«بزرگان حوزه با کارهایی مثل تجمع اخیر طلاب مخالفند»
روزنامه ایران با غلامحسین کرباسچی، دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی در باره تجمع ضد دولتی جمعی از طلاب در قم که در ان شعارهایی علیه دولت داده شد، مصاحبه کرده است.
بخشی از این مصاحبه را می‌خوانید:
* برخی از طلاب حوزه علمیه قم، تجمعی را روز پنجشنبه شکل دادند و در آن هجمههایی علیه دولت در قالب شعارهای خود داشتهاند. چرا فقط دولت از سوی این طیف محکوم می‌شود و تلاش می‌شود که نقش سایر نهادها در پدید‌آوری وضعیت فعلی کشور دیده نشود؟
اگر در کشور آزادی وجود داشته باشد و دستگاههای اجرایی و بخصوص دولت که در رأس نظام اجرایی کشور قرار دارند مخاطب اعتراضات مردم قرار بگیرند، خوب است. مهم این است کسانی که حرف و اعتراضی علیه دولت دارند، در ابراز احساسات خود آزاد باشند. این آزادی میتواند یا به‌صورت فردی باشد یا به‌صورت اجتماعاتی که نمونه آن را روز پنجشنبه دیدیم.
این نقطه منفیای نیست. می‌توان گفت باعث افتخار است که یک دولت مخالفان خود را در هرجایی، از دانشگاه گرفته تا حوزه و بازار و خیابانها تحمل کند و اجازه دهد تا انتقاد کنند. البته کلماتی که به‌کار برده می‌شود و شعارهایی که سر داده می‌شود و پلاکاردهایی که نوشته می‌شود، اگر جنبه توهین و اتهام و افترا داشته باشد، بالطبع پذیرفته نیست و در جامعه هم اثر معکوس خواهد داشت. طلبه‌ها هم بخشی از جامعه هستند و حق دارند در رابطه با مسائل مختلف سیاسی و اجتماعی کشور چه به‌صورت فردی و چه به‌صورت جمعی ابراز نظر و مسائل خود را مطرح کنند.
* اما این اولینبار نیست شعارهایی که هدفی جز تخریب دولت را دنبال نمیکنند از سوی برخی حوزویان مطرح می‌شود…
حوزهها امروز سر و سامانی هم پیدا کرده و مدیریت نسبتاً متمرکزی هم در آنجا حاکم است. اینگونه نیست که هرج و مرجی وجود داشته باشد و هرکسی بتواند هر حرکتی را داخل حوزه به‌طور خودسرانه راه‌اندازی کند. اگر احساس شود حوزه‌های علمیه ما که مراجعی برای اعتقادات و باورهای دینی مردم هستند، در مسائل سیاسی جهتگیریهای خاصی داشته و به یک گروه یا حزب سیاسی تبدیل شوند حال به اسم حوزه یا اسم طلبه‌ها باشد، به اعتقادات و باورهای مردم یعنی همان کسانی که قصد مراجعه به این افراد را دارند لطمه جدی وارد می‌شود. اگر جهتگیریهای سیاسی عمده شود و بحث‌های گروهی بخواهد در مراکز حوزه و نزد شخصیت‌های حوزوی پررنگ شود، میتواند به اعتقادات مردم آسیب برساند.
مردم دیگر حرفها و بحث‌هایی که از ناحیه بزرگان و مراجع و کسانی را که برای بحث‌های اعتقادی به آنان مراجعه میکنند نمیتوانند باور کنند و یک ضربه اساسی به آنها وارد خواهد شد.
اگر نارساییهای مختلفی در جامعه و در بخش‌های مختلف اقتصادی و سیاسی و قضاوت و قانونگذاری وجود داشته باشد و احساس شود که این مجموعه طلاب به بخشی از این مسائل بنا به هر دلیلی حساسیت دارند و تنها به همان بخش میپردازند، آنگاه در بین مردم صورت خوشی نخواهد داشت. اگر بنابر پرداختن این نارساییها باشد خوب است که به گونه‌ای به آن پرداخته شود که احساس جهت‌گیری سیاسی در آن وجود نداشته باشد.
ما گاهی اوقات در ایام انتخابات تحرکاتی را از همین مجموعهها میبینیم. حال چه به شکل دعوت از سخنرانان خاص و شخصیت‌های سیاسی باشد و چه به شکل برگزاری تجمعات. اولین آسیب این رفتارها در وهله اول به خود حوزهها میرسد. تا آنجایی که من اطلاع دارم شخصیت‌ها و مراجع بزرگی که در حوزه هستند عمدتاً با این نوع حرکات مخالفند. این شخصیت‌ها به هیچ وجه نسبت به توهین و افترا نظر مساعدی ندارند. باز هم تأکید می‌کنم که نقد دولت یا دستگاه اجرایی خودبه‌خود کار منفی نیست ولی اگر حالت تخریبی و اتهام داشته باشد بیفایده است.
انتهای پیام
