«لابد چون اروپا گفته 5 روز ما می‌گوییم 72 ساعت!»

بعد از انتشار خبری مبنی بر عرضه‌ی کالای پروتئینی در یکی از فروشگاه‌ها با تاریخ فردای عرضه‌ی محصول مشابه مواردی دیگر در سال های اخیر [لینک]، اما «مسعود رسولی»، دبیر انجمن صنفی کارفرمایی صنعت تولید و بسته بندی مواد پروتئینی کشور، ضمن توضیحی درباره‌ی این موضوع به کم بودن مهلت انقضا طبق قانون انتقاد کرد؛ مهلتی که در دیگر کشورها بیشتر است.

مسعود رسولی در گفت‌وگو با خبرنگار انصاف نیوز درباره‌ی محصول پروتئینی عرضه شده در یکی از  فروشگاه‌ها با تاریخ تولید فردای عرضه‌ی آن، گفت: کارخانه‌ها اجازه دارند از عصر روز قبل از عرضه‌ی محصول، تاریخ فردا را بزنند اما اجازه‌ی عرضه‌ی آن را تا روز درج شده بر روی محصول ندارند.

رسولی در ادامه گفت: چه در دامپزشکی و چه در غذا و دارو استانداردهای زمانی ایران بر روی محصولات کمترین مقدار زمانی و سخت‌گیرانه‌ترین حالت در نظر گرفته شده است. مثلاً به گوشتمان 48 ساعت به مرغ 72 ساعت زمان داده شده است، هیچ جای دنیا این‌قدر زمان کم نیست؛ همیشه ایران در همه‌ی استانداردها سختگیرانه‌ترین حالت را دارد؛ سخت‌گیرانه‌تر از ایران هیچ استانداردی نداریم!

رسولی گفت: این موضوع، تخلف فروشگاه بوده است اما چیزی نیست که به سلامت یا حتی اعتماد جامعه آسیب بزند؛ اگر به طول مثال یک شرکتی بیاید زودتر از آن زمانی که ماندگاری گوشت است تاریخش را عوض کند و یا چیز دیگری عرضه کند، می‌تواند به سلامت آسیب بزند. باید دید آنچه که به عنوان تخلف مطرح می‌شود چقدر مخاطره‌آمیز است، حدود بحرانی چقدر است، بعد بیاییم بر روی این قضیه مانور بدهیم.

دبیر انجمن بسته بندی مواد پروتینی در ادامه گفت: کارخانه‌های بسته‌بندی اجازه دارند پس از کشتار و بسته‌بندی مرغ 72 ساعت تاریخ ماندگاری بزنند، ماندگاری یعنی بهترین زمان مصرف و یعنی توتال کانت میکروبی آن محصول به حداقل استاندارد برسد.

او درخصوص اینکه آیا عرضه‌ی زودتر از موعد درست بوده است یا خیر، توضیح داد: اصلاً نباید این محصول را عرضه می‌کرده است؛ من این را تأیید نمی‌کنم این شرکت نیاید آن را عرضه می‌کرده است، ولی شما ببینید در مملکت ما یک نفر چند هزار میلیارد اختلاس می‌کند بعد اسمی از آن جایی برده نمی‌شود و تازه آن یک شخص است و به اصطلاح یک فرد نان خور این قضیه است.  اما این شرکتی که شما اشاره کردید 700 نفر پرسنل دارد، حساب کنید با احتساب خانواده‌های کارکنان 1000 نفر از قبل آن نان می‌خورند. می‌خواهم تبعاتش را به شما بگویم، تبعاتش خیلی سنگین است یک موقع هست که یکی تخلف کرده و سلامت عمومی را زیر سؤال برده، که در آن صورت موضوع فرق می‌کند. مثلا اگر این محصول 72 ساعت تاریخ داشته باشد و بیشتر از 72 ساعت بخواهد عرضه بشود آن می‌تواند مخاطره‌آمیز باشد.

او افزود: اما این زمان، زمانِ صفر است، یعنی در کارخانه‌های لبنی هم اگر نگاه کنید آن‌ها هم همین کار را می‌کنند، زمانی که می‌خواهند محصول را عرضه کنند فردای آن روز را زمان صفر می‌گیرند. مثلاً امروزهجدهم است و فردا بناست که محصول عرضه شود، این‌ها هجدهم را زمان صفر و نوزدهم را زمان یک می‌گیرند؛ یعنی آن زمان، زمانی است که عرضه می‌کنند چیزی نیست که خطری داشته باشد.

