FATF و مخالف‌خوانی خوزستانی‌ها

ماندانا صادقی، روزنامه‌نگار آبادانی، در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز درباره‌ی عملکرد نمایندگان خوزستان در مواجهه با لایحه‌ی FATF نوشت:

زورآزمایی با دولت

ازمیان 18 نماینده‌ی استان خوزستان درمجلس شورای اسلامی، 12 نفر آراء خود را به صندوق مخالفان لایحه‌یFATF  انداختند. دونفر در روز رای گیری غایب بودند، سه نفر رای موافق دادند و از آنجایی که نام نماینده‌ی بهبهان درمیان هیچ کدام از لیست‌های منتشر شده قرار نگرفته بود، به احتمال قوی می‌توان رای ایشان را یکی از آراء ممتنع به شمار آورد.

فارغ از اینکــه در آینده پیوستن یا عدم پیوستن به این قانون چقدر می‌تواند مشکلات مربوط به تحریم‌های ظالمانه‌ی ایالات متحده‌ی آمریکا علیه کشور را مرتفع کند، اعلام اسامی نمایندگان خوزستان و یک دستی‌ آنها درمقابل دولت اعتدال نمایشگر وضعیت سیاسی مجلس‌نشینان خوزی و فاصله‌ی عمیق‌شان با برنامه‌های کلان دولت و نماینده‌ی دولت در استان خوزستان است.

چگونه می‌شود یک صدایی حداقل 15 نماینــده‌ی خوزستانی را درخصــوص مخالفت با یکی از مهم‌ترین موضوع‌های موردنظر دولت بی‌ارتباط با ساختار جناحی خوزستان تلقی کرد؟ آیا این آخرین زورآزمایی نمایندگان خوزستان با دولت درمجلس دهم است؟ آیا غلامرضا شریعتی با بی‌توجهی به خاستگاه و آبشخور سیاسی‌اش و کوتاه آمدن‌های پی‌درپی در برابر جناح مقابل می‌خواهد مانند کم کاری‌های گذشته درخصوص عدم تلاش برای تایید صلاحیت جوانان اصلاح طلب، تخلفات انتخابات شوراهای شهر، سکوت و مماشات نسبت به ورود چهره‌های معلوم‌الحال به لیست‌های انتخاباتی اصلاح طلبان … باردیگر درمعادلات استان دست بالا را به این پانزده نماینده‌ی مجلس بدهد؟ یا نه! باید منتظر ماند تا کنشگری نیروهای حزبی و مستقل و اصلاح طلب، موقعیت سیاسی آینده‌ی خوزستان را تغییر دهد؟

پیامک ازمشهد، رای از آبادان

نمایندگان آبادان و خرمشهر به عنوان نمایندگان شهرهای مرزی که قرار است با تصویب قوانین تسهیل کننده و ناظر بر قراردادهای خارجی، جذب سرمایه‌گذاران غیر ایرانی و بالا بردن حجم مبادلات اقتصادی درمنطقه‌ی آزاد اروند نقش آفرینی کنند، به این لایحه رای مخالف دادند. هرچند رای دادن یا رای ندادن به این لایحه درحال حاضر و در یک بازه‌ی زمانی مشخص و زودهنگام گرهی از گره‌های کور مشکلات این دو شهر را، مانند آب شیرین ، خدمات شهری، بیکاری، بافت فرسوده و بیمارستان سوانح سوختگی و…. باز نمی‌کند اما می‌تواند نمایشگر میزان اراده‌ی نمایندگان درخصوص مبارزه با فساد مالی و برچیدن اسباب سودجویان اقتصادی از بوم آبادان و خرمشهر باشد.

نمایندگان فعلی آبادان که درغیاب صدای اقتصاددان‌هایی چون ناصر اقبالی و احمد میدری، صندلی‌های بهارستان را تصرف کرده‌اند، به خوبی می‌دانند که صحن مجلس، عرصه‌ی تصمیم‌گیری‌های کلان و آینده‌محوری است که برخی از آنها می توانند به شکل مستقیم یا غیرمستقیم نتایج بومی و منطقه‌ای داشته باشند؛ اما امروز به دلیل عملکردهای مالی شبهه‌ناک اطرافیان و مدیران دست نشانده‌شان و همین‌طور ترس از نظارت استصوابی، حفظ پایگاه رای درزمیان اقشارزضعیف و دست آخر همراهی و همبستگی و وابستگی به بخش تندروی جریان اصولگرایی، با رای مخالف و یا با غیبت معنادار سرنوشت یک لایحه‌ی مهم ضد سودجویی اقتصادی را به سرنوشت منافع شخصی و فردی خود گره زدند و با بی‌اعتنایی به خواست و مطالبه‌ی عمومی، برخلاف شعارهای پرطمطراق‌شان درباب توسعه‌ی منطقه و مبارزه با فساد مدیران متخلف، آب به آسیاب دشمن ریختند.

