وضعیت امنیت و سلامت دانش آموزان بشاگردی
دانش آموزان راهنمایی و دبیرستان روستاهای بشاگرد چندین سال است که با عدم راه ارتباطی مناسب و نبود سرویس با کیفیت برای رفت و آمد خود به روستاهای مرکزی به مشکل مواجه هستند، مشکلاتی چون خطرات جاده ای و حوادث، بیماریهای مختلف در فصل سرما.
به گزارش انصاف نیوز، حسن عیدزاده در وبلاگ ندای بشاگرد نوشت: راه های ارتباطی بسیاری از روستاهای بشاگرد تاکنون ناهموار و خاکی و نامناسب هستند که این موضوع سلامت و امنیت دانش آموزان روستایی را تهدید میکند، خطراتی مانند حوادث و تصادفات جاده ای در مسیرهای نامناسب و ناهموار، حوادثی جاده ای که حتی در بشاگرد رخ هم داده و جان نفراتی از دانش آموزان را گرفته، سرماخوردگی و بیماریهای واگیردار و غیره خطر دیگری است که آنها را تهدید میکند.
جابه جایی دانش آموزان از این روستا به روستای دیگر در فصل زمستان با وانت بار یا سایپا بار، آن هم به صورت مختلط به نظر میرسد کاری خوشایند و قابل رضایت نیست و این موضوع اولیای دانش آموزان را هم نگران کرده.
بارهاست که ما هر ساله به این موضوع اشاره میکنیم و فریاد میزنیم که شاید مسئولی دلسوز و خدا بترس توجهی به این مشکلات کرده باشد اما متاسفانه نه چشم بینایی مشاهده میشود و نه گوش شنوایی. اگر در اداره ای ضعف مدیریت داشته باشد نه اینکه آن اداره رونق و توسعه ای پیدا نمیکند بلکه مشکل مردم را دوچندان میکند، که متاسفانه در بعضی از ادرات بشاگرد هم بی عدالتی بیداد میکند و هم ضعف مدیریت وجود دارد.
چرا باید دانش آموزان معصوم روستاهای بشاگرد مانند دیگر دانش آموزان کشور از امکانات رفاهی در مدارس بهره مند نشوند؟ گناهشان چیست؟ چرا باید هر ساله سلامت و امنیت این طفلهای معصوم در این جاده های ناهموار و خاکی با وجود گردنه های شیب دار و صعب العبور آن هم در فصل سرمای زمستان به خطر بیوفتد؟ گناه آنها چیست که باید هرساله از جاده ها و راه های ارتباطی نامناسب و از سرویس های غیر استاندارد برای ادامه تحصیل و رفت و آمد خود استفاده کنند؟ آیا این عدالت است؟
مسوولین محترم مربوطه استان و شهرستان و اداره راه و همچنین اداره آموزش و پرورش، اگر فرزندی از شماها برای ادامه تحصیل مانند دانش آموزان روستایی بشاگرد در فصل سرمای زمستان با وانت بار جابه جا میشد تصورتان چی بود؟ آیا باز هم سکوت میکردین؟ آیا باز هم اهمیتی به این موضوع نمیدادین؟ آیا فکر نمیکنین که وقتی یک دانش آموز روستایی با چنین مشکلات پیش رو، رفاه دانش آموزان شهرها را میبیند چه تصوری میکند؟ آیا فکر میکنین که آه این دانش آموزان ستم دیده چه پیامدهایی دارد؟
موضوعی دیگر اینکه در سال 91 جلسه کارگروهی که ریاست آموزش و پرورش به عنوان جلسه کارگروه ایمن سرویس های مدارس روستای مرکزی با حضور چند تن از مسئولین ادارات بشاگرد داشتند، آیا این موضوع محقق شد یا فقط وعده و در حد شعار بود؟
انتهای پیام