رسولی در ادامه گفت: اگر موضوع مخاطره و سلامتی جامعه در میان باشد خود من پیگیر این قضیه هستم و با رسانه‌ها همکاری هم می‌کنم تا بتوانیم از چیزی جلوگیری کنیم که سلامت عمومی را در معرض خطر قرار می‌دهد.

او با اظهار اینکه فروشگاه عرضه‌کننده‌ مقصر بوده است، گفت: قانونا فروشگاه اگر روز قبل کالا را می‌گیرد نباید آن را در معرض فروش بگذارد می‌تواند آن را آماده کند و روز بعد به فروش برساند. این قصور از طرف فروشگاه بوده است که سهواً یا عمداً این کار را انجام داده است؛ اما باز من تاکید می‌کنم تخلفی نیست که سلامت عمومی را در معرض خطر قرار دهد.

دبیر انجمن بسته بندی مواد پروتینی در ادامه گفت: اگر کارخانه‌ای تاریخ چند روز قبل را بزند این تخلف بزرگی است اما اگر از عصر روز قبل باشد از لحاظ تولیدی هم مشکلی ندارد.

او با اشاره به نحوهٔ نظارت کارخانه‌های بسته‌بندی گفت: مسوول فنی یک کارخانه وقتی حتی یک بسته محصول به فروشگاه می‌فرستند یک مجوز حمل اینترنتی صادر می‌کند که کارخانه یک بسته محصول تولید کرده است که در آن گفته می‌شود از کدام کشتارگاه محصول گرفته شده است و می‌خواهند آن را عرضه کنند؛ یعنی مطمئن باشد حتی یک بسته هم تحت کنترل دامپزشکی است.

او در ادامه گفت: اصل تخلف می‌دانید کجاست؟! اصل تخلف محصولاتی است که هیچ هویت و شناختی ندارد! وقتی در یک مرغ فروشی می‌رویم که همینطور یک مرغ بسته‌بندی شده می‌فروشد شما نمی‌دانید که این مرغ چه تاریخی تولید شده است و هیچ هویتی ندارد؛ اصل مخاطره آنجاست.

یعنی اگر شما می‌خواهید دنبال مخاطره بگردید و ببینید کجا به سلامت مردم آسیب می‌زند، آنجا را دنبال کنید، مکن‌هایی که در آنها محصولات بدون شناسنامه و هویت عرضه می‌شود! اما محصول این کارخانه‌ها هویت دارند، معلوم است کجا تولید شده است؛ شما اگر خواستید یکبار با ما همراه شوید، یک بسته مرغ را برداریم، من دقیقاً این را برای شما ردیابی می‌کنم که کجا تولیدشده است، کدام کشتارگاه کشتار شده و کدام واحد مرغداری پرورش داده شده؛ بعد می‌توانید ببینید کدام واحد مرغ مادر، جوجه‌اش تولید شده و حتی کدام واحد خوراک مرغ را داده است. تمام این اطلاعات قابل ردیابی است.

مسعود رسولی در تشریح تفاوت زمانی و سختگیری در مدت زمان عرضه‌ی محصول گفت: اکثر کشورهای دنیا خصوصاً کشورهای اتحادیه‌ی اروپا این‌گونه هستند که اگر تولید کننده‌ای یک محصول را تولید می‌کند خودش مدت زمان ماندگاری آن را نیز اعلام کرده و آن را بر روی محصولش درج می‌کند، و اداره‌ی دامپزشکی هم تاریخ اعلام شده توسط تولید کننده را ممیزی می‌کند که درست هست یا نیست. بر اساس این شرایط هر تولید کننده بنا به ساختمان و تجهیزات اتوماتیک و «جی‌ام‌پی» که شست‌‌وشو، بهداشت و ضد عفوفی محصول است، تاریخ مناسب را بر روی محصول درج می‌کند.

او افزود: در مورد بسته بندی و تولید همه‌ی محصولات این موضوع صادق است. در تمام دنیا می‌آیند هرکسی را با شرایط و امکانات و تجهیزات و نحوه‌ی کاری که بر روی محصولاتش انجام می‌دهد می‌سنجند که چقدر ماندگاری دارد و کیفیت کالای تولیدی خود را تا چه زمانی حفظ می‌کند؛ در تمام دنیا همین است اما در ایران کمترین حد استاندارد را می‌گیرند؛ یعنی اگر تاریخ انقضا در دنیا برای برخی محصولات 5 روزه است در ایران اعلام می‌کنند 72 ساعت مهلت دارد! این که چرا برای ما 3 روز است را ما نمی‌دانیم! شاید چون اتحادیه اروپا 5 روز است ما باید از آنها کمتر باشیم!

انتهای پیام