درباره‌ی «برنده‌ی غیرعادی» جایزه‌ی نوبل
«امیر ناظمی»، عضو هیات علمی مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور در یادداشتی تلگرامی نوشت:
«جایزه‌ی نوبل همان جایزه‌ای است که فاینمن (Feynman) اعتراف کرد از گرفتن‌اش هراس داشت! «چون احتمالا دیگر نمی‌توانم پس از آن جایزه، کاری به همان اندازه بزرگ انجام دهم»!
انسان نیاز به امید برای کارهای بزرگ‌تر در روزهای پیش روی خود دارد و مشکل اینجاست که کسی که نوبل می‌برد، احتمالا سخت است چنین امیدی را حفظ کند.
⭕️دانشمند کنش‌گر
در میان برندگان جايزه نوبل یک شخصیت واقعا غیرعادی قرار دارد. نخستین شخصی که دوبار موفق به دریافت دو جایزه نوبل در دو رشته مختلف گردید، لینوس پاولینگ (Pauling) بود. این دانشمند آمریکایی ابتدا در ١٩٥٤ در شیمی و سپس در ۱۹۶۲ جایزه نوبل صلح را به دست آورد.
پاولینگ به‌عنوان یکی از برترین شیمیدانان تاریخ است که شیمی کوانتومی و بیولوژی مولکولی را بنا نهاد. مجله New Scientist نام وی را در بین ۲۰ دانشمند بزرگ تاریخ قرار داده است. در ادامه ۵ جنبه از زندگی او آورده شده است:
بی‌علاقه به علوم انسانی
پاولینگ در ۱۵ سالگی توانست امتیازهای لازم را برای ورود به دانشگاه ایالتی ارگان کسب کند؛ اما تنها یک مشکل داشت: دیپلم رد شد!
او نمره‌ی قبولی درس «تاریخ آمریکا» را کسب نکرد، به همین دلیل دبیرستانش به او دیپلم نداد!
پاولینگ از مدیر دبیرستان درخواست کرد که اجازه بدهد در کنار ادامه تحصیل، مجددا در کلاس تاریخ شرکت کند تا نمره‌ی مورد نیاز را کسب کند که مدیر دبیرستان با این خواسته‌ی او مخالفت کرد.
او دبیرستان را بدون دیپلم ترک کرد و ۴۵ سال بعد، زمانی که نوبل گرفت، دبیرستان به او دیپلم اعطاء کرد!
کار و کسب درآمد
پاولینگ پس از ترک مدرسه در یک کارخانه مشغول کار شد، سپس یک لابراتوار عکاسی تأسیس کرد تا بتواند خرج ادامه تحصیل را تأمین کند.
پاولینگ حتی زمانی که توانست دانشگاه را راضی به پذیرش خود کند، به‌صورت هم‌زمان به‌سختی کار می‌کرد تا خرج تحصیل خود را تأمین کند.
جنگ بزرگ و تغییر نگاه
او تا قبل از وقوع جنگ جهانی دوم به موضوعات اجتماعی و سیاسی بی‌توجه بود؛ ولی جنگ او را به شدت تحت تاثیر قرار داد. جنگ برایش تبدیل به یک موضوع بزرگ شد و این موضوع او را از لاک علمی‌اش بیرون آورد.
پرهيز از فعالیت‌های غیرصلح‌طلبانه
جنگ او را تبدیل به یکی از فعالان صلح کرد. او حتی از شرکت در پروژه‌ی منهتن که برای ساخت بمب اتمی ایجاد شده بود، سر باز زد. اگرچه از او دعوت شد تا در بخش شیمی پروژه فعالیت کند؛ ولی او این درخواست دولت آمریکا را نپذیرفت.
کنش‌گری خیابانی
او برای جلوگیری از فعالیت‌های هسته‌ای آمریکا در دوران جنگ سرد به کنش‌گری خیابانی پرداخت و تا آنجا پیش رفت که دولت آمریکا پاسپورت وی را توقیف کرد، و او نتوانست در کنفرانس لندن در ۱۹۵۲ سخنرانی کند.
در ۱۹۵۸ پاولینگ و همسرش، طوماری برای جلوگیری از انجام آزمایش‌های اتمی و تأثیرات مخرب آن بر محیط زیست و زندگی انسان‌ها، با امضای ۱۱ هزار دانشمند در سازمان ملل ارائه کرد.
زمانی که وی جايزه نوبل صلح را گرفته بود، توسط کندی به کاخ سفید دعوت شد. درست چند روز قبل‌تر او در یک راهپیمایی علیه کندی در اطراف کاخ سفید دست به اعتصاب زده بود.
کندی به شوخی به او گفت: «شنیده‌ام چند روز پیش هم در اینجا حضور داشته‌اید!»
دانشمندی که نوبل نبود
پاولینگ همان مسیری را رفت که نوبل هم رفته بود! توجه به تاثیرات اختراعات و نوآوری‌هایش!
دانشمند بزرگ کسی است که به تاثیرات نوآوری‌هایش به اندازه‌ی نوآوری‌هایش توجه دارد! او فراموش نمی‌کند که لذت یک اکتشاف چند روز و تاثیرات آن صدها سال است!
انسان از پیامدهای رفتارش رها نیست؛ چه سیاستمدار از پیامدهای سیاست‌هایش و چه یک نوآور از پیامدهای نوآوری‌اش!»
انتهای پیام
