«نهضت عاشورا اعتراض به ساختارهای جامعه بود»

«محسن رهامی»، رئیس بنیاد بین المللی صلح با تاکید بر اینکه امام حسین(ع) نه یک رهبر سیاسی٬ بلکه یک مصلح بود، اظهار کرد: قیام سیدالشهدا(ع) نوعی اعتراض عمومی و یک حرکت وسیع برای اصلاح ساختارها بود.

به گزارش ایسنا، حجت الاسلام محسن رهامی رئیس بنیاد بین المللی صلح شامگاه پنجشنبه در مراسم عزاداری و سوگواری حضرت اباعبدالله الحسین(ع) هیئت فاطمه الزهرا(س) که در کانون توحید برگزار شد،طی سخنانی به تبیین ماهیت نهضت عاشورا پرداخت و با تاکید بر اینکه نهضت سیدالشهدا(ع) اقدامی اعتراض جهت اصلاح ساختار بود، اظهار کرد: امام حسین(ع) نه یک رهبر سیاسی٬ بلکه یک مصلح بود که حرکت عظیم عاشورا را انجام داد. نهضت عاشورا نیز یک حرکت اعتراضی برای اصلاح ساختارهای سیاسی، اجتماعی و دینی جامعه بود.

وی با تاکید بر اینکه حرکت امام حسین(ع) با تعبیرهای مصطلح قیام سازگار نیست، افزود: حرکت اصلاحی با انقلاب فرق می‌کند؛ در انقلاب بنا بر به هم ریختن بنیان‌ها است، اما حرکت‌های مصلحین و انبیا حرکت‌هایی اصلاح گرایانه است. محتوای حرکات انبیا از ابتدا تا انتها یک چیز و اصول آنها واحد است و زمانی که شریعت به تدریج از مسیر خود منحرف می‌شود، انبیا دست به انجام حرکت‌هایی اصلاحی می‌زنند. بر  این مبنا، حرکت سیدالشهدا(ع) یک حرکت اعتراضی اصلاح گرایانه است و چون تمام تریبون‌های رسمی آن زمان در دست بنی امیه بود و امکان اطلاع رسانی برای امام حسین(ع) از این طریق فراهم نبوده، ایشان با این حرکت خود توانستند پیام‌شان را اعلام کنند.

این استاد دانشگاه با اشاره به فضای جامعه اسلامی پیش از آغاز نهضت امام حسین(ع) خاطر نشان کرد: متاسفانه به فاصله کمی بعد از پیامبر به دلیل فرهنگ جامعه و شرایط خاص عربستان و همچنین موفق نشدن یاران پیامبر در تبیین میراث ایشان، دین اسلام تبدیل به چیزی شد که پیامبر برای مبارزه با آنها آمده بود؛ جاهلیت عرب در شکل دیگر به نام خلافت اسلامی بازگشت و حکومت وقت روابط قبایلی و شرک آمیز قبل اسلام را احیا کرد و اموال مردم همچون ملک طلق بنی امیه محسوب و مردم دسته‌بندی و مجدداً ساختارهای جاهلی با نام اسلام ایجاد شده بود، در عین حال نیز ظواهری از جمله نماز جمعه، نماز جماعت، فریضه حج و ماه رمضان حفظ شده بود.

رهامی با بیان اینکه «خاصیت حکومت های استبداد دینی حفظ مظاهر دینی است»٬ ادامه داد: در دوران حکومت‌های استبدادی دینی همانطور که در مسیحیت نیز مشاهده می‌کنیم، تلاش حاکمان مستبد بر حفظ ظواهر دینی جامعه است. در دوران حکومت‌های استبدادی مسیحیت، بزرگترین کلیساها ساخته شد. در همین دوره‌های استبداد دینی در سال‌های بعد از پیامبر اسلام(ص) نیز انواع نظریه‌های بی فایده و بی خاصیت مطرح شد؛ در این شرایط امام حسین(ع) احساس کرد که  تمام زحمات جدش، تبدیل به ابزاری برای یک حکومت مستبد شده و تراز حق و باطل تغییر کرده است؛ به همین دلیل دست به اعتراض علیه حاکمیت وقت زد.

وی تصریح کرد: توجه امام حسین(ع) به برپایی نماز جماعت و پرداخت زکات نبود٬ بلکه توجه ایشان به ساختار دینی بود که برای کرامت مردم نازل شد، اما تبدیل به ملعبه‌ای در دست حاکم وقت شده بود؛ خاندان فاسد و رهبر فاسدی که نه تنها به سکوت امام حسین(ع) راضی نبودند، بلکه معتقد بود که امام باید آنها را تائید کند؛ آنقدر حکومت استبدادی دینی معاویه ترس در جان مردم انداخته بود که کسی یارای مخالفت با او را پیدا نکرد.

رئیس بنیاد بین المللی صلح با تاکید بر اینکه آنچه که برای امام حسین(ع) فراهم شد، برای هیچ کدام از مصلحین جهانی حتی تا به امروز فراهم نشده است، گفت: امام حسین(ع) برای مقابله با ترسی که در جامعه در مخالفت با حاکمیت وقت ایجاد شده بود،  اقدام به انجام حرکتی اصلاحی، بدون خشونت، استدلالی و اقناعی کرد؛ یکی از ابتکارات ایشان مهاجرت با خانواده است‌؛ این اقدام این شرایط را برای امام حسین (ع) فراهم کرد تا بتوانند زمان و زمین بخرد. امام حسین از آغاز هجرت خود حدود ۲ سال زمان خرید و زمین مبارزه و مقابله فرهنگی اجتماعی خود را گسترش داد.

رهامی گفت: امام حسین(ع) توانست این پیام را به جامعه منتقل کند که حق معیارهایی دارد و در لباس کسی نیست. ایشان به جامعه منتقل کرد که در مقابل نظامی که جای رسول الله(ص) نشسته، مردم حق اعتراض دارند؛ چراکه حکومت در خدمت مردم است. امام حسین(ع) نشان داد اگر مصلحی توانست به عنوان جریان حق، پیام خود را برساند، حکومت باطل نمی‌تواند صدای حق و حق طلبی او را خاموش کند.

انتهای پیام