پیوند «این اربعین‌ها» به «آن اربعین»
حجت‌الاسلام هادی سروش در یادداشتی تلگرامی با عنوان «پیوند “این اربعین ها” به “آن اربعین”» نوشت: ««اربعین» یک واژهای است که حکایت از یک «چهل روزی» می کند که باید «خبرها» در آن نهفته باشد ، و مهمترین خبرش؛ بیدار کردنِ «اندیشه های خفته» شد .
این همان مهمی است که امام سجاد(ع) و حضرت زینب (س) در اربعین انجام دادند.
اربعین ؛ “رسالت پیام” است ، که در واقع بدنبال “رسالت خون” قرار داشت که صاحب آن رسالت حضرت اباعبدالله(ع) بود .
و جالب اینجاست که غایت هر دو رسالت – رسالت خون و رسالت پیام- در واقع یک حقیقت است و آن ، همان است که در زیارت اربعین میخوانیم:
《و بَذلَ مُهجَتـَهُ فیکَ لیَستـَنقـِذَ عِبادکَ مِنَ الجَهالةِ وَ حَیرَةِ الضـَلالة؛ – جانش را در راه تو بخشید تا بندگانت را از نادانی، سرگردانی و گمراهی نجات دهد》.
باری ؛ امام حسین و اهلبیت بزرگوارش توانستند؛ چهره بظاهر موجه زمانه که در باطن ، همه حقیقت ِ «استبداد دینی» بود را مفتضح تاریخ کنند، و مردمی را که گرفتار بدترین نوع تزویرشده بودند و درخفتگی وخواب عمیق فرو رفته بودند را ، بیدار سازند.
💠ابزار مؤثر در خفتگی اندیشه ها
حاکمیت مستبد «شامات» در طول چهل سال مردم تازه مسلمان آن خطه را چنان تخمیر اهداف قدرت طلبانه خود نمود که فرق چهارشنبه و جمعه را برای اقامه نماز جمعه نمی دانستند!! و یا برای خوردن «کدو»، اول آن را مانند یک ذبیحه «ذبح» میکردند و بعد می خوردند!!
و یا بر ماده بودنِ شتر نری ، جمع میشوند و شهادت میدادند !!
این نبود و نشد؛ مگر بوسیله سیاست باطلِ “تقویت تعصبات جاهلانه و ترویج تقلید کورکورانه”!
در اینجاست که جامعه را از تصمیمات “آگاهانه و انتخابی و غیراحساسی” محروم میشود!
«بت درست کردن» از «اشخاص» در «فرهنگ اموی» بگونه ای نهادینه شد که«تقلید کورکورانه» ، نهایت ارادت و فداکاری نسبت به ساحت دین شمرده می شد !!
استاد مطهری گوید:
«تقلید کورکورانه از شخصیت های مهم زمان، لغزش گاه عقل است….[شخصیت پرستان] هر کجا که او هدایت شان کند روی می نهند.
و عشق به آن شخصیت ، توجه به هدف را در نظرشان بی مقدار می کند. هر چه را که او بگوید یا بخواهد چون او گفته، آن را می ستایند … همین پَرستش است که به تعصب می انجامد …. درحالیکه شیعیان صدر اسلام که نوع بینش مخصوصی داشتند، به اصول اسلامی، نه به افراد و اشخاص، اهمیت می دادند. لذا مردمی منتقد و بت شکن بودند»!
💠موفقیت “ آن اربعین”
در چنان زمین و زمانی اربعین سال ۶۱هجری رقم خورد.
این “رسالت پیام” به زعامت امام سجاد(ع) و رهبری حضرت زینب ، نقطه درخشنده ای شد که تا ابد بر تارک تاریخ ، بر هر شیفته ی واقعی “اربعین” روشنی بخش است.
این موفقیت را باید در نیروی «تبلیغ» آنان جستجو کرد که بدون هزینه از «پول بیت المال» و تبلیغاتِ «بلندگوی حکومتی»، رسالتی را رقم زدند که از هیچ «ثروت توأم با قدرت و رسانه» کارساز نبوده و نیست .
نیروی محیرالقعول “تبلیغی” آنان بود که تا «اقصی المقصد» رسوخ کرد و دامنه آن خواص و عوام حکومتی را گرفت .
از سوئی نماینده رسمی روم و یا راهب مسیحی، و یا عبدالله عفیف و یا زید بن ارقم را ؛ به اشخاصیِ معترض، به سیاست های حکومت اموی قرار داد.
و از سوی دیگر ؛ “افکارعمومی” را به اما و اگرها در موردحاکمیت بلامنازع امویان سوق داد.
نتیجه پیام “آن اربعین” ؛
اولا :
“ظالم” درجهان اسلام آن روز، رسوا شد.
وثانیا:
توانستند “دین” را از حصرِ کاخ نشینان “خلافت” جدا سازند.
وثالثاً ؛ از تحریف بیشتر و بیشتر “دین” مانع شوند ، چرا که “نقاب اسلام” را از چهره پر تزویر حاکمان وقت برداشتند.
💠اما رسالت “این اربعین ها ”
مسئولیت ما در برابر این اربعین ها که می آید و میرود چیست ؟
پاسخ روشن است ؛ درست همان چیزی است که رسالت “آن اربعین” بوده .
چرا که همه خطرات آن روز ، امروز هم ، با رنگی دیگر ؛تهدید کننده کیان اسلام و مسلمین است .
خطر “سیاست معاویه ای” از بین نرفته است !
این عبارت استادمطهری ، لرزاننده است :
«اموی ها رفتند ولی مع الاسف عناصر فکری آنان باقی ماند و با تغییر، جزء اصول زندگی ما شده، امروز هم اصول معاویه ای عامل دیانت را استخدام کرده علیه دیانت و نمی شود یک کلمه علیه اصول اُمَوی سخن گفت که آن اشکی که در پای پیراهن عثمان ریختند، باز می ریزند».
پس ؛ امروز ، بایدچنان هوشیار باشیم که گرفتار «تعصبات جاهلانه» و «تقلید کورکورانه» نشویم ، بلکه پای بند «اصول اسلام»بوده.
ومهمتر آنکه ؛ نوع استفاده حاکمان در کشورها و عالمان ومبلّغان،ازمنابع دینی را بگونه ای رصد کنیم که «استفاده ابزاری از دین» را تشخیص دهیم.
گرچه پیاده روی در اربعین بسمت “حرم عشق” فضیلت و کمال پر مقداری است ، اما؛با همراه شدن با امام سجاد و زینب کبری ، در آن اهداف عالیه، قابل مقایسه نیست .
در اینصورت است که “این اربعین” ما ، به “آن اربعین” حضرت حسین(ع) ربط پیدا میکند.»
انتهای پیام
