مستندی از عراق آموزه‌ای برای ایران
اصغر زارع کهنمویی، روزنامه‌نگار، در یادداشتی تلگرامی با عنوان «مستندی از عراق آموزه‌ای برای ایران» درباره‌ی مستند «همراه با فرات» نوشت:
[چند روز پیش] چندساعتی در خیابان‌های مرکز شهر قدم زدم. سرانجام سر از خانه هنرمندان درآوردم. یک نمایشگاه تقریبا بزرگ در چند گالری برپا کرده بودند. تماشای آثار خیلی لذتی نداشت برای من. در طبقه دوم اما، برنامه پخش مستند داشتند. گویا این برنامه هفتگی است. مستند این هفته #همراه_با_فرات بود. اول فکر کردم مستندی آیینی به مناسبت اربعین است اما وارد که شدم دیدم مستندی بسیار زیبا، حرفه‌ای، جذاب و دیدنی درباره تاریخ معاصر عراق است. کارگردان و پژوهشگر فیلم #فرشاد_اکتسابی است. او را نمی‌شناسم، گویا در تولید مستندهای تاریخی تخصص دارد.
فیلم اگرچه طولانی است اما بسیار دیدنی است. نکات تاریخی آموزنده و خلاقیت‌های هنری چشم‌نواز دارد. روایت مبتکرانه فیلم باعث شده، ابدا خسته‌کننده نباشد. درباره «همراه با فرات» می‌شود زیاد نوشت اما سه نکته مهم است:
اول اینکه کار بزرگی است بزرگتر از بعد هنری و سیمنایی‌اش، بعد پژوهشی اثر است. باید گردآوری منابع این اثر، کار بسیار طاقت‌فرسایی بوده باشد. از این جهت، بسیار تحسین‌آمیز است اما با وجود تلاش بسیار، ایرادهای جدی تاریخی به اثر وارد است. برای مثال، فیلم ابدا توجهی به جامعه مدنی، دانشگاه، مردم، اصناف، بازار، نهادهای ورزشی و… به‌خصوص در دوره صدام نمی‌کند. کلا فیلم درباره سیاستمداران است نه مردم. در حالی که مخاطبان آن نه سیاستمداران که مردم عراق‌اند. البته این ایرادها، از ارزش کار کم نمی‌کند.
دوم اینکه، فیلم بسیار وامدار تهیه‌کننده و سفارش‌دهنده است و به طرز عریانی سعی می‌کند نگاه ویژه شبکه تلویزیونی فرات به تاریخ را پررنگ جلوه دهد. البته که هر فیلمی، تحت تاثیر سرمایه‌گذار است اما در این فیلم، ردپای ایدئولوژیک سرمایه‌گذار در تمام سکانس‌ها دیده می‌شود. این رویکرد از ارزش بسیار بالای فیلم می‌کاهد. کاش می‌توانستند، این بخش را حرفه‌ای‌تر پیش ببرند.
نکته سوم اما، آموزه بسیار مهم برای بیننده ایرانی است. وقتی فیلم را می‌بینید احساس دلسوزی شدید برای ملت عراق در شما ایجاد می‌شود و بلافاصله به این نکته می‌رسید که خدا رو شکر تاریخ معاصر ما اینقدر تلخ و وحشتناک نبوده. من می‌دانم در تاریخ معاصر، ما چقدر مصیبت داشته‌ایم اما مصیبت‌های ما در برابر عراق، صفر است. دیدن این فیلم به ما تذکار می‌دهد که مثل همیشه باید حواس‌مان به امنیت ملی، آزادی، عقلانیت، سنت روشنفکری، اعتدال و عدالت باشد. عمده‌ترین تفاوت ما با عراق، سوریه، افغانستان و…، توجه توآمان به همه این‌ها است. و به‌راستی تحقق همزمان این مولفه‌ها، ضامن دوام، اعتلا و توسعه جامعه ایرانی است.
انتهای پیام
