و رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام جایگاه خود را به افراد جدید می‌دهند؛ ناگزیر بدنه‌ی آنان نیز همراه می‌شود و پوست‌اش نو می‌گردد. این نیروهای جدید دقیقاً از هسته‌ی مرکزی قدرت بیرون می‌آیند و دیگر فعالان سیاسی، جایگاهی در کادر مرکزی نظام نخواهند داشت، بلکه قدرت میان جریان‌های اصولگرای حاضر در حاکمیت تقسیم می‌شود. دو قطبی اصولگرا/اعتداگرا (اصلاح‌طلب) به چند قطبیِ درون نواصولگرایان تبدیل می‌گردد. اصلاح‌طلبان-اعتدالگرایان یا درون حاکمیتِ جدید و چندقطبی آن، هضم می‌شوند یا همچون اپوزیسیون داخل و خارج در گوشه‌ای می‌نشینند و سالی دو، سه بیانیه می‌نویسند.
در فضای سیاسی جدید، اصلاحاتِ اجتماعی-اقتصادی از بالا مدیریت می‌شود و کارآمدی و رفاه اجتماعی و نظام‌مند کردن سیاست‌های اقتصادی پیگیری می‌شود.
سال ۱۴۰۰، با قدرت مطلقه‌ی اصولگرایان آغاز می‌شود؛ اگر فرمانِ سیاست تغییر جهت ندهد.
هیولای رادیکالیزم می‌آید
این روزنامه‌نگار، در یادداشتی تلگرامی دیگری درباره‌ی رادیکالیزم نوشت:
ایران به سوی رادیکالیزم می‌رود. رادیکالیزمی که قُل رادیکالیزم سعودی-امریکایی است. آن سوی آب، اپوزیسیونِ بی‌ریشه ادعاها می‌کند و این سوی آب، مدعیانِ رادیکال دهان گشوده‌اند.
رادیکالیزم داخلی و خارجی از وضعیت کنونی خرسند است و توامان پایکوبی می‌کند. داخلی‌ها اسب انتخابات ۹۸ و ۱۴۰۰ را زین کرده و نشست‌های محفلی برگزار می‌کند؛ از یک سو به نهادهای حکومتی اعم از دولت و مجلس و دستگاه قضا و دیگر نهادها نفوذ کرده و از دیگر سو منتقد تند و تیز همه‌ی آنانند.
استراتژی نفوذ و حمله همزمان پیاده می‌شود. فقط کافی است که پیچ رادیو را باز کنید یا فلان نشریه را از کیوسک بخرید یا روبروی تلویزیون بنشینید یا به فلان محفل بروید و یا در فلان اداره سرک بکشید، کلام رادیکالیزم را می‌شنوید یا می‌خوانید یا او را نشسته بر کرسی و مسند می‌بینید.
رادیکالیزم هم پوزیسیون است و هم اپوزیسیون، هم مذهبی است و هم انقلابی، هم اصلاح‌طلب است و هم اصولگرا. رادیکالیزم ویروس است که از این جریان به جریان دیگر کوچ می‌کند و لباس و ردای حامی حکومت یا برانداز، روحانی یا روشنفکر، دولتی یا آنتی‌دولتی را بر تن می‌کند.
رادیکال‌ها اگرچه ممکن است دشمن یکدیگر باشند اما همدیگر را تقویت و برای یکدیگر بسترسازی می‌کنند. رادیکالیزم در انتظار فرداست؛ یکی برای ۹۸ و ۱۴۰۰ و دیگری برای براندازی.
انتهای پیام
باید هرچه سریعتر برای رادیکالیزم فکری کرد وگرنه پوست ملت را می کنند و درونش را باد می کنند
این تحلیل غلط است چون آنچه که از “هسته‌ی مرکزی قدرت بیرون آمده است” تا کنون خروجی آن در بهترین شرایط یک دست سازی حاکمیت بوده است که به اندازه کافی برای مملکت خسارت داشته است. اصرار بر این فرایند خواست نفوذی ها است چون امن تر کار خودشان راانجام می دهند.
ظاهرا این روزها خیلی ها کناب ظهور وسقوط رایش سوم را دم دست گذاشته اند و ماهواره ای ها هم به این تنور میدمند
بسم الله الرحمن الرحیم
مدرسی گوش می ده ببینه آن طرف آب چه اخباری در مورد جمهوری اسلامی عنوان می کنند همان ها را تیتر می کند و یا توهمات خودش را بیان می کند .
با کلمات بازی کردن نمی شود روزنامه نگاری کرد .