روایت 8 دختر در مقابله با پدر «پدرآن»
«فتح‌الله نیازی»، نویسنده و کارگردان تئاتر، در یادداشتی ارسالی برای انصاف نیوز درباره نمایش «پدرآن» به کارگردانی «مهدی فرشیدی سپهر» نوشت: داستان نمایش پدران؛ شرایط اجتماعی دختران نوجوانی ست که در کشاکش فضای خشک و بی‌روح اجتماع خانواده‌شان با پدرانشان رودررو می‌شوند.
ارتباطی انسانی که این روزها به طرز غریبی گم‌شده است. بی‌شک نگاه رئالیست جادویی نویسنده با پیدا کردن سرمه‌ای در کتابخانه مدرسه توسط دختران نوجوان؛ چالشی مهم را در مواجهه با رئالیست اجتماعی به وجود می‌آورد. چالشی که روح زندگی را در رابطه پدر و مادر با فرزندانشان را دوباره نمایان می‌کند.
در نگاه اول شاید مخاطب با مساله ارتباط سرمه و کشف و شهود روابط انسانی دچار مشکل شود ولی در ادامه هوشمندی درام‌نویس در این چالش رقم می‌خورد. چشمانی که مدت‌هاست به حقایق و درونیات ناگفته‌مان بسته‌شده و با سرمه‌ای که به‌یک‌باره پیدا می‌شود و ناگفته‌ها و نادیده‌ها را از چشمان دختران نوجوان روشن می‌کند.
درواقع موهوم و تاریک بودن شناخت فرزند از پدر و مادر و عدم ارتباط درونی آنها نیاز به روزنه‌ای در داستان پدران دارد که نویسنده با کلید رئالیست جادویی؛ شخصیت‌های نوجوان نمایش را بار دیگر در مسیر رویا پردازی و تجربه‌گرایی در آینده خود قرار می‌دهد و در این مورد به‌خصوص نویسنده با تعلیق مناسب روند داستان را به‌خوبی تغییر می‌دهد و نگاه جدیدی را به‌جامعه اجتماعی خانواده تزریق می‌کند؛ و از نگاه روان‌شناختی همه بچه‌ها را درگیر می‌کند که روزی شما هم پدر و مادر خواهید شد و این نگاه کنشگر چه فرایندی برای فرزندان آنها خواهد داشت پس باید دست به انتخاب بزنند و خودشان شرایط را تغییر دهند.
در کارگردانی این نمایش کارگردان باز به همان فرم درام دست به یک خلاقیت درست و به‌جا زده و با تلفیق کارکرد اجتماعی و آموزشی و دخیل کردن تماشاگر با دیدگاه تئاتر روایی آموزشی برتولت برشت؛ از همان ابتدا نمایش را به شکل خمیرمایه بدون پرداخت و اتفاقی نشان می‌دهد؛ و از تماشاگر می‌خواهد که نمایش را اتفاقی و کنش‌های غیرمنتظره ببیند؛ و با تکنیک فاصله‌گذاری؛ ذهن و احساسات مخاطب را قوام می‌دهد که در میزان سن‌های جابجایی روایت‌های دختران و پدر و مادرها کاملا مشهود است.
همچنین کارگردان با قرار دادن سه نسل از ماهیت اجتماعی بازیگران؛ این شهود را درصحنه جاری کرده و روایت‌ها بسیار ملموس و قابل‌درک بین مخاطب و بازیگران جابجا می‌شوند و این روند تا پایان نمایش هم در کارگردانی و هم در بازی بازیگران ادامه دارد؛ و حتی در پایان با نغمی به تئاتر شورایی آگوستو بوال تماشاگر را به چالش گفتن از ناگفته‌هایشان می‌کند که در این مسیر تا پایان کارگردان و بازیگران به شایستگی موفق بوده‌اند.
این مسیر پخته و جای گرفته میسر نشده مگر با تمرین‌های مداوم گروه که توانسته بازیگران حرفه‌ای همچون سعید ابک، فهیمه باروتچی، میلاد محمدی، مریم آشوری و… در مواجهه با بازیگران نوجوان با کنش‌هایی همگون قرار دهد. انتخاب شعر و موسیقی بدون استفاده از جذابیت ریتمیک برای جذب مخاطب کودک و نوجوان؛ مخاطب کودک و نوجوان را درگیر کلام ناگفته‌های خودکرده بود.
دست‌مریزاد به گروه اجرایی این نمایش که بی‌شک می‌توان گفت که یکی از نمایش‌های قابل‌تأمل برای کودک و نوجوان را رقم‌زده‌اند. توصیه می‌کنم که حتما پدران و مادران این نمایش را با فرزندانشان ببینند. به امید دیدن نمایش‌های درخشان دیگر از این گروه ستودنی.
نمایش «پدرآن» هر شب ساعت 20:30 در تالار هنر اجرا می‌شود.
