وقتی مسئولان گل به خودی میزنند
به گزارش انصاف نیوز به نقل از «اقتصاد نیوز»، مسعود نیلی با اشاره به ضعفهای ساختاری بلند مدت در اقتصاد ایران و تبعاتی که این ضعفها بر دولت حمل کرده، در مورد عمده چالشهای فعلی دولت اینگونه گفت: مسکن مهر، سهام عدالت، شیوه خصوصیسازی، نحوه تقویت نظام بانکی و نرخ تورم خیلی بالا، رشد اقتصادی منفی با عمق زیاد، هدفمندی یارانهها، کسری بودجه دولت، ناکارایی نظام دولتی، نظام چندنرخی ارز و… از جمله مواردی است که اقتصاد ما با آن دست به گریبان است.
مساله تحریم و محدودیتهای جدی بینالمللی را هم به این فهرست اضافه کنید. میبینید دولت از جمیع جهات با فهرست بلندبالایی از انواع مشکلات اقتصادی مواجه بوده که همان ابتدای کار لازم بوده به حل آنها بپردازد. به اینها خشکسالی، آلودگی هوا، مسائل زیستمحیطی و مسائل متعدد بینالمللی را هم اضافه کنید.
وی راهکار اساسی کاستن از این چالشها را در مدیریت و جانشینی تحزبگرایی در مناسبات سیاسی دانست و گفت: اگر کشور به صورت حزبی اداره میشد، ساختارهای فکری و ادبیات مسئولان به حد بالای هماهنگی میرسید اما در کشوری که حزب وجود ندارد مدیران دولتی در ماههای اول فعالیت به فوتبالیستهایی میمانند که بدون تمرین و آمادگی جسمانی، مقابل 100 هزار نفر قرار گیرند. توقع این است که این بازیکنان برنده از زمین بیرون بیایند. معلوم است در این بازی فوتبالیستهایی که با هم تمرین نداشتهاند نمیتوانند در نقطه شروع کار تیمی ایدهآل داشته باشند و ممکن است حتی گل به خودی هم بزنند یا نتوانند دروازه خالی را هم باز کنند. این تصویر مربوط به روزهای اول شکلگیری تیم است اما با وجود این، تیم مکلف است که زمین مسابقه را با برد ترک کند.
نیلی اضافه کرد: پس در چنین شرایطی بازیگران اقتصاد ایران باید مدت زمان بیشتری صرف کرده تا بتوانند همدیگر را پیدا کنند که این پیدا کردن باید در طول زمان و با تمرین واقعی شکل بگیرد. امروز انبوهی از مسائل کشور روی هم تلنبار شده که خیلی هم نمیشود حل این مسائل را به تعویق انداخت و دولت باید در این باره تصمیمگیری کند. حالا که ساختار حزبی در کشور وجود ندارد پس نباید کارها روی زمین بماند از این رو باید تیم اقتصادی دولت سریع تصمیمسازی و تصمیمگیری کند. عامل دومی که در کنار مسائل تلنبارشده اقتصاد به برخی مشکلات دامن زده، ضعیف بودن توان کارشناسی نهاد دولت در مقطع فعلی است.
وی تصریح کرد: در چنین شرایطی باید به سمت همگرایی بیشتر حرکت کنیم تا ناهماهنگیها کم شود، ضمن اینکه اگر واقعبینانه به مسائل این دولت نگاه کنید متوجه خواهیم شد که اصلاً نمیشود انتظار داشت که در همان سال اول فعالیتش در تمام مواردی که اظهار نظر میکند، بتواند از یک انسجام تفصیلی برخوردار باشد. پس من میپذیرم که در برخی از گفتارها و اظهار نظرها و شاید هم عملکردها ناهماهنگیهایی وجود داشته باشد اما آیا در رشتههای اصلی سیاستگذاری و تصمیمگیری هم این ناهماهنگیها قابل رویت است؟ آیا نمیتوان پارادایم واحدی را در این دولت شناسایی کرد؟ به نظرم جواب مثبت است.
انتهای پیام