واکنش هشت چهره به درگذشت اینانلو
به گزارش انصاف نیوز، سایت زیست بوم واکنش تعدادی از چهره ها را به درگذشت ناگهانی محمدعلی اینانلو منتشر کرده که در پی می آید:
حسین پاکدل*: «محمد هم رفت.
محمد بعد از سالها تلاش بى وقفه رفت.
محمد خستگى را به زانو در آورد و رفت.
او خواب و استراحت را نمى شناخت. هميشه در راه بود. مقصد محمد همان راه بود و مسير. مردى اهل كشف و شهود از ذره ذره هستى. محمد يك تنه يك فرهنگنامه دانش و بينش بود. جهانديده بود و بى دريغ. دوست و همپا. با معرفت و با مرام. محمد كه بود تو فكر مى كردى تنها نيستى حتى اگر از تو فرسنگها دور بود. هميشه بود كه با اشارتى يار و ياور باشد. محمد از جنس طبيعت بود. اهل كوه و كوير و سختى. شجاع و نترس و صريح. محمد يگانه بود.
محمد با تمام يگانگى، يكى نبود؛ ده ها تن بود در پيكر يك تن. محمد اينانلو؛ نويسنده، كارگردان، بازيگر، محقق، مترجم، معلم، فيلمساز، مكتشف، جهانگرد، ورزشكار، شكارچى، شكاربان، گياه شناس، سنگ شناس، جانورشناس، باستان شناس، قوم شناس، زبان شناس، تهيه كننده و برنامه ساز، عكاس، تصويربردار، روزنامه نگار، مجرى و كارشناس زبده راديو تلوزيون، مفسر ورزشى بخصوص واليبال، شنا، واترپلو، تيراندازى و…
از همه اين ها مهمتر محمد رفيقى تا هميشه بود. زمانى كه مجله طبيعت را در مى آورد يك صفحه به من داده بود در مورد درس‌هاى مدرسه طبيعت بنويسم كه تا مجله دستش بود مى نوشتم. زمانى كه برنامه” اينجا ايران است” را به اتفاق احمد شيشه گران براى جام جم مى ساختيم؛ با محمد صحبت كردم بخش ايرانگردى آن را بسازد كه ساخت و عالى ساخت.
باور دارم كه محمد با اين كه رفت، تا هميشه هست؛ در تمام آثارش و در خاطره يك ملت.چه زيانى كرديم ما با رفتنش.»
*مجری تلویزیون
هوشنگ گلمکانی*: « شده‌ایم پیام‌آور مرگ. مرگ عزیزان تکرارناپذیر. حالا هم این مرد مردستان، این بالابلند پرصلابت، با آن صدای بی‌نظیر که در تناسب کامل با آن هیبت و اندام بود. مرد ورزش و شکار و مستند و طبیعت. مستند از شکار و طبیعت. ورد زبانش این بود که ایران، جهانی درون یک مرز است که همواره در هر مقطعی از سال، چهار فصل را می‌شود درون این مرز سراغ گرفت. مستندهایش هم مدام تلاشی برای اثبات همین ادعا بود. مدام در سفر بود برای ثبت گوشه‌گوشه این سرزمین، با دوربین و تفنگ. هیبتش جان میداد برای اینکه تفنگ را اریب روی شانه بگذارد و در خط افق، در تاریک‌روشنای غروب قدم بردارد و تجسم شمایل مردان اسطوره‌ای شود.
محمدعلی اینانلو را از چهل سال پیش می‌شناختم، زمانی که دیگر ورزش را رها کرده بود (والیبال تا سطح تیم ملی) و در روزنامه‌ای که کار می‌کردم یکی از ستون‌های سرویس ورزشی بود و همچنان به حضور رسانه‌ای‌اش ادامه داد، با دو محور ورزش و طبیعت. توی خیابان دیدمش، داشت از ماشین سفری شاسی‌بلندش پیاده می‌شد. گفت ماشینت را همین جا بگذار و با من بیا که دارم می‌روم به کوه و دشت. و نپرس کجا. پشیمان نمی‌شوی. حالا پشیمانم که نرفتم. مثل پشیمانی بابت خیلی از کارهای کرده و ناکرده.
قافله مرگ به نسل ما رسیده و به تعبیر آیدین آغداشلو آشنایان دور و نزدیک، مثل درختی تنومند که تبر یا طوفان به تنه‌اش زده، درست بیخ گوش ما با صدایی مهیب، گرومبی بر زمین می‌افتند و هر بار پشت‌مان می‌لرزد.»
* منتقد سینما
منصور ضابطیان*: هیچ وقت رفتن استاد اینانلو را باور نمی‌کنیم و لزومی هم ندارد که باور کنیم؛ چراکه ایشان با آثاری که از خود بر جای گذاشت یادش همیشه زنده خواهد بود.
آقای محمدعلی اینانلو نه تنها یک استاد خوب بودند، بلکه یک دوست فرهیخته بودند؛ به ویژه اینکه همیشه علاقه‌مند به سفر بودند و این علاقه‌مندی مشترک بین من و ایشان باعث می‌شد، خیلی وقت‌ها با زنده‌یاد اینانلو درباره سفرهایم مشورت کنم.
مرحوم اینانلو سرخوشانه زندگی کرد و این مهم‌ترین ویژگی‌اش بود. او فراوان آموخت و فراوان‌تر به اطرافیانش آموزش داد.
آقای اینانلو حوالی بهمن سال ۹۱ بود که با برنامه ما کار می‌کرد و گاهی متن‌های برنامه را می‌خواند و یک بار هم به یاد دارم که یک گفت‌وگوی مفصل با ایشان گرفتم که از برنامه «رادیو هفت» پخش شد.
