گفته‌های شبان در داستان موسی چه ارزشی است؟

کانال تلگرامی استاد «مصطفی ملکیان» پاسخ او در گفتگویی شفاهی در 1391 را منتشر کرده به این پرسش که «بر اساس نظریات شما در صورتی که اعمال عبادی فاقد روح باشند دارای ارزش نیستند. اگر این طور است، اعمال و گفته‌های شبان در داستان موسی و شبان دارای چه ارزشی است؟»:

«از کمال ارزش برخوردار است. بلال، مؤذن رسول خدا، حرف شین را نمی‌توانست درست تلفظ کند و به جای «اشهد» می‌گفت «اسهد». حرف شین را سین تلفظ می‌کرد. عده‌ای پیامبر را ملامت کردند وگفتند شما لااقل فردی را به عنوان مؤذن قرار بده که «شین» را درست تلفظ کند و پیامبر فرمود: «سین» بلال از «شین» های شما بهتر است «سین بلال خیر من شینکم».

اگر داستان موسی و شبان صحت داشته باشد و با همان باطن باصفایی باشد که مولوی به تصویر کشیده است، به نظر می‌آید که شبان به غایت عبادت رسیده باشد. فرمالیزم و ظاهر اعمال و عبادت که مهم نیست. ماییم که گرفتار «ص» یا «ض» شده‌ایم که صاد بگوییم و سوت بکشیم و گرفتار کلمات شده‌ایم. مغز و لب و عبادات که این‌ها نیست. من یادم می‌آید در آن شهری که اهل آن‌جا هستم عالمی در محل ما بود که بسیار با تقوی بود، وی در کشیدن حرف «ض» والضالین وسواس داشت. خدا می‌داند چه می‌کشید. هی می‌گفت والض، والض و نمی‌توانست ادا کند و بار آخر آن قدر می‌گفت که زبانش پیچیده می‌شد و مجبور می‌شد با انگشت زبان خود را به حالت عادی برگرداند. انصافاً این واقعاً نماز است؟ متأسفانه در جامعه‌یِ ما از این قشری‌گری‌ها زیاد وجود دارد و آثار آن نیز قابل مشاهده است. شما دلت و باطن خود را پاک کن و سپس حرف «ض» را هر طور می‌خواهی بگویی، بگو اصلاً‌ مهم نیست. البته این بدان معنا نیست که شما عالماً و عامداً هر طور که خواستی حرف «ض» را بگویی. بحث بر سر این است که «صاد» و «ضاد» کسی را به جایی نرسانده و نمی‌رساند».

انتهای پیام