ماه مهری از جنس تدبیر و امید
سام سکوتی بداغ در یادداشت ارسالی به انصاف نیوز، نوشت:
در سال های گذشته خبر آتش گرفتن مدارس فاقد امکانات مناسب گرمایشی و داغدار شدن خانواده ها از رسانه ها شنیده می‌شد و مردم نیز کمی با خانواده های قربانیان همدردی کرده و سپس همه چیز به فراموشی سپرده می‌شد تا اتفاق ها و ای کاش ها و افسوس های دیگر. در این پیشامدها، دست آخر سهل انگاری بابای مدرسه عامل حادثه بود و خانواده ای در غم از دست دادن جگر گوشه‌ای، گوشه گیر و منزوی می شود ولی داستان تا شنیدن اخباری غم انگیزتر از پیش برای من و شما تمام می‌شود.
نمی دانم باید آغاز سال نو تحصیلی را به دانش آموزان مشغول تحصیل در مدارس کپری و فاقد امکانات ایمنی تبریک بگویم و یا تا هنوز خیلی دیر نشده است از وزیر دولت تدبیر و امید انتظار تدبیری عاجل و موفق در این زمینه داشته باشم؟ هر چه است نمی خواهم وزیر آموزش و پرورش دولت اعتدالی، در آینده‌ای که دودمان خانواده‌ای بر آتش رفت، تازه دستور پیگیری حادثه‌ای را صادر کند و به جای آن، امروز که فرصت هست و هنوز فصل سرما از راه نرسیده است، ترتیبی اتخاذ کند تا امکانات لازم جهت تجهیز این مدارس که کمتر مورد توجه قرار گرفته اند، تأمین شود.
اگر چه بنده معتقدم که مدارس باید کامپیوتر، ویدیو پروژکتور و وایت بردهای الکترونیک داشته باشند و هرگونه امکانات آموزشی و رفاهی دیگری که به امر آموزش و پرورش آینده سازان کشور کمک می کند، لازم و ضروری است اما لازم است مسوولین پیش از هزینه کرد بودجه در این بخش ها، مدارسی که حتی سیستم گرمایشی ایمن ندارند را مورد تفقد قرار دهند.
اینکه از سال ۸۶ دولت ادعای برچیده شدن مدارس کپری را کرد و سال ۸۸ تنها در سه استان کرمان، سیستان بلوچستان و لرستان بیش از ۱۲۰۰ مدرسه کپری اعلام وجودیت کردند، دیگر داستان نخ نمایی شده است و امیدواریم که در دوره ی ۴ ساله ی دولت تدبیر و امید، همه ی دانش آموزان ایران عزیز در سایه ی تقسیم متوازن امکانات، از حداقل های ممکن بهره مند شوند و این طور نباشد که یک مدرسه، تمامی امکانات لازم را داشته باشد و مدرسه ای دیگر به دلایل مختلف مثل عدم تخصیص بودجه، با بارش کمترین برف و باران و در بدترین حالت آن اتفاقات نامیمونی که در چندین سال اخیر در بعضی از مدارس شهرستان‌های کشورمان افتاده است تا نیمه ی دوم ماه دوم سال تحصیلی کلاسی بدون معلم باشد و نتوانند از آموزش بهره‌مند شوند.
فعالان حوزه ی آموزش و پرورش شاید سخنان نماینده ی مردم محترم رشت در مجلس شورای اسلامی در ۲۳ آبان سال ۹۱ زمانی که از برگزاری کلاس درس در کانکسی بدون امکانات گرمایشی و یا قطع برق هنرستان شهید نوبخت در رشت به علت بدهی، به وزیر آموزش و پرورش را متذکر می‌شدند، به یاد داشته باشند.
اگر سازمان نوسازی مدارس، بودجه ی کافی برای انجام این کار را ندارد، می‌تواند از همکاری خیرین مدرسه‌ساز که تعداد آنها کم هم نیست، در این حوزه مدد بگیرد.
امروز اگر چه دولت در مبارزه با تحریم ها در جبهه ی بین المللی و پرداخت معوقات به جا مانده از دولت قبل که بر دوش دولت سنگینی می‌کند (فقط همین امروز ۳۱ شهریور در سخنان رییس دولت آمد که ۱۷۰۰ میلیارد تومان از معوقات خانواده ی معظم ایثارگران توسط دولت از ۱ مهر ماه پرداخت خواهد شد) سعی خود را می‌کند و در حوزه ی سلامت و آموزش نیز تلاش ها و تحرکات خوبی داشته است و امید است با حمایت مجلس و نمایندگان محترم، پاییز بی‌خزانی برای خانواده ها در مدارس و بهار آموزش در خرداد همیشه قشنگ را شاهد باشیم.
برگزاری چند پایه در یک کلاس کوچک، استفاده از بخاری‌های فاقد استانداردهای اولیه،گرفتن پول از دانش‌آموزان برای خرید بخاری، موضوعاتی است که سالهاست به آن پرداخته می‌شود اما هر سال گویا این داستان خود را تکرار می‌کند و این پادشاه فصل ها برای عده‌ای جز خزان خوشی ها به ارمغان نمی‌آورد.
انتهای پیام
