حرفِ درگوشی و استانداردهای دوگانه مدعیان ولایت

غلامرضا بنی اسدی، روزنامه‌نگار، در یادداشت ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «حرفِ درگوشی و استانداردهای دوگانه مدعیان ولایت» نوشت:

استاندارد دوگانه، این مشکلی است که نه تنها دامنِ آن برچیده نمی‌شود که دامن گستر هم می‌شود. خاص کشورهای دیگر نیست و ویژه بحثی خاص نیز هم. در همه حوزه‌ها دارد خود را نشان می‌دهد اما این دوگانگی در برخی عرصه‌ها پر هزینه‌تر و حتی پر خطرتر می شود. چیز تازه ای هم البته نیست و پیشینه این گزاره را در ادبیات دینی ذیلِ عنوانِ “نومن ببعض و نکفر ببعض” تعریف می شود و در سوره مبارکه النساء ،آیه ۱۵۰، می‌خوانیم:

“إِنَّ الَّذينَ يَكفُرونَ بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ وَيُريدونَ أَن يُفَرِّقوا بَينَ اللَّهِ وَرُسُلِهِ وَيَقولونَ نُؤمِنُ بِبَعضٍ وَنَكفُرُ بِبَعضٍ وَيُريدونَ أَن يَتَّخِذوا بَينَ ذٰلِكَ سَبيلًا به این معنی که؛ کسانی که خدا و پیامبرانِ او را انکار می‌کنند، و می‌خواهند میان خدا و پیامبرانش تبعیض قائل شوند، و می‌گویند: «به بعضی ایمان می‌آوریم، و بعضی را انکار می کنیم» و می‌خواهند در میان این دو، راهی برای خود انتخاب کنند…”.

این را عرض کردم تا به نکته ظریفی اشاره کنم که در فضای مجازی دارد کانال به کانال و گروه به گروه می‌رود در باره صحبت‌های همشهری مشهدی ما که از او با عنوان عامل ارسال پیامک به نمایندگان مجلس در باره FATF نام برده می‌شود. او گزارشی که رییس مجلس از مکاتبه‌اش با دفتر رهبر انقلاب را به این دلیل که ایشان سخن درگوشی ندارند، به چالش کشید. در جست و جویی کوتاه با این کلید واژه به اصل جمله رهبر انقلاب می‌رسیم که می‌فرمایند:

«من آنچه که در سخنرانی‌ها بیان می‌کنم، لبّ نظراتم است. اساسی ترین نظراتم همان هایی است که شما در سخنرانی ها از من می شنوید. هیچ نظری درباره مسائل جاری کشور و مسائل اسلام و مسلمین و مسائل اجتماعی وجود ندارد که من آن را «درِگوشی» به کسی بگویم و نشود آن را در علنی گفت. نظرات من، نظراتی شفّاف و روشن است که در خطبه نماز جمعه و در سخنرانی با گروه های مختلف، شما اینها را می شنوید.»

البته ماجرای نامه و نویسنده پاسخ، روشن تر از آن است که بتوان با آن اینگونه به چالش برخاست اما جای طرح پرسش از دوستان بزرگوار استناد کننده به همین جمله رهبری است که به واقع اگر باور دارید که حضرت ایشان صریح و شفاف سخن می کنند – که باور ما چنین است- چرا در برابر حمایت‌های روشن و صریح ایشان از دولت و مشخصا وزارت خارجه و شخص وزیر، اما و اگر می‌آورید بماند که بعضی‌هاتان خود را سخن گوی رهبری می‌پندارند و خواسته‌های خود را می‌خواهند به نام ولایت، به دیگران بقبولانند؟

مگر آقا در این حوزه حرف درگوشی دارند که اینان بر بیان صریح و شفاف مقام ولایت، قلم می‌کشند و باز پندارهای خود را جار می زنند؟ چرا دوستان در این استانداردهای دوگانه گرفتار آمده‌اند و آنچه با گمان‌شان همراه است را می پذیرند و آنچه نست را وامی نهند؟ این رفتارِ نومن ببعض و نکفر ببعض، درخور شان اهل ایمان نیست چه رسد به انقلابیون. توجه کنیم که قرار نیست مقام ولایت، راهبردها را با خواست ما تنظیم کنند بلکه این مائیم که باید با راهبرد رهبری، خود و رفتار و گفتار مان را تنظیم کنیم حتی اگر باور خودما خلاف این باشد.

ولایت پذیری هم به معنای ترجیح نظر رهبری بر نظر و دلخواسته خویش است نه شعاری که سر دهیم و سفره ای بیاندازیم و سر آن بنشینیم و دیگران را برانیم. به نیازهای امروز. به قدرت هدایت رهبری ایمان داشته باشیم و در ولایت بمانیم حتی اگر جهت حرکت – برفرض محال – خلاف قبل باشد.

به آن همشهری گرام هم همین را می‌گویم که خود را همیشه با مسیر رهبری باید تنظیم کرد. معنای ولایت هم جز این نیست، همین!

انتهای پیام