خیلی دور، اما از همیشه «نزدیک تر»

حمیدرضا عابدیان در یادداشتی تلگرامی با عنوان «خیلی دور، اما از همیشه «نزدیک تر»» نوشت:

«۱. صاحب شریفی اسدی، نام آشنا نیست اما حتما بسیاری این روزها فیلم سخنرانی اش را در هفتمین اجلاس عمومی شورای عالی استان ها دیده و تحسین کرده اند.او نماینده‌ی شورای شهر سوادکوه در استان مازندران است که به نمایندگی از این استان، در اجلاس عمومی شورای عالی استان ها در تهران شرکت کرده بوده است.

۲. سخنرانی بسیار تأثیرگذار او را کانال ها و شبکه های متعددی از قبیل موافقان و مخالفان و منتقدان جمهوری اسلامی پوشش داده اند. در این میان، کانال تلگرامی «آموزشکده توانا» نیز با انتشار فیلم سخنرانی شریفی اسدی، به انعکاس این سخنرانی پرداخته و نوشته است: «چند دقیقه وقت بگذارید و سخنان نماینده ی مازندران در شورای عالی استان ها را بشنوید.این دردهای ناشی از سوء مدیریت را مخالفان نظام نمی گویند، خود افراد داخل نظام می گویند.»

۳. من دقیقا نمی فهمم منظور گردانندگان این کانال از «افراد داخل نظام» چیست؟ آیا منظور این است که شریفی اسدی از «هزارفامیل» بوده و سر و سری با برخی از آقایان داشته و به مدد همین روابط توانسته «داخل نظام» شود؟ اگر پاسخ منفی ست و کانال تلگرامی توانا می داند که رای مردم چنین جایگاهی را به شریفی اسدی بخشیده است، پس دقیقا این توصیف ناظر به کدام معنای مشخص است؟ آیا جز این است که اجرای قانون شوراها با همه ی نقائصی که دارد،نوعی توزیع قدرت در پایین ترین سطوح جامعه و قاعده ی هرم است که می رود تا به تدریج، شهروندان را در اداره ی اجتماع ، صاحب «صدا» کند چنانکه در فیلم نیز مشاهده می کنیم؟ اگر چنین است، پرسش اینجاست که چرا «آموزشکده توانا» صرفا «موضوع سخنرانی» را برجسته کرده و از کنار خلق چنین موقعیتی در جمهوری اسلامی به آرامی و با سکوت عبور کرده است؟ آیا «تحقق» این موقعیت، واجد سابقه ای در نظام سیاسی ایران از دیرباز تاکنون بوده است؟

۴. ای کاش برخی از شبکه های تلویزیونی ماهواره ای که علیرغم غیرشفاف بودن منابع مالی شان، به طرز اعجاب آوری به آرشیوها نیز دسترسی دارند، آرشیوهای سال های ۱۳۳۲ تا ۱۳۵۷ را زیر و رو کنند و فیلم یا صدایی نظیر آن را برای ما به نمایش بگذارند. سندی که در آن، یک نماینده ی گمنام شورای شهر، بدون لکنت زبان و با این درجه از استواری و بلاغت و فصاحت توانسته باشد از طرف مردم با حاکمان سخن بگوید. اجازه بدهید بگویم نگارنده در موفقیت چنین کاوشی تردیدهای جدی دارد!

۵. آرزو می کنم که ای کاش حاکمان نیز این فیلم را دیده باشند. آنگاه شاید می توانستند متوجه شوند که تیغ نظارت استصوابی که در انتخابات شوراها در غلاف است، تا چه میزان می تواند زبان نمایندگان مجلس را در بیان حقایق الکن سازد! این ها سخنانی بود که انتظار می رفت از تریبون مجلس شورای اسلامی شنیده شود اما دریغ! با چنین قانون و قاعده ای به قول آن نماینده ی محترم و شجاع، مجلس عصاره ی فضائل ملت نمی شود!

۶. بحث من در این مختصر تاکید بر ماهیت دموکراتیک جمهوری اسلامی نیست. واضح است که دموکراسی به معنای حاکمیت اراده ی مردم، هنوز از ما خیلی فاصله دارد اما با دیدن این فیلم و برخی دیگر از نشانه ها، بارقه ای از امید در دلم می درخشد. با خودم می گویم : آری! خیلی دور است اما انگار از همیشه نزدیک تر!»

انتهای پیام