هراس از برقراری رابطه / سهیل فارسی

سهیل فارسی در ایمیلی به انصاف نیوز نوشت:

چرا عده ای از برقراری رابطه (حتی در سطوح پایین سیاسی و اقتصادی) با دولت آمریکا می هراسند؟ دو دولت ایران و آمریکا همان طور که آقای رییس جمهوری گفته اند نمی توانند تا ابد با هم قهر باشند و دیر یا زود روابط عادی دو کشور از سر گرفته خواهد شد اما چرا عده ای در آمریکا و اقلیتی محض در ایران بر طبل دشمنی دو ملت تا ابد کوبیده و تنور دشمنی را داغ می کنند؟

دکتر روحانی برخلاف رییس جمهور سابق یک دیپلمات کارکشته، جهان دیده، یک روحانی عالم به اصول شریعت و یک کارشناس خبره ی مسایل امنیتی و بین المللی است. ایشان و وزیر امور خارجه سالهاست که در سیاست خارجه ی جمهوری اسلامی ایران حضور داشته و از کم و کیف مسایل بین المللی آگاه اند. لااقل در ایران و در مقطع کنونی تیمی قوی تر از تیم مذاکره کننده فعلی وجود نداشته و این مهم مورد اتفاق تمام گروه های سیاسی در کشور است.

در اسلام عزیز و تاریخ پر فراز و نشیب آن نیز مذاکره، نامه نگاری و حتی دیدار با دشمنِ خدعه باز که عناد و شقی بودن آن آشکار و مبرهن است هیچ وقت مذموم و زشت نبوده و در برهه های زمانی گوناگون صورت پذیرفته است.

حال چرا عده ای که مشخص نیست وابسته به کجایند و چرا از مردم خرج می کنند، علنا و در بیانیه های کذایی و مضحک خود، رییس جمهوری را تهدید کرده و متاسفانه به ایشان توهین می کنند؟ علی الدوام مردم، مردم می کنند! مشخص نیست از کدام مردم حرف می زنند؟!

ملت که به دکتر روحانی رای داده و مشی سیاسی – اقتصادی ایشان را انتخاب کرده است! رای ملت که مشخص است اما این دلواپسان از کدام ملت دم می زنند؟! نه منتخب ملت اند و نه ملت هویت و خط و ربطشان را می داند!

ملت به تفکرشان چهار میلیون رای هم نداده است، اما اینان به اندازه ی هفتاد میلیون ایرانی حرف می زنند و وقت و بی وقت در مورد سیاست خارجه ی کشور اظهارنظر می کنند! افرادی که تا عراق هم نرفته اند و اصلا نمی دانند سیاست خارجه چیست و تنها دشنام دادن را بلدند! می خواهند به دبیر شانزده ساله ی شورای عالی امنیت ملی کشور و وزیر خارجه اش درس دیپلماسی بدهند!

آخر کجای شریعت ملاقات، مذاکره و حتی داشتن رابطه با فرد یا دولتی که مشخص است دشمنی اش تمام شدنی نیست را نفی کرده؟ چرا اسلام را وسط می کشند در حالی که علمای اسلام را هم قبول ندارند؟! چرا از بهبود رابطه ی جمهوری اسلامی ایران با دنیا و به خصوص کشورهای پیشرفته ی صنعتی می هراسند و اسم اش را جسارت انقلابی می گذارند؟!

روراست و مردانه بگویید که اگر بساط آمریکاستیزی از این مملکت برچیده شود ما و گروه ما و حزب ما دچار خلاء شده و بی هویت می شود و ملت دیگر همین چهار میلیون رای را هم به ما نمی دهد.

مسوول یک تشکل ویژه ی دانشجویی استان مرکزی!، عضو شورای تبیین مواضع تشکل ویژه دانشجویی!، کمیته ی معلوم الحال صیانت ار منافع ملی (باخنده)! و گروه های تمام نشدنی واحد اما مختلف الاسم که با بنگاه های خبرپراکنی خود فضای کشور را آلوده و بحران های اعصاب خردکن برای ملت ایجاد می کنند و همه را به اسم نظام و اسلام و ملت می گذارند!

خدایا چنان کن سرانجام کار / تو خشنود باشی و ما رستگار

انتهای پیام