*برنامه ساز تلویزیون
حسین آخانی*: در گذشت یکی از فعالان محیط زیست کشور را به همه دوست داران این سرزمین تسلیت می‌گویم. اگر چه در این سال ها اینانلو آماج حملات سنگینی از طرف بخشی از دوست داران محیط زیست بود، ولی هیچ کس نمی‌تواند در استعداد و توان این مرد در آشنا کردن میلیون‌ها ایرانی به سرزمین مادری‌اشان کوچکترین تردیدی به خود راه داده باشد. اینانلو مثل همه ما انسان بود و نه معصوم. او هم مثل ما در زندگی خود اشتباهاتی کرده بود. ولی او مستحق برخوردهای سنگینی که در سال های اخیر با او شد نبود. ای کاش یاد بگیریم فرق بین انحراف و اشتباه را تشخیص دهیم. آدم‌های منحرف عمدا اشتباه میکنند و انسان‌های عادی سهوا. اگر چه گاهی تشخیص این دو بسیار سخت است. من با اینانلو هیچ حشر و نشری نداشتم، ولی شک ندارم که او عاشق طبیعت ایران بود و به سرزمین مادریش عشق می‌ورزید. در روزگاری که جوان‌های تازه به دوران رسیده و نرسیده ما یکی یکی دنبال بهانه ای برای فرار از این سرزمین هستند، اینانلو با پایمردیش در این سرزمین ماند تا جسم بی جانش ذره‌ای شود از این خاک مقدس. روحش شاد.
* استاد دانشگاه
پژمان راهبر*: خبر باورنکردنی یعنی همین. یعنی که صبح امروز توی بیمارستان آتیه، ملحفه سفید آخر را بکشند روی تن تناور محمد علی اینانلو. او شبیه ترین به آدمهایی بود که فکر می کردم هیچ وقت نمی میرند.
*سردبیر سایت ورزش 3
یغما گلرویی*
«بدون تو»
محمدعلی اینانلو درگذشت
یوزپلنگ های ایران را
چه کسی سرشماری می کند
وقتی تو نباشی
و دست های چه کسی
نوازشگر کوه هایی می شود
که خاطره ی عقاب ها را
از خاطر برده اند؟
وجب کردن این گربه
کار ساده ای نبود.
جنگل های درو شده
و دریاچه های خشکیده را
تنها نگذار!
ما بدون تو
در وطنی که نمی شناسیمش
گم می شویم.
*ترانه سرا
کارلوس کی روش*: در سابقه مرحوم اینانلو سالها تلاش برای حفظ محیط زیست و حیات وحش دیده می‌شود؛ کارنامه‌ای که به طور کامل گویای شخصیت بزرگ این مرد است. درباره اینانلو این را هم می‌دانم که او از روزنامه‌نگاران با سابقه ورزشی بوده و حمایت‌هایش در این سالها از ورزش و تیم ملی نشان از تعصبش به “ایران” دارد.
با قلبی از اندوه، درگذشت این عضو محترم جامعه روزنامه نگاران ورزشی و حامی تیم ملی فوتبال ایران را تسلیت می گویم و امیدوارم با پیروزی‌های مداوم تیم ملی، صعود به جام‌جهانی و موفقیت در آن و نیز رفتار دلسوزانه همه نسبت به محیط زیست، روحش در آرامش قرار گیرد.
* سرمربی تیم ملی فوتبال ایران
امیر عبدوس*: باور کردنی نیست! او نرفته! هست! بین ماست! دو هفته پیش که آن دو کلام حرف حسابش منتشر شد با او تماس گرفتم و نیم ساعتی با هم صحبت کردیم! دلش دریا بود اما پر بود! پر از درد! پر از گلایه! گلایه از آنهایی که بدون درک عمق و مفهوم کلامش او را به حمایت از کشتار حیات وحش متهم میکنند! گلایه از آنهایی که بی جهت گناه آهنگری در بلخ را به پایش نوشتند و محبوبیت بی نظیرش را گردن زدند… اشک راه نگاه را میبندد نمیتوانم بیشتر در این مورد بنویسم اما…
اما باید نوشت! باید گفت! اینانلو تکرار شدنی نیست! اینانلو مرد کهن یک عمر مطالعه و تحقیق میدانی در طبیعت ایران و جهان بود. آنهم با هزینه شخصی! وقتی با بلیزر قدیمی و رنگ و رو رفته اش سوژه ای را در طبیعت برای فیلمبردای میدید هیچ چیز جز ثبت تصویر آن لحظه برایش مهم نبود حتی سانحه رانندگی! کافی بود موفق شود فقط 4 ثانیه از گونه ای مثل یوزپلنگ آسیایی تصویر بگیرد. با همان 4ثانیه 40 دقیقه برنامه میساخت. خودش به تنهایی! یک تنه کار یک تیم مستندساز را انجام میداد! او نویسندگی، کارگردانی، تصویربرداری، گویندگی، تدوین و تدارکات و همه چیز و همه کار مستندش را بلد بود. آثار بجای مانده از محمد علی اینانلو دلالت دارند. او طبیعت و آنچه در طبیعت بود را با تمام وجود لمس کرده بود. اظهاراتش، انتقاداتش و نیش کلامش از سر دلسوزی بود! اینانلو مرد همیشه حاضر طبیعت ایران بود. اینانلو همیشه حاضر بود و همیشه حاضر خواهد بود… اینانلو نرفته! هست! بین ماست!
*مدیرکل اسبق محیط زیست گیلان
*مدیرکل اسبق محیط زیست گیلان
انتهای پیام