در شهری که کیفیت مدیریت به شدت پایین است و اقتصاد غیردولتی (پیمانکاران، بازرگانان، تجار…) خواسته و ناخواسته به شدت وابسته به رانت اطلاعاتی دولتی است و عرصه‌ی رقابت در حوزه‌هایی مانند ساخت و ساز و بازار در چنگال چند نام و عنوان خاص گرفتار شده است، بی‌توجهی به چنین لوایحی که در ذات خود ضدرانت، رشوه، پولشویی، جابه جایی‌های پولی بدون ضابطه و مجوز…. است، چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟

درشهری که نمایندگانش مدام از تریبون خبرگزاری‌های فارس و مهر و تسنیم درخصوص به کارگیری نیروی غیربومی در فاز 2 پالایشگاه و پالایشگاه نامعلوم و کاغذی خوزستان و شیمی شهر فراموش شده و… برای مسوولین خط و نشــان می‌کشند و پرصدا بر طبل افشاگری می‌کوبند و در و دیوار شهر را به بنرهای تبلیغی برای عملکردهای کوچک‌شان مزین می‌کنند، درحالی که چشم‎شان را بر استخدام‌های عجیب در پتروشیمی آبادان بسته‌اند و یک کلام اعتراضی درخصوص ترفیع مسعود جبرئیلی مدیرعامل سابق پتروشیمی آبادان به مدیرعاملی شرکت نفت پاسارگارد بعد از فاجعه‌ی آتش سوزی واحد 600 به زبان نیاورده‌اند آیا می‌توانند حد مسوولیت‌های قانونی خود را در مخالفت با چنین لوایحی معنی کنند؟ آن هم بدون درنظر داشتن دستاوردها یا تبعات منفی این مخالفت در ارتباط با منطقه‌ی استراتژیک اروند؟

مخالفت با چنین لوایحی جز اینکه پیمانکاران صوری، زمین‌خواران قدرتمند و دلالان خاص داخلی را تلویحا به دهن‌کجی درمقابل قانون و خانه ملت تشویق می‌کند و بدنه‌ی فسادمالی را در شهرستان روز به روز فربه‌تر وگستاخ‌تر می‌نماید چه نتایج دیگری دارد؟

در جایی که پیوستن به FATF  می‌تواند بخشی ازمبادلات اقتصادی کشور را هموار کند و راه دورزدن‌های اخلال‌گران اقتصادی دانه درشت را سد کند (نگا ه کنید به بانک مرکزی عراق که توانسته است به جمع موسسات مالی مورد اعتماد اتحادیه اروپا بپیوندد) مسولیت ناپذیری نمایندگان آبادان و خرمشهر در مخالفت با این لایحه نه تنها از بعد ملی بلکه از منظر منطقه‌ای نیز بسیار قابل تامل و زیان‌بار است.

برکسی پوشیده نیست که مافیای اقتصادی خوزستان در موسسات دولتی، خصوصی، خصولتی مانند فولاداکسین، نیروگاه برق و پتروشیمی آبادان و…تا کجاها نفوذ کرده است و جنگ و ستیز برسرمنابع ثروت و قدرت شخصی گروه‌های خاص است که پیوستن به  FATF  یا لوایح و قوانین این چنینی می‌تواند مسیرهای انتفاع‌های شخصی آقایان را کاملا مسدود یا با مشکل مواجه کند.

ناگفته پیدا است که غیبت عامر کعبی و جلیل مختار در روز را‌ی‌گیری نسبت مستقیمی دارد با حمایت ایشان از حجت السلام رییسی در رقابت‌های انتخابات ریاست جمهوری سال 96.

پیش بینی نگارنده بعدازانتشار عکس سه نفره‌ی نمایندگان آبادان باتصویر حجت السلام رییسی درمقاله‌ی “ازخدمت تا اقدام علیه رای”حاکی ازهشدار نسبت به تک صدایی شدن سه نماینده‌ی آبادان درمقابل دولت حسن روحانی بود که نمونه‌های این یکدستی در رای‌های مخالف و استیضاح‌های وزرا  نمایان شد. غیبت معنادار دو نماینده در روز رای گیری نشان داد که آقایان کعبی و مختار قصد دارند با اتخاذ رفتار دوگانه‌ی سیاسی و جناحی درمجلس و بیرون از مجلس، به خیال خودشان هم به میخ بزنند و هم به نعل. اما همانطور که در مقاله‌ی مورد اشاره ذکر شد نمی‌شود هم با غلامرضا شرفی و عکس حجت السلام رییسی دریک قاب مشترک ایستاد و هم در روز رای‌گیری غایب بود .

به هرحال نمایندگان آبادان و خرمشهر با رای مخالف به لایحه‌ای که می‌تواند راهگشای حساب‌های ارزی دانشجویان ایرانی، بازرگانان و تجار محلی باشد، نشان دادند که بی آنکه بخواهند در اندیشه‌ی توسعه و تحول آبادان وخرمشهر باشند، قصد دارند در همراهی با پیامک‌های به اصطلاح انقلابیون مشهدنشین، انتخابات آینده را میدان‌داری کنند. البته اگر غلامرضا شرفی نخواهد که نماینده‌ی آینده‌ی قم باشد….

انتهای پیام